Op redelijk regelmatige basis blaas ik de loftrompet van mijn stad, en hoe dankbaar ik ook ben dat ik hier mag leven en werken, u weet natuurlijk allemaal dat wij hier thuis eigenlijk geen oorspronkelijke Gentenaars zijn. Onze wortels zitten diep in de Meetjeslandse grond. U weet wel, die regio waar u al eens door placht te rijden op weg naar de zee. Als ge goed kijkt ziet ge nog wat modder aan onze botten hangen.

We zijn er weggegaan, maar we komen er nog veel en de restanten van onze jeugd zijn een rode draad door ons leven. Het is en blijft nog steeds elke dag heerlijk om dezelfde taal te spreken als de man. Het nageslacht praat onder normale omstandigheden zeer netjes, maar gooit daar evenveel Gentse als Lovendegemse/Zomergemse dialectwoorden tussen. Een soort van multi-cultureel microniveau.

Een groot deel van onze vriendenkring bestaat uit Gentenaars met Meetjeslandse roots. Sommigen al sinds de kindertijd, anderen verser en recenter, maar toch ook vreemd genoeg vaak van diezelfde streek. Dat schept een band, zo blijkt. Als ge wilt zal ik u dat eens uitleggen in een meeuwke.

Enfin. Een hele tijd geleden kreeg ik van een lieve mevrouw van UiT in het Meetjesland een uitnodiging om een voorstelling te kiezen, ter promotie van hun site en werking.
Geen probleem natuurlijk, wij zijn daar vaak en graag én we zijn fan van De Herbakker, om zijn personeel (insert wuif naar D.) en omdat ze ook dit keer weer mijn wederhelft in première laten gaan .

Ik keek eerst voor een voorstelling op het NeuzeNeuze-festival in de herfst, maar er waren agendaproblemen. En toen vond ik de Kunstendag voor Kinderen en iets van 4Hoog, één van mijn favorieten in het kindertheater.

Vanmiddag zagen wij bijgevolg Menskes, met ons kleine menske tussen ons in.

Het was de bevestiging van waarom ik zo veel van 4Hoog hou: omdat ze telkens weer bewijzen dat theater voor kleuters ook kan zonder elfjes en prinsessen, en dat er best al eens een zwaarder thema mag aangesneden worden.

Een oude man in een zetel.
Zijn vrouw is weg.
“Ik moet het stof nog afdoen.
Met de planten gaan wandelen.
De hond nog water geven.
Mijn neus nog snuiten.”
En hij wil zo graag een eitje.
Maar hij kan niet koken.

De dochter keek de hele voorstelling ademloos tussen ons in. Ze was niet akkoord met het einde, maar dat heeft ze achteraf ook tegen E. van de productie kunnen vertellen en toen was ze daar al over.
Wijzelf waren, zoals altijd bij 4Hoog, zwaar onder de indruk van het beeld, en van hoe sterk er geacteerd werd. Om jaloers van te worden, zo schoon gemaakt.

Op weg naar huis zuchtte ze een beetje, achteraan in de auto. Dat het tof was geweest dat Kristien plots toch was teruggekomen, maar dat dat natuurlijk niet kan. En ze staarde naar buiten. Of hoe een stuk soms dingen uitgelegd krijgt die in een gewoon gesprek zo moeilijk liggen.

Met dank dus, voor deze bijzondere namiddag, UiT in het Meetjesland. Klik eens op de link als u in de buurt woont, want u vindt er alle brede culturele en vrijetijdsactiviteiten van de regio. En dat blijken er heel wat te zijn.