Juich, gij bloglezers. Ik ben erin geslaagd het kind te laten eten zonder eindeloos gezeur of drama. Ik heb ook het ideale argument gevonden voor haar standaard “ik vind dat niet lekker” voor ze geproefd heeft. Dat was: kan niet, ge hebt het zelf gemaakt.

Want inderdaad, de kleuter heeft vanavond zelf haar eten gemaakt. Met hete wok en alles. Ik had rijstnoedels gemaakt (vier minuten weken in lauw water, en dan afgieten. U kan dat uren van tevoren doen, dat plakt niet) en een hoop groenten in potjes. En ze heeft dus mogen kiezen wat er in haar wok ging, en ze heeft de wok zelf gemaakt. Grote ogen en “dat heb ik nog nooit mogen doen hé mama, zo met het vuur koken”.

Ze koos: noedels, broccoli, courgette, lente-ui, kerstomaat en gomashio. En een beetje sojasaus. Of as she puts it, politiek incorrect als ze is: bruine chinees.

Wij aten een wok met (in de juiste volgorde van ingooien, telkens met wat pauze in verband met verschillende gaartijden): olijfolie, rode ui, ras el hanout, broccoli, courgette, een teentje of twee geperste look, champignons, een beetje groentenbouillon, noedels, ketjap, sojasaus. En dan helemaal op het eind: lente-ui, kerstomaat, gesnipperde koriander en gomashio.

Leve dagen zonder vlees! En zonder paarden, ratten en honden in mijn eten.