Deze zomer, deze lange zomer aan zee, heb ik een verbeten fascinatie opgevat voor de papieren bloemen die overal op de Belgische noordzeestranden verkocht worden. Ik zeg Belgische Noordzeestranden, want volgens vriend T. gebeurt dit nergens anders ter wereld. Ik heb gezocht en gezocht op het internet en inderdaad niks anders dan Vlaamse referenties gevonden. Dat is dus cultureel erfgoed mensen, en ik besefte het niet.

Blijkbaar heeft ook elke kustgemeente eigen gewoontes: op sommige stranden betaal je met handjes schelpen, op andere zijn de prijzen hoog, maar is eender welke schelp ok. Op ons strand, in Knokke is dat, is het betaalmiddel couteaukes. Althans, zo worden ze genoemd, maar de correcte naam blijkt \”zaagjes\”. Tricky eraan is dat de couteaukes niet gevonden worden op het strand van Knokke zelf. Maar daarover later meer.

Gisteren lachte mijn onwettige luid en sprak de woorden: \”Man, gij zijt toch echt nen streber hé zeg.\” En het is waar. Sinds ik mij op het bloemmaken heb gestort, wil ik liefst zo mooi en origineel mogelijke bloemen maken. Een gewoon éénkleurig bloemeke is allang niet meer genoeg, ik doe ongegeneerd mee in de competitie van hipste papieren bloemen op het strand. Dat ik momenteel niet zo mobiel ben wegens een verzwikte voet heeft de situatie niet verbeterd: bloemmaken is een top strandzetelactiviteit, zo blijkt. Dat is lezen ook ja, maar heeft u als uw boek uit is grote rozen met een panterprint? Ik dacht het niet.

Aan het begin van het zomerseizoen had de dochter voor het eerst een winkel. Ik kocht materiaal, maakte bloemen en de dochter verpatste ze. Zo verzamelde ze de noodzakelijke couteaukes om zelf bloemen te kopen. Ze koos roze bloem na glitterbloem bij andere kindjes en toen liep het wat fout. De kleine weigert aangekochte bloemen verder te verkopen. En sinds gisteren is de kleine ook selectief in wat ze zelf verkoopt: zijn mijn bloemen te mooi (en ik wil niet stoefen, maar ja) dan wil ze ze zelf houden en niet verkopen.

Gevolg: slinkende voorraad couteaukes. Gevolg: deze winter gaan wij allemaal samen op zoek naar zaagjes, om tegen volgende zomer een mooi startkapitaal te hebben. En nu mag u mij helpen: waar aan de Noordzeekust vloekt u weleens omdat er zoveel van deze schelpjes liggen? Het gezaagde randje is van cruciaal belang.