Year: 2014

Van een ander

Geen chocolade en rode rozen, evenwel.

“Allez. Gelukkige Valentijn en al.”
Ik grom boven mijn eerste koffie van de dag. “Ja, gij ook hé.”

Ik vrees dat ik niet gemaakt ben voor romantiek, zo voor half negen in de ochtend. Maar vanavond maakten wij het goed, de dochter en ik. Met een verrassing, voor als hij straks thuiskomt. En bij deze ook met een gedicht, gepikt van T. op de facebooks. Het gaat, na al die jaren, nog steeds recht naar mijn hart.

Liefde is niet het einde. Is geen eten en drinken.
Is geen dak boven het hoofd tegen de regen,
geen reddingsboei voor wie verdrinken.
Liefde is nergens voor en nergens tegen.

Liefde biedt geen uitkomst tegen de dood.
Vult geen lege longen met lucht. Verricht geen wonder,
tenzij dat je elke dag al een beetje sterft in mijn schoot.
Je hebt er niets aan, maar je kunt niet zonder.

Het kan best zijn dat ik in toekomende tijd,
verslagen van pijn en kreunend om respijt,
gesard door armoe en moe van het huilen

jouw liefde voor rust zou verruilen,
of de herinnering aan vannacht voor een kleiner verdriet.
Het kan best zijn. Maar ik geloof het niet.

(Herman De Coninck)

Fijne Liefdesdag, y’all.

Neen!

14/20. Dat is een onderscheiding.

Er verscheen een redelijks grappig artikel over de perfecte vrouw, volgens “De Man”. Ik moest hard lachen, want één en ander ziet er behoorlijk onverenigbaar uit.

Ik dacht: ik maak een lijstje, en dan kunt ge zelf tellen en in de commentaren zeggen hoeveel op ge hebt. Dan kunnen we kijken wie de ideaalste vrouw is van ons allemaal, en die mag dan beslissen hoe de ideaalste man er moet uitzien. Eerlijk is eerlijk, vind ik. Ge krijgt een punt per ja.

1. Je bent 1,68 meter. Ik vind dat we daar een beetje speling op mogen steken: voor 1.67 en 1,69 krijg je ook nog een punt.
2. Je weegt 58 kilo. Of 57 of 59. ZONDER liegen.
3. Je bent gezegend met behamaat 75C. Er wordt niet gespecifieerd of dat een Franse of Europese maat is. Punten voor allebei, we zijn mild voor onszelf.
4. Je hebt blauwe ogen.
5. Je hebt bruin haar.
6. Je hebt geen geverfd haar. Ik citeer hier even het artikel: de mannen zeggen niet dol te zijn op geverfde lokken, omdat dit in hun ogen een teken is dat een vrouw niet goed in haar vel zit. Dat ge’t weet hé.
7. Je hebt geen tatoeages, want tatoeages maken een vrouw te hard. Echt.
8. Je hebt een accent, want dat is sexy. Het artikel zegt niet of “Plat West-Vlaams” ook een accent is, maar we nemen dat voor het gemak aan.
9. Je bent van beroep verpleegster. Opnieuw volgens dit volstrekt logische artikel: “Hierdoor zou ze goed voor haar partner kunnen zorgen en hem kunnen helpen als hij gewond is.” Je weet bovendien daardoor ook goed hoe je je man op verantwoorde manier kunt verdoven om zijn onzin niet te hoeven horen.
10. Je hebt een flinke eetlust. Aangezien je maar 58 kg weegt, steek je daarna waarschijnlijk je vingers in je keel.
11. Je houdt van vlees. Om te eten, denk ik.
12. Je drinkt geen glas bier (ik denk dat een flesje wel mag. En een plastiek beker ook.)
13. Je drinkt witte wijn.
14. Je rijdt in een Mini Cooper
15. Je houdt van voetbal. Wie houdt er niet van voetbal, dacht ik spontaan.
16. Je houdt van rockmuziek
17. Je favoriete tv-programma is geen soap, maar de serie Game of Thrones. #Teamrobb represent!
18. Je lievelingsfilm is Dirty Dancing. Want dat inspireert je om voor je man te dansen. I kid you not.
19. Je hobby’s zijn uit eten gaan, reizen en lezen.
20. Je bent sociaal en kan een goed gesprek voeren. Waarschijnlijk moet dat niet noodzakelijk met de mannen die dit profiel bepaalden zijn. Die mag je gewoon een vinger in het oog porren.

Uw score, dames.

En al

De nieuwe.

Hoewel wij meestal onze boodschappen doen in de beste groentenwinkel van de stad, en voor de andere dingen dan groenten en fruit bij de Bioplanet en de Colruyt winkelen, ga ik van tijd tot tijd eens graag naar Delhaize. Het is namelijk een beetje Bioplanet en Colruyt gecombineerd daar: ge hebt veel lekkere vegetarische dingen (De Vegetarische Slager, sinds kort! Protip!) en er is behoorlijk wat fancy stuff te vinden. Tapenades enzo, en verse kruiden. Het is ook de enige plaats waar ze haloumi hebben, iets wat mij nog steeds verbaast: dat niet alle supermarkten haloumi verkopen. Weten die dan niet HOE LEKKER DAT IS?

Enfin. In tijden dat het druk is (start van het semester, jawel) en ik eigenlijk nog niet al mijn energie terugheb (longgedoe weet u wel) is het de meest efficiënte oplossing.
Bovendien is de Delhaize waar ik kom net vernieuwd en dat heeft een onmiskenbare voordelen voor de mensenkijker die ik ben.

Na maanden werken in een volgestouwde marginale koude tent is het personeel duidelijk keihard in zijn nopjes met de nieuwe omgeving. Die mensen huppelen bijna de winkel rond, en ik vind dat op zich al een prestatie, want ze hebben bijzonder veel werk. Er is namelijk absoluut niemand van de klanten die al weet waar de dingen staan in de nieuwe winkel. En dus moet het personeel constant wijzen waar de pasta, kruiden, brood, slaatjes, fruitsap staat. Ondertussen is het er permanent een wirwar van vertwijfeld kijkende mensen en koppels die discussies voeren als “We moeten nog vaatwastabletten hebben, dat zal bij het WC-papier staan” “Neen, bij het waspoeder” “Zekers niet, dat zou onlogisch zijn”. Heerlijk.

Het mooiste is dat ze het systeem om buiten te rijden op de parking ook hebben veranderd. Vroeger moest ge een kaartje insteken, nu hebt ge een code nodig. Dat betekent dat elke keer als ge van de parking afwilt, er iemand staat te knoeien aan de slagboom. Codes ingeven. Kaartje in gleuf proberen frommelen. Daarna met een rode kop teken doen dat de mensen achteruit moeten rijden. Iedereen langs de kant, auto weer parkeren en naar binnen voor een code. Sommige mensen in de rij ergeren zich dood en er is sprake van vuile gebaren en getromp. Ik versta dat, als ge ergens op tijd moet zijn en al. Maar ik moet zelden ergens precies op tijd zijn, dus ik kan gewoon genieten en mensen die zich ergeren maken de show nog beter.

De nieuwe delhaize is topentertainment, vind ik persoonlijk.

Ja!

Represent 9000.

Drie Marokkaanse jongens met gespierd bovenlijf passeerden ons. We stapten net een berg af, in een vallei met wondermooie watervallen en een klimtocht van twee uur. Mijn papa had zijn elleboog geschaafd, mijn mama hield de hand van de gids vast bij weer een afgrond en de dochter sprong van rots naar rots. In een vorig leven was ze voorzekers een berggeit.

Foto’s van berg, vallei en berggeit volgen nog, maar nu gaat het over de drie jongens. Het waren twintigers, en ze waren gespierd. En toen ze ons passeerden lachte één van hen “Hierzie, Belgen.”

Geen Marokkanen die een paar woorden Nederlands hadden opgescharreld, dat hoorden we direct. “Vanwaar zijt ge?” vroeg één van hen, en het lief antwoordde van Gent.

– Serieus ofwa, wij ook, van De Brugse Poort maat, kent ge da?
– Echt? Wij ook. Meibloemstraat.
– Ojo! Ik woon in de Reinaertstraat. Sejieus. Dat is toch de max: dan woont ge een straat van elkaar en ge komt elkaar tegen op nen berg in den Atlas.

Of hoe een Gentenaar overal een beetje thuis kan zijn.

En al

Een week later.

Ik ben terug, met een bruin kleurtje op mijn vel, een roze op mijn teennagels (beautygedoe in da spa, jay!) en drie kilo hotelbuffet aan mijn botten.

Zoals steeds liet ik u niet weten dat ik op reis zou gaan, want dit is het internet, en zeggen op internet dat ons huis beschikbaar is voor leegroverij: ik blijf dat een slecht idee vinden. Ik heb het niet over u, dat is evident, u vertrouw ik. Maar al die anderen. *kijkt*

Ik trok met man, kind en mijn ouders naar het heerlijke Marrakech. Waar het internet slecht was en al de rust uitstekend. Echt, ik zeg het u, als u nog een vakantiebestemming zoekt in de winter of het voorjaar: dit is het. Levendige stad, lieve mensen, goeie hotels, 25 graden begin februari, imposante bergen en natuur vlakbij. Wij zijn keihard fan. Ik heb wat dingen in een boekje geschreven, en u heeft wat foto’s te goed ook. Maar ik moet nu eerst even terug naar de realiteit. Ge weet wel, de realiteit waarin morgen semester twee begint. De echte wereld waar het 5 graden is en regent.

Gelukkig is dat ook de echte wereld waarin Eurosong begonnen is. Gelukkig.