Lang geleden kochten wij eens een huis. Sindsdien zijn wij aan het verbouwen. Ondertussen is dat al een jaar of zes, en het voelt alsof we er binnenkort misschien klaar mee zijn. Volgend jaar ofzo al. Of binnen twee jaar ofzo.
Het verbouwingsverhaal is behoorlijk exemplarisch voor hoe de dingen bij ons al eens traag kunnen gaan.
Lang geleden besloten wij bijvoorbeeld ook eens om te trouwen. Amper zes maand later was er al een ring. En nog eens anderhalf jaar later stootten wij stoemelings op een zaal tijdens een rommelmarkt. Een paar maand later lag die zaal vast en hadden we een datum.
Dus. Als ik nu eens in gang schiet en een cateraar, een jurk, een uitnodiging en nog wat kleine details regel zoals ringen en teksten; én als de zaal tegen dan iets anders is dan een bouwwerf vol OSB en co, dan kunnen we in het najaar trouwen. Amper drie jaar na de ring en net voor onze tienjarige jubelee.
Hoe cool gaat dat niet zijn, gasten. Hoe cool gaat dat niet zijn.
(Over traag gesproken. Straks prijsuitreikingskampding van het lampding op de facebookpagina!)
