Het is half acht en ik stel het verbeteren nog even uit voor vandaag. Op een kindvrije studiedag naast het kind zitten in de zetel om jungle book te kijken is minstens even belangrijk. Buiten valt de regen bij bakken uit de lucht, en ik ga in mijn hoofd terug naar het weekend. Naar strand en lunchen op een terras met vrienden. Naar tenen in het zand en papieren bloemen maken. Naar zwemmen in de zee, voor het eerst dit jaar.

Ik kan de zon op mijn vel weer bijna voelen, en het verlangen naar tijd en rust en warmte is zelden groter dan op werkdagen in juni. Dat blijkt vandaag niet anders.

Gelukkig is er troost. In de vorm van koffie en een dochterdekentje waar ik ook onder mag. En in foto’s van een heerlijk weekend.