Year: 2014

En al

Van die rekkerkes.

Een tijd geleden had iemand het in een zekere facebookgroep die ik frequenteer over loombandjes en zuchtte hoe de hele school ten prooi was gevallen aan dat gedoe.
Ik antwoordde lachend in de commentaren dat ik mijn dochter en haar maten op de speelplaats had aangetroffen roerend met een tak in een put waar ze gras en keien in hadden gegooid. “Heksensoep” zeiden ze. Ik gooide er nog een “hippieschool hé, die zijn wat achter in die dingen” bij en ging verder zelfgenoegzaam wezen in mijn zetel.

Twee dagen later passeerden wij aan het plaatselijk vuil gb-tjen en opeens werd de kleine zowat hysterisch bij het zien van de sjiekenbak WANT DAAR ZITTEN VAN DIE REKKERKES OM ARMBANDEN MEE TE MAKEN IN. Ik gaf haar een euro, ze draaide een bolleke en ik dacht: nu ben ik ervan af.

Sindsdien zijn de dingen echter ietwat uit de hand gelopen.

Hier met die trofee voor hipste moeder!

En ja, ik geef dat toe, ik heb ze zelf voor haar gekocht die rekkerkes. In het kader van mijn lui ouderschap vind ik elke aankoop waarmee kinderen zich uren in stilte kunnen bezighouden een goede aankoop. Zeker met een autoreis naar het zuiden in aantocht.

Het loombandjes maken blijkt ideaal in elke omstandigheid. Zelfs als een tros kleuters efkes een schaduwpauze nodig hebben.

Loompauze #kindjesruil

Ik kan het ondertussen ook, natuurlijk, want iemand moet die dingen afwerken als ze vastzit. Maar ik beperk mij dus tot een basisvisgraat. Vanavond echter, was ik eten aan het maken en zei tegen mijn aanstaande: “kunt gij haar efkes helpen, want ik moet dat hier in de gaten houden?”

Lang verhaal kort: youtube-tutorials, patronen en zo’n echt apparaat. De dochter is het zat voor vandaag en kijkt tv, momenteel. Hij daarentegen.

Nu is het volledig om zeep.

eten

Ik ben niet zo’n fan van courgettesoep.

In onze moestuinbak heb ik courgettes geplant. Ik kweekte zelf een paar zaadjes op, en vond dat bij het uitplanten zo zielige dingskes. Dus ik kocht voor de zekerheid een extra plant in de Aveve. En toen bleken de zielige dingskes geen zielige dingskes maar sterke robuuste planten, die bovendien aan een angstaanjagend tempo vruchten maken. Met dank ook aan onze tuin vol bijen, wegens een zakje veldbloemenzaad laten morsen door de dochter. Ik oogst elke dag, tegenwoordig, en dit is de oogst van twee dagen:

Dag 11. Die keer dat ik ontdekte dat er nog een courgetteplant stond, achteraan de bak #67daysofsummer

Min de allergrootste, die ik net meegaf met de poetshulp voor in de soep. Ik hou niet zo van courgetten in soep, namelijk, behalve dan in de minestrone van Dorien.

Dus ik vul ze (met ui, look, courgettepulp, pijnboompitten, spinazie en geitenkaas bijvoorbeeld. En daar dan een tomatensausje bij), ik doe ze in een rijstschotel (met tomaten en paprika en curry), ik gooi ze in een omelet (met patatjes en verse kruiden), ik eet ze rauw (heel fijngesneden en gemarineerd in een vinaigrette van olie en witte azijn), ik doe ze in de vulling van wraps (met tuinbonen, lekkere sjalotten, pijpajuin en wat gehakt. Met een yogurtsausje en sla!) en in allerlei pasta’s.

Vanmiddag vertelde de poetshulp dat zij een beslag maakt met bloem en ei, en dan plakjes courgette bakt en opdient met een yoghurt-looksaus. Dit gaat op de lijst, alvast, maar u heeft ook zeker een paar courgetterecepten, niet?

projecten

Week 1. #67daysofsummer

Ik heb een project, deze zomer. U weet wel, zo’n project dat gedoemd is om te mislukken want u weet ondertussen dat ik de attention span van een goudvis heb en zo’n dingen nooit volhou. Maar ik begin vol goede moed, en ik ben al blij dat ik de eerste ronde heb overleefd, terwijl iedereen eigenlijk weet dat ik veel hoger zou moeten mikken. Ik ben de Rode Duivels van de blogs.

Aniehoew. Ik heb, ergens tussen te verbeteren examen 53 en te verbeteren examen 54 uitgerekend dat deze zomervakantie 67 dagen duurt. Voor het kind, that is, bij mij is het een pak minder maar daar moeten we nu nog niet over nadenken want het is echt nog lang niet gedaan echt niet neen ik wil er niet aan denken. En hoewel ik dus geen 67 dagen thuis ben, heb ik wel besloten dat de zomer 67 dagen duurt. Enter hashtag #67daysofsummer. Elke dag kies ik één moment uit dat die zomerdag typeert. Iets leuks. Mijn klein avontuur van de dag. En op maandagochtend krijgt u het overzicht van de voorbije week.

Week 1 is een lange om te starten, want dag 1 was een zaterdag, dus we hebben nu al 9 dagen achter de rug. Ieks.

Dag 1 was de boerderij. Het beeld ziet er heel vredig uit, maar hier was ze eindelijk uitgestapt na een half uur mokken in de auto (ze mocht iets niet. Ze was boos. G’ebt tijd van blij worden zeg ik, in navolging van mijn eigen moeder en haar moeder voor haar). Het begin van de vakantie is hier traditioneel een beetje moeilijk. Aanpassen aan elkaar.

Dag 1: boerderij. Ze komt terug met een valies vol spinazie. #67daysofsummer

Dag 2 was beter, want dag 2 was de zee. Alles gaat altijd beter als ik aan zee ben. In Gent regende het oude wijven, maar zoals zo vaak had ik in Knokke de zon op mijn vel.

Dag 2. Protip: als het regent in het binnenland, rij naar zee en duim. #67daysofsummer

Op dag 3 kookte ik, en rommelde ik wat in de keuken. Ondertussen verzonnen de liefdes van mijn leven liedjes op de gitaar.

Dag 3: een muzikaal moment. #67daysofsummer

Dag 4 bracht zij door bij haar oma, samen met neef en nicht. Bij het ophalen was er sprake van een waar gevecht.

Dag 4: een hoopje familie. #67daysofsummer

Dag 5 was een klusdag, terwijl zij bij de buurtkleuters ging spelen. Mijn bureau raakte eindelijk opgeruimd, de hal is klaar en er werd vanalles afgewerkt. In de namiddag was iedereen dus moe, maar toen mochten we opeens toch nog gaan zwemmen. Top, zo’n tante en nonkel met een zwembad en een altijd open deur.

Dag 5: die met snel nog efkes gaan zwemmen voor het avondeten. Leve tante zwembad! #67daysofsummer

Op dag 6 kwamen de buurtkinders bij ons, en wij namen ze mee naar de blaarmeersen. Alle zeven stuks. Mijn vel verbrandde, maar iedereen was gelukkig.

Dag 6: plage tatoeage met de buurtkinders #67daysofsummer

Dag 7 was de zee, want dat was precies al lang geleden, toch. Een heerlijke dag op een rustig strand.

Dag 7: bewolkt maar warm. We kunnen daar mee leven #67daysofsummer

Ook op dag 8 waren we aan zee, om dan net op tijd naar Gent te komen voor het evenement en de teleurstelling van het jaar.

Dag 8: so ready! #67daysofsummer

Op dag 9 regende het. Dat zorgde voor plots zichtbare tuinvijanden die toch ook bijzonder leutig bleken.

Dag 9: she has no fear. #67daysofsummer

Het was een goede week.

projecten

EHBO voor op vakantie.

Ik kreeg vorige week een doosje in de bus, met daarin een reisapotheek om uit te testen. Ze doen namelijk een actie, die gasten van Sanofi, waar u alles over kunt lezen op zorgelozevakantie.be (als u twee van de producten koopt, krijgt u een EHBO-zakje erbij).

De inhoud van de tas was een mooie basis:
– Mitocare Wondzorg: dit heb ik zelf eigenlijk altijd in huis, want helpt tegen snijwonden, schaafwonden, kloofjes en brandwonden. Ik ben nogal voorstander van dingen die voor meerdere pijntjes helpen, omdat dat minder plaats neemt. En volgens de dochter piekt het niet, wat een voordeel is.
– Erceflora: logisch, voor op reis. Ge steekt al eens wat ongewassen groenten in uw mond en hopla.
– Mitopic antimuggenpatches en muggenbeetpatches: e patches om de jeuk te verzachten helpen wel goed en zorgden ervoor dat ik mijn armen nog niet open heb gekrabt. Best handig ook, zo een plakkertje. Bij andere mensen blijken de preventieve plakkers te volstaan om de beesten weg te houden, maar ik ben de koningin van de muggenbeten. Met een stick, een patch en zo’n ding voor in het stopcontact word ik nog steeds gestoken. I’m tasty, zo blijkt, en dat mag misschien een compliment zijn, maar ik zou het feitelijk liever niet hebben. Als u het ultieme middel heeft gevonden: laat het mij weten.

Wij gaan namelijk binnen een paar weken voor het eerst met het kind kamperen, en ik ben niet alleen nu al bang voor het maanlandschap dat mijn lijf dan weer gaat worden, door dat zakje begon ik al eens na te denken over reisapotheek.

U mag dus niet alleen het ultieme antimugmiddel in de commentaar aanvullen, maar ook wat ik zeker nog moet meenemen, EHBO-gewijs. Ik heb al, naast de dingen hierboven:
– iets tegen koorts en hoofdpijn, voor haar en voor ons
– proflora-zakjes voor haar
– muco rhinathiol voor kindjes (volwassenen kunnen gewoon de dubbele dosis nemen, dus maar één fles mee te nemen. Ik ben vreselijk efficiënt, ik zei het al)
– cortisonezalf voor de muggenbeten die over de Belgische grens altijd zo groot als een tennisbal worden. Zucht.
– Zonnecrème 50 (voor haar) en 30 (voor ons)
– Aftersun
– Hexomedine transcutanée: voor alle ontstekingsdingen die geen open wonden zijn
– pleisters in verschillende vormen en groottes
– een anti-teken-setje
– de blauweplekkenstick

Zeg eens, wat moet er nog mee? Vooral de dingen die ik kampeergewijs vergeet: laat weten!

projecten

Juni 2014.

-…werd argwanend binnengelaten, en dat bleek niet geheel onterecht. Juni is altijd een moeilijke maand en dat was niet anders dit jaar.
-…was dus ook dit jaar weer vooral dingen doorstrepen op de todolist: nog een stapel examens, nog een bachelorproef, nog een verslag, nog een vergadering.
-…lather rinse repeat.

Groetjes uit de correctiegrot!

-…begon wél zoals elke maand aan zee. En eindigde eigenlijk ook bijna zo. De zee blijft mijn vriend, in elke maand.
-…was de maand waarin mijn kleine tanden begon te wisselen. Het was dan ook de maand waarin ik honderd keer armzwaaiend uitriep: “oh my god, doe dat niet dat wiebelen” en ongeveer dubbel zo vaak hoofdschuddend mompelde “wanneer is ze opeens zo groot geworden?”

En daar ging melktand nummer 1! #ikhebeengrootkind

-…leerde ons het woord supercell en bracht vernieling op onze csa-boerderij. Mijn hart bloedde bij het zien van de massa vernielde tomatenplantjes.
-…deed me concluderen dat ik pukkelpop 2011 nog niet vergeten ben. Grote golven paniek en een obsessie voor het weerbericht: het is nog heel erg aanwezig zo blijkt.
-…werd gedomineerd door voetbal. En door voetbalwallen onder mijn ogen omdat ik weer te lang zat te kijken naar een match die te spannend was om uit te zetten. Hartjes voor het WK. Veel hartjes.

-…zal ook altijd de maand blijven waarin de dochter voor het eerst zonder steunwielekes fietste. Waar ze snel is in het één, is ze wat trager in het ander, inderdaad.

-…eindigde met het vooruitzicht op een lange lange zomer. Dat geeft de burger moed.
-…gaf me een afgewerkt tuinhok, enige progressie in het trouwplannen en veel dagen van buiteneten.
-…was al bij al zo slecht nog niet.