Ik ben het kabeltje van mijn kodak kwijt. Allez, het is hier ergens in huis, vermoedelijk zelfs in de living, maar het verstopt zich voor mij.Hardnekkig. Dat is wat zonde, want ik ging u foto’s tonen, ook een beetje omdat ik te moe ben om veel te schrijven.
Foto’s dus. Van mijn Mini en haar nieuwe kapsel. Van hoe dat nieuwe kapsel ontstaan is, ook, in gezelschap van de kanaries van haar klas. Of foto’s van de boot die wij hebben in de living, sedert vanavond. Er zijn vlaggen, een motor, een dak en een schoorsteen. En een stuur. Ik heb er al eens mogen inzitten van de kapitein.

Of ik zou foto’s kunnen tonen van de sneeuw, alhoewel ik vermoed dat u er op facebook misschien ook al één of twee heeft gezien. Geen nood: dit weekend gaat het dooien, en dan zijn we er ook al weer vanaf.

Of ik zou foto’s kunnen tonen van mijn voornaamste bezigheid de laatste dagen: verbeteren. Tientallen taken corrigeren. Op mijn zelfde stoel, aan mijn zelfde tafel, met telkens een andere kop koffie. En alleen onderbroken door een occassioneel gesprek met mijn huisgenoten en afentoebezoek. Buitengaan en brood halen is een feest, zelfs.

Boeiende dagen hier, u hoort het al. Maar spijtig van dat kabeltje.