– Ik ga de hele maand september alles wat ik kook fotograferen.
– Waarom?
– Dat weet ik nog niet. Ik vind dat gelijk een goed idee.
– Logisch. Goed idee.

Logica is in ons gezin een simpel gegeven: als ge het zelf een goed idee vindt, dan zult ge wel zien waar het uitkomt. Ik vraag hem ook niet waarom hij vorige week 50 tennisrackets heeft gekocht op tweedehands-punt-be, weetwel.

Maar foto’s van wat ik kook dus. Dat eigenlijk was begonnen in juni, toen een collega op een bepaald moment vroeg: kook jij eigenlijk veel? En ik mezelf hoorde antwoorden: ik denk het wel, feitelijk.

Want precies weet ik dat zo niet, omdat ik dikwijls bijna onbewust dingen sta te snijden en te stoven in de keuken.
Het is wat ik doe als ik vrolijk ben en ook als ik verdriet heb. Als ik iets nodig heb om mijn gedachten te verzetten, maar ook als ik zeeën van tijd heb. Als ik bezig ben met werkdingen en mijn hoofd op orde moet hebben. Maar evengoed als mijn dag aaneenhangt van dromerig voor mij uit neuriën. Kortom: koken is hier voor elke stemming en gelegenheid goed. Een beetje gelijk chocolade.

Maar ik wilde dus weten hoe vaak ik nu eigenlijk in de keuken sta te rommelen. En ik had een nieuw projectje nodig, we moeten daar eerlijk in zijn. Maar daarover later waarschijnlijk meer.

Misschien doe ik keer iets op mijn blog ofzo, dacht ik op twee september. En vandaag, op vijf september, lijkt dat niet eens zo’n slecht idee. Dus het is net beslist: binnenkort krijgt ge hier af en toe eten te zien. Misschien recepten. Ik weet het nog niet. Maar alleszins eten.

Want eten is lekker. En projectjes zijn tof, zelfs als ge nog niet precies weet waar ge naartoe wilt.