Ik voelde mij alsof mijn twee handen waren afgekapt, een paar dagen geleden. Ik had nochtans geen appel gestolen op een markt Arabië (danku Suske en Wiske voor dit eeuwig bijblijvend beeld). Ik was gewoon mijn telefoon en mijn blog ontnomen.

Mijn blog is ondertussen terug, aja want anders zoudt ge dit hier nu niet lezen, en dus is er maar één hand meer afgekapt. Toevallig wel dat hand waarmee ik bij normale prijsuitreikingen filmkes maak van mijn kleine die een nummer trekt en en passant ook wat politiek oordeel meegeeft. Nogmaals pardon, BDW.

Ik had in mijn tombola voor Syrië 1212 gezegd dat ik de zeefdruk zou weggeven op 15 november echter. En een mens kan niet blijven wachten tot de Fnac mijn telefoon heeft doorgestuurd naar het hoofdkantoor en van daar naar de Appleverdeler die het naar Apple zelf zal sturen en dan heel die weg terug oh ja dat kan toch nog een week of vier duren (hun woorden. dit weekend.)

Dus moest ik op zoek naar een andere manier. Er waren tien deelnemers, tien lotjes. Samen goed voor 70 euro. Waarvoor zeer grote dank!
Ik dacht eerst aan een onschuldige, en bekeek voor het gemak wie online was op de sociale netwerken, maar dat bleek nogal pover wegens mijn vrienden zijn bezwaarlijk onschuldig te noemen. Ik liet dat idee varen en zocht aan het andere eind van het spectrum, waar ik — hoe kan het ook anders — Katrijn vond.
Omdat ik niet had gezegd waarover het ging was Katrijn eerst wat — hoe kan het ook anders — ongepast, dus moesten we de conversatie even opnieuw beginnen. En dat ging zo.

En dat betekent dat de houder van lotje 7 heeft gewonnen. Lynn, contacteer mij om af te spreken!