Year: 2015

eten projecten

Kiss the Cook – Hoofdstuk 1

Per week? Per vijf dagen? Ik weet het nog niet. Maar alleszins: de eerste week van september, die had zes dagen. En daarvan kookte ik er blijkbaar vijf en die krijgt ge nu al. Ik denk wel dat ik keer iets beter mijn best ga moeten doen om deftige foto’s te nemen. Het eten is over het algemeen lekkerder dan dat het eruit ziet op foto’s, laat ons daar vanuit gaan.

Het thema van dinsdag 1 september lijkt een beetje “ondefinieerbare bruinbeige dinges”, maar eigenlijk heb ik gewoon na het kindafhalen met de pup geknutseld in de keuken en alles was lekker. Misschien ben ik wat wild gegaan met de Instagramfilters, evenwel. Links is granola, rechtsboven mueslikoekjes, linksonder patatjes met warmoes en kaas.

IMG_1377

Voor de granola perfectioneer ik nog het recept, want ik ben nog niet content. Ik wil graag dat mijn havervlokken beter aan elkaar kleven en ben dus zoekende, zoals dat heet (Iemand? Meer ahornsiroop? Meer olie?).
De mueslikoekjes zijn vrij naar deze recepten. Ik weeg echter principieel niet af, en ik gebruikte gedroogde abrikozen en vijgen en ook wat rozijnen. Het was lekker, ook volgens de collega’s die mee-aten.

De patatjes met warmoes zijn het perfecte voorbeeld van vlag dekt de lading: puree maken, warmoes stoven met ajuin en look. Door elkaar mengen, kaas erover en in de oven. Supersnel eten dat iedereen hier lust. Scoren.

2 september was een woensdag, en normaal kook ik niet op woensdag, maar mijn ouders zijn op reis, dus maakte ik een uitzondering.

IMG_1388

(more…)

projecten

Kiss the cook – Prelude.

– Ik ga de hele maand september alles wat ik kook fotograferen.
– Waarom?
– Dat weet ik nog niet. Ik vind dat gelijk een goed idee.
– Logisch. Goed idee.

IMG_1441

Logica is in ons gezin een simpel gegeven: als ge het zelf een goed idee vindt, dan zult ge wel zien waar het uitkomt. Ik vraag hem ook niet waarom hij vorige week 50 tennisrackets heeft gekocht op tweedehands-punt-be, weetwel.

Maar foto’s van wat ik kook dus. Dat eigenlijk was begonnen in juni, toen een collega op een bepaald moment vroeg: kook jij eigenlijk veel? En ik mezelf hoorde antwoorden: ik denk het wel, feitelijk.

Want precies weet ik dat zo niet, omdat ik dikwijls bijna onbewust dingen sta te snijden en te stoven in de keuken.
Het is wat ik doe als ik vrolijk ben en ook als ik verdriet heb. Als ik iets nodig heb om mijn gedachten te verzetten, maar ook als ik zeeën van tijd heb. Als ik bezig ben met werkdingen en mijn hoofd op orde moet hebben. Maar evengoed als mijn dag aaneenhangt van dromerig voor mij uit neuriën. Kortom: koken is hier voor elke stemming en gelegenheid goed. Een beetje gelijk chocolade.

Maar ik wilde dus weten hoe vaak ik nu eigenlijk in de keuken sta te rommelen. En ik had een nieuw projectje nodig, we moeten daar eerlijk in zijn. Maar daarover later waarschijnlijk meer.

Misschien doe ik keer iets op mijn blog ofzo, dacht ik op twee september. En vandaag, op vijf september, lijkt dat niet eens zo’n slecht idee. Dus het is net beslist: binnenkort krijgt ge hier af en toe eten te zien. Misschien recepten. Ik weet het nog niet. Maar alleszins eten.

Want eten is lekker. En projectjes zijn tof, zelfs als ge nog niet precies weet waar ge naartoe wilt.

kinderspam

1 september.

Flink zijn. Niet wenen. Flink zijn. Niet wenen.

Dat herhaalde ik in mijn hoofd tegen mezelf, toen we haar die ochtend naar school brachten. Zijzelf sprak hoogstens van een kriebel in haar buik, en ze was wat stiller en bedachtzamer dan normaal. Op een andere dag zou dat laatste een reden geweest zijn voor moederlijke opluchting (aaah, rust), maar nu kneep ik alleen wat harder in haar hand.

Ik ben een watje als het op verandering aankomt. En op kleine beentjes onder een nog net te grote boekentas.

11908891_10153575808188967_5909452981597892850_o

Op school concentreerde ik me op het wegslikken van de stenen die iemand blijkbaar in mijn keel had gestopt, en toen haar juf-van-vorig-jaar een succeszoen kwam geven moest ik efkes geniepig met mijn mouw langs mijn ogen wrijven. Vermoedelijk een allergie.

Zeven uur later hoorde ik haar om de hoek al kwebbelen tegen haar vader, en zag ik haar stralende gezicht. We aten vieruurtje, en ze vertelde stoere speelplaatsverhalen over haar vrienden. Boven op de trap blijkt even liefdevol en warm als beneden, en haar tafel heeft leuke kindjes. All is cool. All is good.

Het leek plots alsof ze al jaren in het eerste leerjaar zit.

En al

De meibloemsite, aflevering ik-weet-het-niet-meer. #Brugsepoort

Wat vooraf ging.
Er was hier, achter waar wij wonen, een meubelfabriek en een bowling. Die werden gekocht door een projectontwikkelaar met ambitieuze plannen.
De chronologie tot 2013.
Toen, op de avond dat de gemeenteraad zou beslissen over de zaak van de wegen, kwam er bericht dat de ontwikkelaar zijn aanvraag had teruggetrokken.
Er kwam een tijdelijke invulling.
Die sloot heel plots.
Ik schreef een brief naar de burgemeester. Ik kreeg antwoord, dat we zeker zeker op de hoogte zouden gehouden worden. Want overleg en communicatie is belangrijk!

Dat is een jaar geleden.

Toen wij half augustus thuiskwamen van reis was er een aangetekend schrijven en de u welbekende gele aanplakbrief. Een nieuwe verkavelingsaanvraag, bezwaren moeten binnenzijn voor 5 september.

Ik schreef opnieuw. En met mij gisterenavond al 43 andere mensen. Dat was redelijks indrukwekkend, en het bewijst nog maar eens dat er grote bezorgdheid is, hier in de buurt.

43 bezwaarschriften. BAM! Morgen nog een dag. Wees welkom, #brugsepoort. In trafiek, vanaf 19h #gent

Dat zijn er al heel wat, 43, maar we zitten nog ver van de 75 bezwaarschriften die we de vorige keer hadden. Dus bij deze een warme oproep.

Als u van dicht (u woont er) of van minder dicht (u werkt er, uw kinderen gaan er naar school, …) iets te maken heeft met de Brugse Poort: schrijf een brief! U kan dat gewoon thuis doen, en u mag de modelbrief gebruiken die op de site staat om vrij te copypasten. Net als die van mij, die u hier vindt.

U ziet op tegen het brengen van uw bezwaarschrift naar het stadhuis? Bezorg het ons (ondertekend!), wij doen dat voor u. Vanavond in Trafiek (in het Pierkespark – Haspelstraat), of gewoon aan mij, vandaag of morgen.

U heeft geen printer? U ziet dat niet zitten, zelf een brief opstellen? Kom vanavond vanaf 19h naar Trafiek, wij helpen u. Er zijn computers, een printer, en alles kan meteen in een envelop naar het stadhuis.

En tot slot: u heeft eigenlijk niks met De Brugse Poort te maken, maar wilt toch iets doen? Deel deze post! Stuur hem door naar wie u hier in de wijk kent!

We hebben u nodig. Echt.

projecten

Twee-punt-nul ofzo.

Zeven maand is het. Zeven maand geleden schreef ik het als laatste zin van mijn laatste blogpost op het project.

We vinden elkaar ongetwijfeld terug. Elders op of naast het internet.

En kijk. De Erven Gentblogt hebben al sinds die dagen een facebookgroep. Een verborgen en vrijblijvend houvast aan tien jaar samen verbonden zijn. Het was het enige restant, want onze ooit actieve fanpagina was op een blauwe maandag verdwenen in het grote zwarte gat dat facebook bij momenten kan zijn. Doodjammer, maar wat doet ge eraan.

Ik blijk gelukkig niet de enige te zijn die geen talent heeft voor afscheid. Niet de enige die af en toe nog eens een zoekopdrachtje loslaat op het internet.
En zo stond er deze week stond er opeens een post van haar op de groep: “ik denk dat we terug zijn”. We besloten al snel unaniem dat we daar iets zouden doen.

Definieer iets? We weten het niet.
Maar wat dan? Geen idee.
Waarover dan? Gelijk altijd al, wat er op dat moment leuk is.
En hoe vaak? Ah, we zien wel.

gentblogt

Ik zou fan worden, als ik u was. En misschien daar bovenaan instellen dat u ons vanboven in uw newsfeed wilt, eventueel.

Gentblogt is dood. Leve Gentblogt.

© All Rights Reserved 2021 Theme: Promos Blog by Template Sell.