Classic us. Terugkomen van reis, echt op het allerlaatste mogelijke moment en dan alles volplannen tot aan de eerste werkdag. Twee dagen puin ruimen, wassen, strijken, ondertussen boodschappen doen en vergaderen met buren en dingen regelen want vervolgens een heel weekend feestjes organiseren. Er was een familiegedoe voor de vijfjarige en de veertigjarige met taart en koffie. Dan opruimen en ‘s avonds een vriendjesgedoe voor de veertigjarige met wijn en muziek en strooptochten tegen de nachtelijke honger in frigo en voorraad tomaten. Er werd een kiem gelegd voor een nieuw feestjesconcept, iets met een groot scherm en de jaren 90. Naar wat ondertussen al een jaarlijkse traditie kan genoemd worden hadden we ook dit keer logees in alle beschikbare bedden. Ergens rond vier uur ben ik in mijn eigen bed gerold, om 10h was ik alweer puin aan het ruimen, en pannenkoeken aan het bakken voor het kinderfeest en de speelstraat in de namiddag.

Het leken honderd kinderen, maar het waren er eigenlijk veel minder. Ergens tussen vijf en twintig naar schatting. Er werd op straat gespeeld en tijdens regenbuien in huis, de kleuters legden een spoor van cake zodat we zeker zouden weten waar ze allemaal geweest waren, en ondertussen dronken de ouders koffie onder de partytent. Om af te sluiten ging ik naar het voetbal, waar ik me schor tierde en voor het eerst sinds lang een spannende, leutige match zag.

Topweekend, dat wel, maar rond tien uur was ik versleten. Om maar te zeggen: dat vakantieverhalengedoe komt er heus aan, maar wij moesten een beetje thuiskomen, de laatste dagen.