Ik geef toe dat het niet geheel vrijwillig was dat ik gisterenavond om 22.15h nog een afspraak had met meneer mijn huisarts. Ikzelf had waarschijnlijk gewoon nog drie weken lopen zagen over dat ik mij niet goed voelde, maar gelukkig is meneer mijn wettelijke soms streng. En heeft hij niet graag dat ik loop te zagen.
Tegen mijn goesting dus, want ik had veel werk en ik was moe. Maar het was achteraf gezien wel goed gedaan van mijn wederhelft, want ik voel me vandaag al veel beter. Met dank aan de medicamenten die ik om half voor middernacht nog ging ophalen bij de apotheker van wacht. Hebt ge dat al eens gedaan feitelijk? Dat gaat zo.
Meneer dokteur had voor mij opgezocht waar ik moest zijn, want het was na 22h en dan moet ge anders naar een centraal nummer bellen om de blijkbaar ultrageheime locatie van de wachtdienst te kennen.
Maar ik had dus een adres gekregen. Een adres waar alles potdicht bleek eens aangekomen. Rolluiken, tralies, the whole shebang. Er hing ook een briefje
“Deze apotheek had wachtdienst tot 22h, voor de wachtdienst na 22h bel het centrale nummer”
Wat ik vloekend en voor 1,5 euro deed, om te horen dat ik wel degelijk juist stond, dat ik moest aanbellen en dat het briefje een afleidingsmanoeuvre is. Een afleidingsmanoeuvre, I kid you not.
Ik belde zo onverdacht mogelijk aan en verwachtte dat de burcht vervolgens voor mij geopend zouden worden. Ik dacht verkeerd. In plaats daarvan ging in de gevel een klein luikje open, ik zag een sluis van een meter en aan de andere kant daarvan half en twijfelend een apothekersgezicht.
– Ja?
– Euhm. Sorry. Bent u van wacht?
– Ja.
– Ok. Ik moet medicamenten hebben.
– paspoort?
– huh?
– paspoort, mevrouw. En uw voorschrift.
Nadat ik mijzelf had geïdentificeerd ging het luikje weer dicht. En toen stond ik daar. Een kwartier lang.
Toen het luikje weer openging en de bange meneer me vertelde dat die 40 euro niet ging lukken met bancontact en ik dus eerst geld moest afhalen, dacht ik te zeggen dat hij zijn medicijnen mocht houden. Maar hij had mijn paspoort nog.
Enfin. Morgen ga ik eens langs bij die apotheek. Ik heb niks nodig hoor, maar gewoon om te zien of hij als het klaar is ook schrik heeft van mij.