De Gentse Feesten zijn ondertussen halfweg en ik heb nog niet eens verteld wat ik allemaal al gedaan heb. Wat voor lifelog is dat hier feitelijk geworden? Een sporadische lifelog, blijkbaar, die (ik heb dat gehoord op de Feesten, ik verzin het niet) altijd maar dieper wordt wel. O-oh, blozen zeg.

Daarvan gesproken: op één van de avonden had ik dus een gesprek met gyprocman (Lang verhaal. Mijn lief is niet goed met namen.) over de oertijd van het internet. Toen meningen nog niet gedeeld werden in maximum 140 tekens, maar in lange blogposts met links en alles. De tijd ook dat ge nog ongeneerd een babyblog mocht hebben *wait for it* geschreven vanuit het oogpunt van de baby. Zij die daar toen al eens een ergernis aan durfde verspillen blogt ondertussen weer, trouwens. Want alles komt uiteindelijk weer terug en ook goed. Persoonlijk zou ik dat toejuichen, dat u allemaal weer een blog begint. Ik mis u.

Maar goed. Gentse Feesten dus. Op zaterdag ging het kindje aan zee logeren en wij in het feestgedruis. De eerste avond hebben we wat tradities af te werken, dus aten we mosselen op de graslei. Daar ontdekten we dat als mensen die op tv komen moeten wachten op hun gereserveerde tafel, ze vieze likeurachtige drankjes van het huis krijgen als excuses. Vieze drankjes waar elk weldenkend en beleefd mens slechts één ding mee kan doen: uitdelen aan bekenden die passeren.

Andere tradities: we schoten aan het schietkraam, de vrouwen wonnen, we kozen een gekke hoed en trekbommetjes. Elk jaar hetzelfde, ja.
We hingen even op het terras van een bar waar drankcombo’s van 699 euro op de kaart staan. Ge krijgt wel vuurwerk als ge het bestelt, maar toch: ik wil niet eens uitrekenen hoeveel uren ik daarvoor les moet geven. En ook niet hoeveel ouder ik ben dan de mensen die het bestellen.
Verder was er het al even traditionele Sint-Jacobs, en het hypertraditionele zonsopganggedoe op de vlasmarkt. De kater op zondag was matig en onmiddellijk weggespoeld met een duik in de zee. 18 graden is de temperatuur dat uw hoofd doet opklaren, zo blijkt.

Maandag deden we ontbijt in de stad, MIAT, kermis en nam ik de dochter mee naar De Campagne, waar ze zich te pletter knuffelde aan konijnen en misselijk at in ijscrème. Want het zijn Gentse Feesten voor iedereen, nietwaar.
Dinsdag een kindloos uitstapje naar Boomtown, waar ze nu gekke bekers hebben ingevoerd zodat iedereen daarover kan praten. Op woensdag lieten we ons kind schminken als een koloniaaltje en stopten haar in een kooi, en vandaag deden we uitstekende cultuur in de vorm van 4Hoog. Alweer de allerbeste kleutervoorstelling op de Feesten, dus ga erheen. Echt. Ter compensatie voor zoveel verantwoord ouderschap aten we achteraf vuile hamburgers en wonnen plastiek brol aan het viskraam.

En zo is het al donderdag. De Vlasmarkt stinkt in den achternoen, en binnen een dag of vier wordt de stad van mijn leven doods en verlaten.

Gelukkig hebt ge mij dan nog. Met mijn diepe blogposts.

Edit: ik heb niets geschreven over de mambo in de titel. Het is vakantie. Sorry.