Losse flarden uit een studiedag.
– vroeger stond er in de grondwet “het onderwijs is kosteloos tot het einde van de leerplicht”. In de jaren 80 is dit gewijzigd naar “De toegang tot het onderwijs is kosteloos tot het einde van de leerplicht”.
– Kinderen zijn onverdacht. Bij volwassenen kun je eventueel nog vragen stellen bij de oorzaken van armoede, maar kinderen hebben nooit gekozen voor armoede. Ze worden geboren in onze wereld, die draait volgens regels die wij bepaald hebben. (Pinxten)
– De armoedegrens ligt op 878 euro per maand voor een alleenstaande, 2044 euro per maand voor een gezin met twee volwassenen en twee kinderen. Een leefloon is 770,18 euro voor een alleenstaande, 1026 voor een samenwonende met minstens Eén kind ten laste.
– 14,6 % van de Belgen leeft onder de armoedegrens. Bij jongeren is dit 18,5%. Bij kinderen van 0-2 jaar is dat 22%.
– Er is een steeds groter wordende groep werkende armen. Mensen met een job, die net onder of boven de armoedegrens zitten.
– 51% van de Gentse gezinnen zijn alleenstaanden of éénoudergezinnen. (Termont)
– Alleenstaande ouders hebben 35% kans ooit in armoede te verzeilen. (Van Besauw)
– De beter gesitueerde burger moet een bewustzijn krijgen van de verhoudingen en van de veralgemeende precaire situatie van loon- en weddetrekkenden vandaag.
– Gelijke kansen mogen niet als een gunst gezien worden, maar als een rechtvaardigheid. (Van Besauw)
– vzw Huize Triest bood in 2009 overnachting aan 423 kinderen. Zij zijn beschikbaar van maandag- tot donderdagavond. Waar slapen die kinderen op vrijdag, zaterdag en zondag? (Bens)
– Voor kansarmen is “ouder zijn” vaak het enige dat hen een positieve identiteit biedt. Daardoor staan zij minder open om hun kinderen naar kindopvang of school te brengen. (Versnick)
– de stress, de ongezondere omgeving en tekort aan positieve stimuli in een kansarm gezin zorgen voor achterstand die men kan vaststellen in de hersenen.
– Armoede tekent kinderen, en dat dat gradueel en voor het leven.
– Minimaal kan men stellen dat een actie de mensen waarop ze slaat niet dieper in de put mag helpen dan nu het geval is. Dat werd terecht ingebracht tegen het miserabilisme van sommige geldinzamelingsacties. De enige die daarbij met een goed gevoel weg komt is degene die een beetje geld geeft, want hij heeft dan voor even een goed geweten.
– In een tijd waarin het Ik als ultieme beoordelaar, doel een waardemeter wordt voorgesteld, lijkt onze cultuur als enige ooit en als enige ook in de wereld solidariteit als een soort versleten jas van een oude ideologie bij het grof vuil te willen zetten. Dat hebben we niet meer nodig, heet het: het individu is bevrijd en heeft nu eindelijk het recht om helemaal zelf te beslissen wat goed is voor haar of hem alleen. Ik ben geen cultuurpessimist, maar een sociale wetenschapper (…) er bestaat zover we weten geen enkele cultuur die zichzelf gecontinueerd heeft, die NIET een of ander vorm van solidariteit kent. (Pinxten)
Pascal Smet had afgezegd, trouwens. En er was geen vertegenwoordiging van de minister.
