Allez, toch een beetje. Gisterenavond kreeg ik de laatste resultaten van mijn bloedonderzoek en zoals Meneer Dokteur het zei aan de telefoon: “Het is bingo.” De naam van de bacterie is bekend (ik heb hem Dirk gedoopt, na een suggestie van een facebookvriendje), en we hebben de juiste medicamenten om hem dood te doen. Allez, we leven in goede hoop dat het deze keer zal aanslaan, want ik durf voorzichtig zeggen dat ik iets minder pijn heb, na drie dagen van deze antibiotica.

Gisterenavond kreeg ik ook nog een peptalk van mijn ouders, en het advies om toch van die nicotinepleisters te halen. Which I did, en hoewel ik nog niet mijn zennige zelf ben, hoef ik niet meer om alles te janken momenteel.

Het is de eerste dag in meer dan een week dat ik niet het gevoel heb dat het slechter wordt. En dat volstaat voor vandaag.