Ik was de eerste om dingen aan te steken. Het licht, en dan de stereo. De muziek waar ik de nacht voordien mee gaan slapen was, zat nog gewoon op de zelfde plaats. Play. En dan mooie zinnen die mijn gemoed zalven.
Ik liet de kat binnen, zette koffie en zong zachtjes mee.

Maor aje gaat, leg ‘k niets in de weg, ‘k wil u zelfs voeren. ‘t ga niet over mi.

Het geweld volgde tien minuten later.
Zij, oren van alle hoofden die ze tegenkomt aftaterend voor acht uur in de ochtend.
Hij, de flinkste van ons beiden, gewillig luisterend en beleefd antwoordend op haar honderdduusdmiljard vragen.

Bij de deur stopten ze om naar mij te kijken, een beetje wiegend en wat dwaas glimlachend in de keuken.
Ze fluisterde iets. Hij antwoordde: Ja, liefke. Als de dagen korter worden, en het ‘s ochtends koud is in de herfst, dan luistert mama naar dit soort muziek. En ze is blij, want Wannes heeft een nieuwe plaat.

Vanaf dit weekend kunt gij ook blij zijn. Want Nie Voe kinders van Het Zesde Metaal ligt nu ook echt in de winkel.

Ik heb de vorige keer naar het schijnt wat zieltjes gewonnen, en kan u ook deze plaat met heel mijn hart aanraden.
Ge moogt zelfs bij mijn fanclub, als ge wilt. Die is warm en gezellig, en iedereen ziet bij momenten een beetje af. We communiceren voornamelijk met zinnen als “Tis beter datter lucht ankan dat ‘t scone kan genezen” maar laat u daar vooral niet door tegenhouden.