Wanderlust – a strong desire for or impulse to wander or travel and explore the world.

Wij reizen behoorlijk vaak en het dochterkind daardoor natuurlijk ook. Want we reizen — op die ene keer Berlijn na — eigenlijk nooit zonder haar. De behoefte is er niet, en de dingen die een kind ziet en doet op reis, wij vinden dat zo schoon, telkens weer.

En natuurlijk reizen we anders, sinds zij er is. Meer georganiseerd, vaker op zekerheden terugvallend.

Ik mis het soms, dat onbezorgde van vroeger. Roekeloos en ongeorganiseerd. Een ticket boeken naar Zuid-Amerika en vertrekken zonder plan, alleen een Footprint en een afspraak op de luchthaven met vrienden.
Mompelen “ik wil nog eens naar Barcelona” en twee weken later op een vliegtuig stappen. Wijzen naar een plek op de kaart van Frankrijk en daarheen rijden met de oudste auto ooit.

Langer blijven als het moment dat vraagt, doorreizen als het weer tegenvalt.

Dingen doen die ge nog nooit hebt gedaan.

Wanderlust. En die wanderlust vol achterna gaan.

Ik mis het soms. We evolueerden de laatste jaren nochtans in sneltempo. Na ik mijn lief zoveel jaar geleden, hebben we ook haar besmet met shabby hotels en campings zonder warm water. Met zwemmen aan afgelegen watervallen en zandwegjes inslaan omdat het er daar wel cool uitziet. Van huisjes met een zwembad in de peuterjaren ging het zo weer naar echt kamperen. Eerst op deftige camping, dan steeds minder en daardoor steeds meer luxe. Zij die elke keer meer een wild kind blijkt dat overal wel aardt, zolang er maar stokken en modder en beesten zijn om mee te spelen.

The thing is: we kennen dat. Kamperen en watervallen en het Zuiden en bergen en wandelen en zwemmen tussen viskes. Ik weet hoe dat werkt. Dus eigenlijk is dat allemaal behoorlijk veilig. Wij zijn op die reizen de bedreven stuurlui, en zij vaart mee op het schip.

Maar sinds het voorjaar las ik dus. Over een land dat ik niet kende, waar een taal gesproken wordt die ik niet versta en waar ik putje zomer kleren ging dragen die ik normaal reserveer voor de periode november tot februari. Waar het water dat uit de douches komt ruikt naar eitjes en waar het meestal regent en altijd waait, zo werd mij verteld.

De kriebel in mijn buik deed me denken aan die reizen lang geleden. En ik had het blijkbaar nog meer gemist dan ik dacht.