Zowat elke week herhaal ik de wijste levensles die ik heb tegen mijn kleine. Ik tover ze uit mijn wijshedenhoed en vertel haar voor de zoveelste keer hetzelfde. Meestal nadat ze aan het klagen slaat over iets dat ze niet mag of krijgt. Of over iemand die iets mag wat zij niet mag.

Ik heb het dan over kijken naar je dag, en denken over alle leuke dingen die je al hebt mogen doen. En alles wat je al gekregen hebt. En over hoe je altijd kan kiezen: blij zijn om wat je wel hebt, of zeuren over wat je niet hebt. Ik vertel dan over dat er altijd wel andere mensen zullen zijn die iets hebben wat jij niet hebt. Maar dat je daar niet te veel aan moet denken, maar gewoon eens moet nadenken wat voor leutigs je zelf allemaal kunt doen. Want dat je anders heel verdrietig en ongelukkig wordt. En dat niemand daar beter van wordt.

Een beetje count your blessings, in kleutertaal. Wees blij met wat je hebt en stap content de dag in.

Dit gezegd zijnde: in 2013 hadden we de mooiste zomer sinds jaren. Het is de eerste keer dat mijn kleine elke dag buiten kon spelen deze vakantie, en ze is vier jaar. We hebben zon gehad, we hebben lange avonden in warme tuinen gehad. Bovendien wordt het ook de komende week nog mooi, zo zeggen de weerboeren. Du-us. Die opmerkingen op facebook en twitter over hoe het de laatste dagen altijd maar vroeger donker wordt en dat dat zo vervelend is: zie cursief hierboven.

(En ik wil dus niemand ongerust maken hé, maar het wordt dus herfst binnenkort. En daarna winter. En met wat geluk daarna ook weer lente. Echt.)