Year: 2012

projecten

i. zoekt een boek.

Vroeger. Lezen dat ik deed, man. Iedere week minstens twee boeken, als kind zelfs ongeveer een boek per dag. Maar het lijkt de laatste jaren alsof ik er gewoon niet meer aan toe kom. I blame the child, en het feit dat ik in mijn huidige job 24 uur per week moet werken en dus nauwelijks vrije tijd overheb. Er is ook altijd wel iets te doen, te lezen op het internet, te zien op de lichtbak,…Dus lees ik de laatste jaren enkel nog in de vakantie. Droevig, dat is het.

In januari heb ik een boek gelezen, echter. Ik was even verrast als u, jazeker. Ook februari heeft al een boek gehad, dat nu zowat uit is. Een aanrader, alweer, net als dat van januari. En nu zoek ik een boek voor maart. Want dat is mijn voornemen: ik ga elke maand een boek lezen vanaf nu.

Ik ben er nu ongeveer uit wat het moet zijn, mijn maandelijkse boek, en u mag mij helpen:
– niet te dik, want dan geraak ik ontmoedigd, en het boek moet op mijn nachtlampje kunnen liggen ook.
– in het Nederlands of het Engels. Mijn Frans is niet goed genoeg om vlot te lezen. Ik lees bij voorkeur geen vertaalde dingen, maar als het een goeie vertaling is, dan wil ik wel een uitzondering maken.
– geen echte chicklit. Ik lees wel chicklit, maar dan in het bad of aan het zwembad en meestal in zowat één ruk. Verhalen over de lifde mogen wel, natuurlijk.
– niet te ingewikkeld, want ik lees dus enkel in het laatste kwartier tot half uur voor ik ga slapen, en dan ben ik moe en dan wil ik onmiddellijk weer in het verhaal zitten zonder keihard na te moeten denken.

Dus: gilt u maar in de commentaren!

kinderspam

Afrikaatje.

De dochter is zindelijk, ondertussen, jawel. Een beloningskaart vol stickers bij elke boodschap eindigde deze week dan ook in een zelf te kiezen groot cadeau in de dreamland. Een heuse uitstap: anderhalf uur lang nam ze alles wat op ooghoogte stond vast, mompelde “misschien dat?”, bekeek alle kanten en zette de doos tenslotte terug. Na lang wikken wegen koos ze voor dit.

IMAG0274

Hij beweegt, maakt geluid, slaapt. En hij is mij net iets te levensecht. Deze ochtend, met mijn slaaphoofd, dacht ik even dat er een beest op mijn livingvloer zat. Een gil later (wijf dat ik ben) bleek het gelukkig de cavia te zijn. Of Afrikaatje, as she puts it. Cavia kan ze niet onthouden.

En al

De derde.

Kent ge dat? Dat ge weet dat er nog drie limoenen waren, maar dat er opeens maar twee meer in de fruitschaal liggen. Het besef dat na een paar seconden doordringt: dat de peuter aan de schaal heeft staan prutsen. En dat ze stil was. Stil is nooit goed, dat weet iedereen.

De zucht die daarop volgt. Het rommelen in de speelgoedkast, nog meer gezucht.
En dan tien minuten later de berusting. Omdat limoenen gelukkig niet rotten, maar gewoon droog worden. Dat vroeg of laat alles weer terechtkomt, dus dat het gewoon afwachten is. Moederschap is geduld.

Kent ge dat? Ik niet hoor. Absoluut niet. Maar als u hier ooit op bezoek komt, en u vindt toevallig een limoen: die ligt daar nog maar pas.

projecten

De kriebel.

Met het eerste straaltje zon en het gekwetter van de vogels in de spar achter ons terras verschijnt het elk jaar opnieuw: mijn jaarlijkse huishoudkriebel. Ik zeg jaarlijkse, en ik bedoel jaarlijkse. Het is dus een kwestie van deze kriebel nuttig aan te wenden, want als ik hem nu negeer is het weer voorbij tot in maart 2013.

En dus mest ik kasten uit. U hoeft dat niet letterlijk te nemen, maar zo heel figuurlijk is het ook weer niet. Mijn huis is meestal netjes, maar gelieve de kastdeuren niet open te trekken, weetwel.

Dit jaar heb ik een extra motivatie: eind maart houden we een garageverkoop in haar garage. Alwaar u bijvoorbeeld uw keuze zult kunnen maken uit een stapel nooit gedragen jeansbroeken-van-dure-merken. Gewoon omdat ik te vaak denk: oeh, ik zal wel vijf kilo vermageren, en dan kan ik wel in die broek. Silly me.

eten

Die met de bloemkooltaart en de venkelsalade. #dzv2012

Dag twee was een succes, maar had nog beter gekunnen. Allez, het was lekker, maar te kindjesproof. En toen bleek het kindje liever pannekoeken te eten dan groententaart. En had ik er toch beter wat meer mosterd in gedraaid.

De groententaart was deze, van op ons pinterest-board. Ik deed min of meer het recept. Behalve dat ik natuurlijk het deeg niet zelf maakte maar gewoon uit het versvak haalde in Delhaize. De mosterd op de bodem: geniale zet, maar ik was dus niet kwistig genoeg vond ik zelf. Maar ik had schrik, want de tierenteyn die wij hier kopen is geen zachte mosterd, en de kleine durft eten te weigeren dat te veel piekt. Maar als u geen peuters heeft rondlopen: laat u maar eens goed gaan.
Qua kazigheid roerde ik Comté onder het eiermengsel, en strooide de rest van het zakje over de taart. Comté is de max.

Met bloemkool en comté #dzv2012

Daarbij kwam een salade. Want een quiche vraagt dat, vind ik, anders wordt het wat te zwaar en te eentonig.
Ik sneed een knol venkel in fijne reepjes, gooide er een roze pompelmoes in stukjes bij, een halve rode ui en een dressing van witte wijn-azijn en olijfolie. Daarop: geroosterde sesamzaadjes (in een droge pan, op hoog vuur. Blijf kijken, of ze zijn verbrand en ge moogt opnieuw beginnen). Topslaatje, al zeg ik het zelf.

Met venkel en pompelmoes #dzv2012

En zo dag twee ook weer een succes. Ik ben al benieuwd wat ik morgen ga koken, zeg. Het is beslist, maar ik ben het al vergeten en ik ben te lui om recht te staan en mijn weekmenu te nemen. Maar als het lekker was, hoort u het morgen ongetwijfeld.