Meer dan een half jaar geleden vertelde ik over het youtube-kanaal van mijn man. En over op een bepaald moment gewoon doen waar ge van droomt, en hoe het dan eigenlijk nooit verkeerd kan zijn.

(Of zoals hij het zelf in Winteruur vertelde: J’ai toujours voulu le faire.)

Ondertussen zijn er meer dan 30 afleveringen van De Koterij. Dat betekent dat hij 30 projecten heeft gemaakt, gefilmd, van zelfgeschreven muziek voorzien en online gezet. Elke dinsdag, al 30 weken lang.
Hij kan ondertussen duusd keer beter monteren dan in week 1, en heeft zichzelf geleerd hoe ge vaart en variatie en leutige effecten in zo’n youtubefilmke steekt. Hij ging naar andere mensen hun kot en vatte het plan op om dat binnenkort nog meer te doen. Hij experimenteerde, begon met rubriekjes, maakt nieuwe plannen. En ik bedacht daarnet, toen ik hier op mijn comfortabel plekje aan de zijlijn naar de aflevering van deze week keek: het is precies bijna een tv-programma aan het worden. Maar dan cooler.

Ik ben gigantisch fier dat hij dat allemaal kan en zomaar doet. En ik dacht: ik vertel het nog eens aan de mensen. Aan u dus.

Ik lees elke week ook de comments en ben oprecht content met het engagement van zijn kijkers. Zoveel toffer dan bij tv, waar ge alleen maar kunt raden naar wat iedereen denkt. Mensen geven commentaar en duimpjes, maar ook tips over wat hij nog had kunnen doen. Ze sturen links door naar andere filmpjes en vertellen zelf ervaringen. Meestal snap ik er weinig van, maar het ziet er allemaal leuk uit en de mensen zijn lief. Een warm nestje op het internet, dat is het, die koterij.

Dus: kom er anders ook bij, als dat nog niet zo is. Neem een abonnement (klik hier).

Maak mijn man blij, want hij verdient dat.