Year: 2017

En al

Uitloop.

Begin vorige week begonnen we te werken. Dat is met een ochtendroutine (de dochter moet om 9h op haar kampjes zijn) en met plotse regelmaat na zeven weken van de dag die openging en wij die erin stapten.

Dat doet een beetje pijn. Zeven weken is zo lang, dus ik kijk dankbaar terug en kus mijn pollekes voor zo’n uitgebreid verlof, maar we gaan eerlijk zijn: het doet een beetje pijn.

Ik gun mezelf regelmatig een pauze waarin ik door vakantiefoto’s blader en verlangend zucht. Ik zoek alvast wat dingen op voor de reis van volgend jaar. En we verlengen kunstmatig het vakantiegevoel door kleine gewoontes aan te houden. ‘s Avonds scrabble spelen op het terras. Met muggenkaarsen en de kampeerlampjes.

Of deze.

Na een kampeerreis zijn er altijd een paar weken waarbij ik mijn opinel het beste mes ter wereld vind en het dus blijf gebruiken bij het koken.

De vakantie is pas echt voorbij als ik mijn molenmeske weer uit het schof haal.

eten

Courgetten voor iedereen!

Het is een goed jaar voor de courgette, dat heeft u ongetwijfeld al gemerkt. Zeker als u een moestuin hebt, of zoals ons oogst op een boerderij: courgettes, courgettes, overal courgettes.

Gelukkig zijn courgettes fantastisch en kan je er zo veel verschillende dingen mee doen dat het nooit saai wordt. De regel hier ten huize momenteel is: bij elke maaltijd courgette. Dat resulteert in haast dagelijkse soep, in spaghetti die voor de helft vervangen wordt door courgetti (dat is gezond ook nog eens) en in courgette als vulsel in elke risotto, stoofpot, saus, omelet,…

Dorien schreef er ooit al een uitgebreide blogpost over en er zijn nog mensen met recepten, zo bleek uit deze comments in 2014 (ge weet wel, dat andere goede courgette-jaar). En als het daar niet mee lukt is er nog dit: ingemaakte courgette, even lekker als augurk of komkommer, en fantastisch bij uw boterhammen.

Het recept is mijn standaard inmaakrecept voor allerlei zure dingen, en een combinatie van de recepten uit het moestuinboek, het superette-boek en de cornersmith.

Nodig:
– Meer courgettes dan in uw bokaal passen op het eerste zicht
– Een ajuin of sjalot, als ge dat graag hebt wat look
– witte azijn (ik gebruik een mengeling van 2/3 witte wijn azijn en 1/3 gewone blauwe hand)
– kruiden: peperbollen, misschien wat korianderzaad, venkelzaad, dille,… wat ge lekker vindt, eigenlijk. Je kan goed gewassen verse kruiden gebruiken, maar ook gedroogd werkt best.
– suiker
– zout

Maken:
– Snij de courgettes in plakken en zet ze in een vergiet. Bestrooi ze met zout, zet het vergiet in een kom en zet alles een paar uur in de frigo.
(Dit is de werkwijze voor alle zachte groenten: het zout haalt overtollig vocht uit de groenten)
(Een paar uur is relatief en een minimum. Het mag evengoed een dag zijn.)
(De kom onder het vergiet dient om het vocht op te vangen)
– steriliseer de bokaal (afwassen met heet water, nat in de oven op 140 graden gedurende minstens 15 minuten. Daarna de oven uitzetten en bokaal laten zitten tot je hem nodig hebt.) en de deksels (15 minuten in kokend water)
– Haal de courgettes uit de frigo, spoel ze grondig af en dep ze droog met een propere handdoek.
– Maak het inmaakvocht, zo veel als nodig is: ik gebruik de verhouding 4/2/1 – 4 delen azijn, 2 delen water, 1 deel suiker. De suiker kan je weglaten, maar ik heb graag zoetzuur. Ik gebruik meestal gewoon een klein glas of kopje, en meet daarmee af.
– Breng het inmaakvocht aan de kook en roer af en toe zodat de suiker oplost.
– Snij een ui of sjalot in ringen
– Vul de bokaal: de courgetten, de ui, de kruiden. Te veel is zelden een probleem, eerder te weinig: gebruik royaal kruiden, en druk de groenten goed aan. Het mooist is een beetje afwisselen: wat kruiden onderaan en ook wat middenin, zodat alles mooi in de bokaal verspreid is.
– Giet de kokende azijnmengeling in de bokaal tot aan de rand (de groenten moeten onderstaan). Tik ermee op het aanrecht, zodat luchtbellen naar boven komen, en ga daarna nog eens met bijvoorbeeld een eetstokje of satéstok langs de wanden van de bokaal: hoe meer lucht weg is, hoe beter. Sluit onmiddellijk daarna, en zet minstens twee weken weg. Eens open: bewaren in de frigo.

Azijnmengsel over? Groenten te veel?

– Je kan restjes groenten ook in een niet-gesteriliseerde bokaal doen, wat azijnmengsel erover en in de frigo bewaren. Eten na een paar dagen, niet te lang laten staan.
– Ik had deze keer te veel azijn gemaakt, dus ik sneed wat snijbonen in stukken, met wat wortels in reepjes. Gooide dit in de azijn, bracht weer aan de kook en vulde dan een bokaal met de groenten/azijn. Bijzonder geslaagd, zo blijkt.

En al

Wanderlust.

Wanderlust – a strong desire for or impulse to wander or travel and explore the world.

Wij reizen behoorlijk vaak en het dochterkind daardoor natuurlijk ook. Want we reizen — op die ene keer Berlijn na — eigenlijk nooit zonder haar. De behoefte is er niet, en de dingen die een kind ziet en doet op reis, wij vinden dat zo schoon, telkens weer.

En natuurlijk reizen we anders, sinds zij er is. Meer georganiseerd, vaker op zekerheden terugvallend.

Ik mis het soms, dat onbezorgde van vroeger. Roekeloos en ongeorganiseerd. Een ticket boeken naar Zuid-Amerika en vertrekken zonder plan, alleen een Footprint en een afspraak op de luchthaven met vrienden.
Mompelen “ik wil nog eens naar Barcelona” en twee weken later op een vliegtuig stappen. Wijzen naar een plek op de kaart van Frankrijk en daarheen rijden met de oudste auto ooit.

Langer blijven als het moment dat vraagt, doorreizen als het weer tegenvalt.

Dingen doen die ge nog nooit hebt gedaan.

Wanderlust. En die wanderlust vol achterna gaan.

Ik mis het soms. We evolueerden de laatste jaren nochtans in sneltempo. Na ik mijn lief zoveel jaar geleden, hebben we ook haar besmet met shabby hotels en campings zonder warm water. Met zwemmen aan afgelegen watervallen en zandwegjes inslaan omdat het er daar wel cool uitziet. Van huisjes met een zwembad in de peuterjaren ging het zo weer naar echt kamperen. Eerst op deftige camping, dan steeds minder en daardoor steeds meer luxe. Zij die elke keer meer een wild kind blijkt dat overal wel aardt, zolang er maar stokken en modder en beesten zijn om mee te spelen.

The thing is: we kennen dat. Kamperen en watervallen en het Zuiden en bergen en wandelen en zwemmen tussen viskes. Ik weet hoe dat werkt. Dus eigenlijk is dat allemaal behoorlijk veilig. Wij zijn op die reizen de bedreven stuurlui, en zij vaart mee op het schip.

Maar sinds het voorjaar las ik dus. Over een land dat ik niet kende, waar een taal gesproken wordt die ik niet versta en waar ik putje zomer kleren ging dragen die ik normaal reserveer voor de periode november tot februari. Waar het water dat uit de douches komt ruikt naar eitjes en waar het meestal regent en altijd waait, zo werd mij verteld.

De kriebel in mijn buik deed me denken aan die reizen lang geleden. En ik had het blijkbaar nog meer gemist dan ik dacht.

Ja!

Over achterstand en #GF17.

Dat ik precies wat achterstand heb, zeg.
We zijn hier ondertussen al even terug van een fantastische reis, waarover ik u de komende dagen nog zal vertellen. En ik had eigenlijk van tevoren al het één en ander geschreven daarover, maar ik heb het niet gepubliceerd, want _internet_ ge weet wel. Ook die stukjes komen er nog aan. Nu echter meer actueel: een paar dingen over de Gentse Feesten, want die hebben vandaag hun laatste dag. Ik ben er niet, want zieke dochter in da house, maar ik ben er wel geweest.

1. Nunchi is en blijft één van mijn favorietste plaatsen in Gent. Of ze nu gewoon in hun eigen stek zitten op de Ottogracht, of ze doen – they have to, because all the hip kids are – van pop-up doen: het eten is altijd lekker, en de sfeer is altijd top. Warm aanbevolen, nog steeds.

2. Het nieuwe betaalsysteem op Boomtown is hilarisch. Iets gecompliceerd met een kaart kopen en daar dan geld opzetten en 20 cent voor een beker, maar eerst een refund en dan pas weer de bekers aanrekenen en als ge nog over hebt op het eind dan kunt ge het terugkrijgen en en en. Wachttijden, niemand die het helemaal snapt en als er iets buiten het normale gebeurt: grote paniek. Ik hoorde gelijkaardige dingen over Gent Jazz, en op bijvoorbeeld de voetbal doen ze het ook zo. En elke keer denk ik: Wat is er eigenlijk verkeerd met bancontact?. Die hebben tegenwoordig ook zo’n terminal waar ge gewoon uw kaart over veegt. En iedereen *heeft* al zo’n kaart. Allez, ik bedoel maar: think about it, organisatoren. Of misschien mis ik iets? Iemand?

3. Gent heeft een nieuwe vlasmarkt en het is niet op de vlasmarkt. Maar zwijgt dat. En ge moet het zelf zoeken ook, als ge het nog niet weet.

4. Datakamp was er dit jaar boenk op. Ik hou sowieso wel altijd van de zotte ideeën daar, maar dit jaar heeft me nogal wat voer voor mijn lessen mediawijsheid gegeven. DUS HOERA NIKS MEER VOORBEREIDEN VOOR SEPTEMBER!
For the record: ik heb gestemd voor een levend kuiken. Elke keer. Maar dat konijn, dat had ik in de verhakselaar gestemd.

En? Hoe waren uw feesten?

projecten

Editie gasmasker.

“Het lijkt wel alsof wij altijd iets verbouwen tijdens Werchter”

Hij lachte, en ik wist dat hij dezelfde beelden in zijn hoofd had.

Het jaar van de vloeren afschuren. Die keer met het tuinhok bouwen. De edities met schilderen, gyproc plamuren, en radiatoren demonteren. Die andere keer met de ingemaakte kast.
De live-uitzendingen van Werchter zijn ondertussen al meer dan tien jaar de soundtrack voor lange dagen en avonden doorbijten en stof uit onze vermoeide ogen wrijven.

Het valt zo gunstig, daarmee. Elk jaar na het laatste examenstresske en het laatste optreden van het seizoen, dan hebben we opeens tijd voor Dingen Doen Aan Het Huis. Of ook bekend als Zullen We Nog Snel Voor We Op Reis Gaan Anders.

De editie 2017 is voorlopig met Warholla, Radiohead en Arcade Fire. Met gasmaskers en een kelder. En met een product met op het blik een “enkel gebruiken buiten of in goed geventileerde ruimtes”.

Het einddoel is iets waarover ik u later wel eens vertel. Maar ik begin nu alvast na te denken wat ik volgend jaar ga verbouwen het eerste weekend van juli.