Year: 2012

Ja!

Mama-tijd.

Of ik zin had om eens langs te komen, mailde ze. Een massage van een uurtje, en dan er eens over bloggen. Eender wat, want ze was toch behoorlijk zeker dat ik het leuk zou vinden. Terecht, zo bleek, want na een aangenaam gesprekje en een heerlijke massage kwam ik vrijdagvoormiddag helemaal doezelig en relax bij haar buiten. En laat dat nu net de bedoeling geweest zijn.

Fran, gezondheidsconsulente en zelf mama van drie, heeft in Merendree (net naast Drongen, laat u niet afschrikken) mam-me time, en is gespecialiseerd in alles wat een moeder zou kunnen nodig hebben, zorgsgewijs. Het uitgangspunt is dat van moeders een boel dingen verwacht worden en dat we onszelf al eens durven vergeten, maar dat het allemaal zoveel gemakkelijker gaat als we ook goed voor onszelf zorgen. De kern zijn de massages, met aromatherapie of zonder, maar u kunt er ook voor andere dingen terecht. Geen dokter, osteopaat, of vroedvrouw, natuurlijk, maar een soort aanvullende zorg. Zo heeft Fran advies bij borstvoeding, voedingsadvies en stressmanagment en is er een webwinkel met allerlei verzorgingsproducten. Binnenkort is er ook een workshop rond zelf verzorgingsproducten maken (ik citeer uit ons gesprek: ik zou nooit iets op mijn vel smeren dat ik niet durf opeten) met aansluitende ladies-lunch.

Maar de massages dus. Deze dame heeft gouden handen, mensen. Ik kreeg een volledige lichaamsmassage, maar er kan gewerkt worden aan specifieke klachten. Je kan bij mam-me time ook terecht voor zwangerschapsmassage en baby-massage (die je daar kunt aanleren). Vrijdag en gisteren was ik even wat verbolgen, wegens toch wel wat pijn in mijn rug. Maar guess what: vandaag voelt mijn dekselse rug veel beter dan de maanden voor de massage. Een beetje een reactie dus, de afgelopen dagen, maar sinds vandaag voel ik het effect echt heel goed. I’ll be back, al was het maar omdat zo’n uurtje af en toe alleen uw eigen lijf laten verzorgen vreselijk veel energie geeft.

projecten

Grmpf.

Regel 1 van de doe-het-zelver: alles duurt altijd langer dan verwacht.
Regel 2 van de doe-het-zelver: negeer steeds regel 1, want anders hebt ge nooit de moed om aan iets te beginnen.

Wacht. Ik leg het uit.
Vorige week donderdag besliste ik dat we van de laatste vrije middagen en de laatste droge nazomerdagen misschien gebruik konden maken om efkes het raam van mijn bureau te herschilderen. Want ik had toch lak over van de ramen boven, en het was behoorlijk dringend aan het worden. Afbladderen is niet het gedrag dat ik van mijn kozijnen verwacht, want de volgende fase is raam kapot en nieuwe ramen, dat zit er niet in, zo verbouwingsbudgetgewijs. Geen nood: ik zou dat wel eens regelen op een halve dag. Maximum twee halve dagen.

Ha.
Ha HA.
OVERMOED.

Deel 1. Vrijdagochtend bracht ik de dochter naar school, en reed vervolgens door naar de gamma, voor primer en bijhorende borstels. Aangezien ik daar nu toch was, zocht ik ook efkes naar producten om de kelder waterdicht te maken, en passant de klussende mansmensen met verstomming slaand met mijn technisch jargon. Newsflash: het is niet omdat ge hakken van 11 cm draagt dat ge niet weet hoe sneldrogend cement werkt, heren. En trek uw broek op, het is niet omdat ge in een doe-het-zelf-zaak loopt dat ik wil weten waar de lijn van uw zwembroek zich bevond, deze zomer op het strand in Spanje.

De gamma hier in Gent heeft legendarisch trage kassadames, dus was ik om half elf terug thuis. Een korte inspectie van het raam leerde dat we beter de oude verf eraf konden halen. Om elf uur had ik al mijn materiaal (verfbrander, schuurmachine, ladder, schuurpapier, verlengkabel) en vuile kleren aan. Al een geluk dat wij hier thuis uitgerust zijn met Makita’s en co van allerhande variëteiten, en dat we ondertussen al enige ervaring hebben op het verbouwfront. Al bij al ging het materiaal verzamelen dus verbazend vlot. Lees: ik weet dat we het ergens hebben, dus ofwel ligt het in de kelder-chaos, ofwel in de zolder-chaos. Go!
Gedurende anderhalf uur deden wij vervolgens van afbranden en afschuren, en merkten dat het hele gedoe iets langer zou duren dan voorzien. No shit, Sherlock.

Enfin. We moesten na de middag naar de school van de dochter, en daarna naar brussel: douche, boterham schrokken en staking van de werken toen we eigenlijk nog maar goed in gang waren.

Deel twee. Zaterdag. De Mini weigerde een middagdut te doen, dus veel doorwerken zat er niet in. Rond vier uur haar dan toch meegenomen en met krijt laten kliederen op het trottoir. Ikzelf één oog op de verfbrander en het steekmes, één oog op de dochter en het verkeer. Na een half uur de vaderlijke auto voor de deur geparkeerd, als buffer, en de mini voorzien van emmer en dweil. Als u mijn lief ziet rijden, en u vraagt zich af waarom de ene kant van de Fiat vuil is, en de andere proper met strepen: ze moest op het voetpad blijven. Na anderhalf uur: staking van de werken wegens dochter verveeld.

Deel drie. Zondag. Tijdens de middagdut, om twee uur ‘s middags op de zuidkant, wat met de verfbrander staan klooien. Vervolgens staking van de werken om naar plage tatoeage te trekken wegens oververhit.

Deel vier. Maandag. Dochter naar school, vuile kleren aan en dan vloekend de rest van de schuurwerken gedaan. Vloekend, omdat ik op maandag eigenlijk de kelder waterdicht zou maken, maar dus nog altijd in fase 1 van de raamwerken zit. Na het branden kwam het schuren, het ontstoffen, ontvetten en afgeplakken. Om half drie lag de eerste laag primer erop. Eindelijk.

Nu nog twee lagen lak, telkens met 8 uur drogen ertussen. En hopen dat het niet te veel regent, de komende weken. Dat is niet goed voor de kelder, namelijk, want die is niet waterdicht.

En al kinderspam

En een axenroosverwijzing ook nog.

Ik heb al tijd verdaan op het interwebs, al mijn werkmails gelezen en beantwoord en mijn planning voor morgen doorgenomen. En het is nog maar kwart na negen. Dat kan maar één ding betekenen, mensen: de Mini zat alweer om kwart na zeven in haar bed, zoals dat hier sinds maandag gaat. Uit pure noodzaak, niet uit ouderlijk goed voornemen: aangezien de juffrouw niet meer slaapt op school sinds het nieuwe schooljaar, is de juffrouw zoals dat heet een beetje moetjes ‘s avonds.
‘s Morgens is alles top: Mini slaapt tot wanneer ze vanzelf wakkerwordt (half acht), is vrolijk en vertrekt als een goedgemutste wasbeer naar haar kanarienest. Ze doet het goed, schijnt, en is bijzonder vrolijk op school ook.

Dat thuiskomen, dat is een ander paar mouwen.
Dag 1 was gewoon een beetje hangerig, dag 2 was complete hysterie. Dag 3 ging ze naar mijn ouders ‘s middags en sliep daar bijna drie uur. Toen ik haar terugkreeg was ze mijn bekende charmante kleuter. En dag 4 was behoorlijk: ze was rustig, zolang ik niet te veel eisen stelde. En ze een beetje tv mocht kijken en zetelhangen.

Voorlopig gaat dat hier allemaal nog, maar ik hou mijn hart vast voor binnen twee weken. Nu haal ik haar op om 15.20h en regel mijn werk daaromheen. Als ze thuiskomt ben ik met haar bezig, eten we vieruurtje en zet ik alles klaar voor het eten. Dan gaat ze in de douche om half zes en daarna eten we. Allemaal heel smooth, dit ritme. Alleen spijtig dat ik dus binnen een paar weken vaak tot 18h les moet geven. We gaan daar toch nog eens goed over moeten nadenken, hoe we dat allemaal gaan regelen.

Ja!

Niemand komt eronder uit.

Ze staat voor mij bij onze vaste apotheek, en geeft haar bestelling door in gebroken Engels. Een grote, gitzwarte mevrouw, met een al even grote glimlach. In een echt donker gezicht vallen blinkend witte tanden natuurlijk nog meer op, maar ze lacht wel degelijk heel breed. En klaterend luid. Na koetjes, kalfjes en dafalgan haalt ze een enveloppe uit haar tas.
Could you help me with this? I don’t understand.
De apotheker bekijkt de brief en fronst een wenkbrauw bijna tegen haar haarlijn aan. Ze zoekt en draait en zegt “I’m looking for a phone number where you can get more information. No there’s no phone number. Hm.”
Ze kijkt me vragend aan en geeft me de brief. Dat is toch wat ik denk dat het is neen?

Yup. It is.
Ze kijkt wat verbaasd als we haar uitleggen wat in de brief staat.
Yes, i know i have to vote. Oh, the letter is not about the election? It is? I have to *work* on election day? And what do I have to do? Take passports and check lists? In Nederlands?

Well. Euhm. Ok.

Als ze de apotheek verlaat hoor ik haar klaterend schateren op de stoep. En ik vind het jammer dat ik niet op de VIP-school moet stemmen.

Ja!

Juij en awoert.

Gemengde gevoelens, hier, zo aan het einde van de grote vakantie. Spijtig dat ze voorbij is, natuurlijk, want het was zalig en ontspannend. Er is het vaste voornemen me niet te laten meezuigen in hectiek en stress, en het bange hart dat daarmee gepaard gaat. Want ik heb nog wolken in mijn hoofd, en heel veel uitstelgedrag in mijn genen.
Maar aan de andere kant ben ik best wel toe aan wat regelmaat en ritme, na twee maanden heerlijke chaos. Ik heb ook weer zin om echt te werken en echt les te geven. Zin in jonge mensen om me heen, aan het begin van een gans leven en de wereld aan hun voeten. Zin om tweedejaars te zien en de branie die daarmee gepaard gaat. Zin om derdes voor mij te krijgen, die tijdens de zomer plots zoveel volwassener geworden zijn.

Voorzichtig goesting naar de melancholie van herfst en wollen truien, ook. Naar licht huiverend op hoge laarzen de ochtendlucht instappen. Wind in mijn haar. Sjaal een extra slag om. Verlangend naar de pas geboekte reis naar de zon begin februari, die de gedachte aan de altijd te lange donkere maanden nu al draaglijk maakt.

Ik ben al twee weken bezig, ondertussen, en voor de mini is morgen wel een beetje bijzonder en toch ook weer niet. Ze ging geregeld naar opvang, deze zomer, op school. En ze zit morgen gewoon weer in hetzelfde nest, met dezelfde juf. Geen stress dus, bij haar. Een beetje uitkijken naar, dat wel, maar ze is er precies heel gerust in.

Herfst 2012, maat. De herfst waarin ik 35 zal worden. De herfst waarin mijn peuter echt een kleuter wordt. De herfst waarin u mijn lief vaker op tv zal zien dan ooit. De herfst waarin ons huis niet meer verbouwd moet worden.

Zin in.

© All Rights Reserved 2021 Theme: Promos Blog by Template Sell.