Toen we vorig jaar met het gedochterte op uitnodiging in Brussel belandden, besloten we dat dit een gezinsprojectje zou worden: de kleine de beste steden laten zien, eentje per jaar.
Vroeger dacht ik altijd dat zo’n dingen niet lukten. Citytrips, dat is niets voor kleuters met hun korte beentjes, lastige eetgewoonten en hun vroege bedtijd. Ik doolde, en ik ben niet beschaamd om dat toe te geven. Na de afgelopen dagen kan ik u alweer zeggen: er zijn weinig dingen cooler dan een kindjen bij de hand nemen en wijzen: “kijk, daar, Montmartre.”
Het was een verzoeknummer. Zij wilde erheen om een tekenfilmserie, wij waren er nog nooit samen geweest. En dus boekte ik een Airbnb, laadde wat kleedskes in een valies, man en kind in de auto en zei: Kom, rijden. Naar Parijs.
Zoals dat gaat op het interweb, krijgt u tips. Parijs met kind, editie 2015.
Reizen
Enige research toonde ons dat de auto de goedkoopste en de meest efficiënte optie was: op iets meer dan drie uur van deur tot deur, terwijl het kind ondertussen een DVD keek en we niet met valiezen moesten sleuren. We hadden een logement geboekt waar een parkeerplaats inbegrepen was (een zoekcriterium op Airbnb, hoe handig) en dat was ferm gemakkelijk. Toekomen, auto parkeren en vier dagen later auto weer uit de garage halen.
Logeren
Leve Air BnB. Ik was nochtans geen fan. De eerste keer dat we daar iets boekten was een tegenvallerke, want we kwamen terecht in het tuinhuis van een soortement van marginale playboymansion. Ik ga daar niet uitgebreid op in, want het gaat nu over Parijs, but we’re talking webcams aan het zwembad, grote honden, mannen met te veel tattoos en veel Romeinse beelden en potpourri. Overal. Of ook: als er kunstgras in uw kamer ligt, dan is dat bezwaarlijk charmant te noemen.
Ik heb vreselijk hard gelachen tijdens ons verblijf aldaar, maar wel drie jaar nodig gehad om het trauma te verwerken, achteraf. Nu ben ik blij dat ik het gedoe een tweede kans heb gegeven. Ook al was dat voornamelijk omdat bleek dat een gewone hotelkamer in de paasvakantie in Parijs nogal eeeeeuhm prijzig is. Zeker als ge een balkon wilt om te vermijden dat ge elke avond in de badkamer moet zitten lezen omdat het kind anders niet wil slapen.
We hadden Een klein appartement, maar met alles wat we nodig hadden én in een gebouw binnenplaats. Spelende kindjes, zomeravonden, ouders met een glazeke wijn. U begrijpt dat we ons direct thuis voelden. Precies De Ooievaar van De Meibloem, maar dan in Parijs.
De buurt van het appartement is grootstedelijk (ahja, het is Parijs) en druk, maar eens de poort dichtvalt voelt en hoort ge daar niks meer van. Bovendien was alles dichtbij (bakker, supermarkt, veel bistro-toestanden) en heeft het appartement dus een parkeerplaats en een metrostation voor de deur. ‘s Morgens afhaalkoffie en croissants halen en die opeten op de binnenkoer van een appartementsgebouw is bovendien bijzonder goed als tegengif voor het toeristengevoel. Spijtig dat ik mijn baret thuis vergeten was.
Transport
We namen vier dagen lang de metro, want dat op zich is al een ervaring voor een 5yo. Er is ook een geweldige app ondertussen, maar ik wacht wel met bang hart mijn roaming-rekening af in dat verband.
We hadden de step meegenomen voor de kleine, maar gezien haar aangeboren kamikazegedrag en de drukte op straat hebben we die uiteindelijk niet gebruikt. De kleuter stapte alles zelf, twee keer een minuut of tien in mijn nek en een keer of vijf bij de man niet meegerekend. Met de nodige pauzes en een aangepast tempo gaat dat blijkbaar wel.
Doen
When in Paris for the first time gecombineerd met een aantal uitstekende tips die we van mensen kregen en een paar voorkeuren van de volwassenen in het gezelschap. Natuurlijk gingen we naar de Eiffeltoren kijken. Natuurlijk toonden we haar Montmartre, de Sacre Coeur en de Notre Dame. Natuurlijk wandelden we op de kades van de Seine. En speelden we op de roltrappen van Centre Pompidou.
We kochten daar tickets, in Centre Pompidou (mijn eerste keer!) en zagen er een fantastische expo van Jeff Koons. Als ge een kleuter wilt boeien, dan zijn blinkende blow-ups van ballonbeesten en gigantische pop-artschilderijen de way to go, dat weet iedereen. Maar ook de rest van het Musée national d’art moderne bleek in de smaak te vallen. Ook wel: eat you heart out, SMAK.
Minder vaak op agenda van de Parijstoerist, maar zeer de moeite: Jardin des Plantes, een fantastisch park mét een hele oude Ménagerie. Dierentuinen en kleuters: ge kunt daar niet verkeerd mee doen en deze is zeer mooi en behapbaar. Het hoogtepunt was echter Muséum National d’Histoire Naturelle met vooral de Grande Galerie de l’Évolution. Opgezette beesten! Skeletten! Opgezette beesten! Een prachtig gebouw! Opgezette beesten!
In de categorie Dode Dieren spendeerden we ook een halve voormiddag in Deyrolle en werd dit instant uitgeroepen tot mijn favorieteste winkel ooit. Voor mijn volgende verjaardag mag dat een Cabinet de Curiosités met kevers en opgezet kuikentje zijn. Alvast bedankt!
Eten en drinken
In zowat elke zichzelf respecterende bistro zijn er frietjes voor kleuters, dus eten is geen probleem in Parijs. Op elke hoek is lekkere koffie te krijgen, dus ik was zelf ook niet ongelukkig. Maar omdat we nogal graag hebben dat het kind soms eens iets anders eet dan vettigheid, en omdat ik zelf niet louter op cafeïne kan leven, twee uitschieters van tijdens onze trip.
Le Jardin des Pates. Een woordspeling vlakbij Jardin des Plantes, maar wat een heerlijke pasta. Gezellige doeninge ook, en vriendelijke mensen. Om te onthouden, dit.
Het restaurant van de Grande Mosquée de Paris was ook een ontdekking. Instant Marrakech op een straathoek. Een leuke binnentuin, lekkere couscous en van die grote gouden tafels.
Volgend jaar doen we het weer, dat is al beslist. Misschien Barcelona. Of Praag. Of uw suggesties, natuurlijk.
