Hé, u daar met uw smartphone op twitter en facebook. U met uw iPad vol meningen en tijd om die online te verkondigen, tijdens en buiten de werkuren. U bent het die in de gazet van vandaag staat onder het kopje dat de Vlaming de staking niet moet. Gezien?
Ja inderdaad. De burger, die is tegen de staking. U las het – u volgt uw actualiteit, nietwaar – overal, en u heeft uw meningen knikkend bevestigd gezien. Daar in uw aangenaam warme huis (de thermostaat springt aan een uurtje voor het opstaan, dan is de kilte zo fijn gebroken) tijdens uw ochtendkoffie. U, de burger, bent goed bezig.
U bent de burger, zo blijkt. Niet de mama van twee die slechts deeltijds gaat werken omdat één van de kinders vaak ziek is en opvang niet gemakkelijk is. Die heeft geen tijd en geen geld om online meningen te hebben.
U bent de burger. Niet die gast die in ploegen aan den band werkt en elke maand moet scharten om rond te komen. U bent de burger, niet die 15% van de Vlamingen onder de armoedegrens. En ook niet het grote aantal procenten dat daar net boven zit, en dat ploetert om te overleven.
En mijn god: wat is dat confronterend, dat u het bent. U bent mijn tweeverdieners-eigenhuis-fijnejob-elkjaaropvakantie-peergroep en ik schaam mij diep over uw kortzichtigheid. Want de staking, het is een schande, zo hoor ik u roepen. Wij willen werken, wij nemen onze verantwoordelijkheid in tijden van crisis. Ik schaam mij diep, omdat u net geen verantwoordelijkheid neemt. U denkt aan uzelf, niet aan de anderen. En voor u luidruchtig protesteert: met anderen bedoel ik niet “mensen die het even goed hebben als u” maar mensen die het minder goed hebben dan u.
U hoeft van mij niet te staken. Dat doe ik tenandere ook niet, want het zijn examens. Dus gaat u vooral werken, als u dat wilt. Maar ik zou het bijzonder fijn vinden als u zou stoppen met clichématig te schelden op mensen die wel staken. Mensen die wel actie voeren. Omdat het water hen aan de lippen staat en de nieuwe veranderingen hen wanhopig maken. Want 30 januari is het verheffen van een stem, door een groep mensen die dat niet doet op forums en twitter en facebook. Probeer daar verdorie eens wat respect voor te hebben.
Ik las het ergens, en kan het niet beter verwoorden dan dit: De bovenkant van de middenklasse vecht met de onderkant er van. Ondertussen lachen zij die de crisis niet voelen met ons.
Voor de rest zijt ge heel flink, lieve burger. Met uw profielfoto’s van “Ik staak niet” (kijk eens, meester, hoe verantwoordelijk ik ben. Toe, geef mij een schouderklopje.) en uw gevatte sarcasme. Ik ben er zeker van dat uw baas u zeer dankbaar zal zijn.