Year: 2012

kinderspam

Day 1.

Goeimorge’, juf Christel, zei ze toen ze het kanarienest binnenkwam. Ik ga tekenen. Ze zette haar drinkbus in de drinkbusmand, haar koekdoos in de koekdoosmand en hing haar jas aan het muisjeshaakje. Ze haalde de stiften en een blad uit het rek, en ging aan een tafel zitten. Met haar papa naast haar.

met haar vader in de klas.

Vijf minuten daarvoor had ze fier geposeerd aan de voordeur, met haar nieuwe boekentas.


Mira ziet dat wel zitten, die school.

Toen het rimmelrommelliedje begon ruimde ze haar stiften op, gaf ons een zoen, stak haar arm omhoog en zei: tot vanavond mamapapa. Terwijl ze al naar de kring liep. Tot vanavond, muis, antwoordden wij, en we probeerden de wazige ogen weg te slikken.

We gingen nog langs bij het dagverblijf, met haar spullen, en toen we daar buitenkwamen hoorden we een kindje hartverscheurend huilen. Niet die van ons, zo bleek, toen juf Christel haar duim omhoog stak en zei: ze is in het toiletje.

6,5 lange uren later liepen we het kinderdagverblijf binnen. Ze zag ons, gilde, knuffelde en speelde daarna verder met het keukentje. Ze had geslapen (zei ze. ze had gerust, zei de juf. Met haar ogen open). En appelmoes gegeten. Lust ze niet, thuis.
Ze vond het leuk, zei de juf. En ze had leuk gespeeld. En ze vindt goed aansluiting bij de andere kindjes. Alleen de speeltijd, dat is wat te druk, vindt ze. Of zoals zij zegt: er zijn veel kindjes, en die duwen.

Enfin. Vanavond een vrolijk, hyper meiske in huis. Wacht, ik toon het u.

Morgen dag 2. Ik ben benieuwd.

Ja!

Van Katoen!

Hoogdag in Gent morgen, voor al wie al eens een stikmachine van dichtbij heeft gezien, want het is Van Katoen. Een dag vol zelfmaakgerief en allerlei workshops om de truukjes te leren van de Grote Dames Van Het Internet Zelve. Als u dus van het handige type bent, moet u zeker komen.

Ik ben niet van het handige type, neen, maar toch ga ik. Want er is vanalles te doen daarnaast: er is een kraam waar u de maaksels van handiger mensen kunt kopen, er is een expo, film, er zijn kleuranalyses, een haarsalon, en nog veel meer. Ook mijn favoriete taartenbakster Julie is er. En bovendien is het MIAT op zich een fijn museum om eens te bezoeken.

We zijn elkander ginder, dan? Ik ben die madam die achter haar uitgelaten peuter aanholt om te vermijden dat die haar hand in een naaimachine stopt.

En al

En ondertussen…

– gingen wij van 2 zolderkamers met alles oud naar één grote zolderkamer en alles gesloopt. Next up: alles nieuw.
– weet ik weer waarom ik in verbouwingsdagen altijd kilo’s handcreme verbruik. Stof is niet goed voor een beautyqueen.
– vind ik mezelf wel een ferm topwijf, omdat ik ook plafonds kan uitbreken en puin kan sleuren.
– kozen we ook de kranen en sanitair voor de badkamer. Ik ga u missen, bahama beige hespenworst-badkamer. Of niet.
– heeft de dochter nieuwe sandalen, en ging dat beduidend vlotter dan vorig jaar.
– deed mijn bloedeigen moeder mij bijna in illegaliteit verzeilen, maar kon ik nipt weerstaan. Anders had ik mezelf zeker gemeld op het meldpunt illegaliteit.
– brachten we een kwart van onze inboedel van de kelder (ons informeel containerpark) naar de gasmeterlaan (formeel containerpark)
– stond ik met mijn vader en een kompas-app aan de nieuwe buffalocrib, alwaar wij probeerden uit te zoeken hoe de slag van de regen zou zitten. Belangrijk voor de bepaling van ons toekomstig abonnement, waar.
– zijn wij in het bezit van — en ik overdrijf niet — anderhalve kilo chocolade-eieren.
– eet de dochter opeens vlotjes. Als het maar chocolade-eieren zijn.
– zijn wij vooral een beetje moe. Maar nemen we morgen een echte dag vakantie.
– speel ik geen drawsomething meer wegens te tijdrovend. Ik zei toch dat het overging.
– kunt u mijn verloofde zondag zien in het programma van onze favoriete David Bowie. oh, en weetnog, die keer met Boogie op de cover?

Daarom een trailer! Zondag!

Neen!

Every single time.

Zullen we het eens over de colruyt hebben? Of bij uitbreiding elke supermarkt waar ik ooit een voet binnengezet heb? Zullen we het eens hebben over waarom u altijd de snelste rij weet te kiezen en ik eindeloos sta aan te schuiven? Ja?

Want echt. Verklap mij alstublieft uw geheim, want ik kan het blijkbaar niet: inschatten waar de rij wel vooruit gaat. Zoals vanmiddag. Ik had een rol vuilniszakken en een aftrekker nodig. Dat laatste is geen proper Nederlands, ik weet het, ik weet het. Maar ik ken het correcte woord niet, of ik ben het vergeten. Gebeurt wel vaker als het over huishoudtoestanden gaat. Alleszins: het is zo’n ding waar u uw poetshulp een dweil omheenslaat, zodat ze niet op haar handen en knieën uw vloer moet properdweilen, ocharme het schaap. Iemand? En terwijl u bezigbent: wat is eigenlijk het correcte woord voor een sjas? Om de wc door te sjassen?

Maar ik dwaal af. Bygones. We stonden in de supermarkt. Met een aftrekker en een rol vuilniszakken. Aan elke kassa zo’n drie wachtenden, en mijn strategie is dan: zoeken naar de karren met het minst boodschappen in. Want minder boodschappen, dat is minder lang scannen, en dus sneller bediend. Logica. Edoch: logica is niet van toepassing op supermarktrijen. Zoals deze middag.

Kar en klant 1: betaalt met maaltijdcheques. Altijd miserie.
Kar en klant 2: normaal. Maar kent kassierster en slaat uitgebreid geanimeerd babbeltje.
Kar en klant 3a en 3b: hoogbejaarde moeder en haar dochter. Boodschappen moeten op twee rekeningen geplaatst worden, en elk individueel apart klein item moet nog bediscussieerd worden “want van wie was dat nu weer”. En echt, ik zweer u dat ze elk een courgette uit het zakje met twee courgettes haalden om apart te laten wegen. Mijn ogen vielen bijna uit mijn hoofd van het rollen.

klant 4 was ik. Ware het niet dat er tegen dat 3a en 3b klaar waren er een mevrouw stond te wachten met twee kratten kattenvoer waarvan de kassadame blijkbaar een bonnetje van 20 cent korting vergeten in te brengen was. Vanmorgen gekocht. Weet ge’t niet meer. Neen, ik heb mijn rekening niet meer, maar ge weet toch nog dat ik hier geweest ben. (ook al is dit een supermarkt in een grote stad en ziet u waarschijnlijk honderden mensen per dag, dan weet u toch nog dat ik deze ochtend kattenvoer kocht). Ik was zelf al aan het zoeken naar 40 cent in mijn portefeuille, maar de kassadame was mij voor. Het zal ook voor haar een lange dag geweest zijn, denk ik.

Een aftrekker en een rol vuiniszakken. 32 minuten aan de kassa. Zucht. U mag mij altijd vertellen hoe u dat doet, de snelste kassa kiezen, want het is duidelijk dat ik jammerlijk faal.

kinderspam projecten

Newsletter – 2 jaar, bijna 8 maand.

Lieve Mira

je kijkt me peinzend aan en zegt: “En waar gaat de chauffage dan staan, mama?”. Ik heb je net uitgelegd dat we de badkamer binnenkort gaan veranderen en dat waar de deur nu is, er een douche komt, en aan het raam komt het bad. Nu staat de chauffage daar en dat was blijkbaar je grote bedenking bij mijn vertellement: waar de chauffage dan zou komen.
Het typeert jou, die vraag. Schrander, en altijd opmerkzaam bij alles wat we vertellen en wat er om je heen gebeurt. Je bent zo alert dat ik niet anders kan dan concluderen dat je klaar bent voor de volgende stap.

Deze week is je allerlaatste week in de creche. Volgende week nemen we samen een week vakantie en daarna ga je naar school. En je ziet dat helemaal zitten. Ik ook, en gezien mijn emoties van zes maand geleden is dat best verwonderlijk.
Officieel mocht je namelijk al na de krokusvakantie. En iedereen om me heen vertelde dat je er klaar voor was: zo pienter, zo verbaal, zindelijk ook. Maar mijn buikgevoel zei dat het te vroeg was, en dus bleef je nog even in de babyfabriek. Met dank aan je vader, die nooit in discussie gaat met mijn buikgevoel. Het was goed zo, en ik ben blij met mijn beslissing, omdat je nu echt rijp bent. En mijn hart is dat ook.

Het einde van de crèche-tijd is het einde van een tijdperk, dus daar hoort een brief bij. Ik weet nog als de dag van gisteren hoe mijn hele lijf pijn deed de eerste keren dat ik jou achterliet. Als ik mijn ogen sluit voel ik weer het intense verlangen in de auto als ik je die begindagen mocht achterlaten. Je had zo veel plezier, altijd, en dat maakte veel van dat missen goed. Je eerste vriendjes, je eerste ruzies ook. Je leerde en speelde en leerde. En wij zagen je groter worden. Het lijkt alsof ik net even met mijn ogen heb geknipperd en je opeens van baby naar een groot meiske bent gegaan. Zoef. Voorbij. Clichématig hard gaat het.

Toen we voor het eerst gingen wennen op school, vorige week, was je meteen in je element. Na een half uur had je al een beste vriendin, en een tweede beste ook. In de kring, bij het onthaal, nam je meteen het woord en vertelde: “ik ben mira. ik ga straks naar de speeltuin en daar is een glijbaan en een schommel, maar de schommel is kapot.” Mijn hoofd ontplofte bijna van trots, kind. Jij met je volzinnen, en met je assertiviteit. Verdomde fier.

Je bent niet altijd zo’n durver, hoor. Soms ben je zelfs een heerlijk aandoenlijke wussie. Als er een vlieg in de buurt komt, bijvoorbeeld. Of als je plots beslist dat je bang bent van pakweg een suikerklontje. Of dit. Op zaterdagvoormiddag doen we hier tegenwoordig Project Zwembad, en dat was niet meteen een groot succes. De eerste keer zette je het op een tieren en was niet in het water te krijgen. Je bleef de hele tijd krampachtig je armen rond mijn nek klemmen. De tweede zaterdag mocht ik je al een beetje laten drijven. En vorige week heb je zelf al een stap of tien gezet in het water. Je komt er wel, dat is duidelijk, maar we moeten het soms wat tijd geven.

Gelukkig hebben we dat, tijd. Hoewel het leven soms hectisch is, slagen we er naar mijn gevoel uitstekend in veel tijd samen door te brengen. Je bent altijd ongelooflijk voorbeeldig als we ergens anders zijn dan thuis (occassionele peuterkuren worden opgespaard voor ons privédomein, en dat is top), wat betekent dat we gemakkelijk overal met je kunnen komen, zolang we zorgen dat je op tijd even slaapt. En dus dweilen we door de stad, doen boodschappen, gaan lunchen en maken we uitstappen naar zee. Super is dat.

We koken samen, je helpt de planten watergeven, sorteert samen met mij de was en zet de tafel. Je bent lief, en grappig, en het leven is een spel.
Ik kijk nu al uit naar je verhalen, als je straks thuiskomt van school. Ik schrijf je dan nog eens. Heel gauw al, want dit punt is zo memorabel dat ik het voor altijd wil vasthouden.

zoen

je mama

Maand 1Maand 2Maand 3Maand 4Maand 5Maand 6Maand 7Maand 8Maand 9Maand 10Maand 11Jaar 1Jaar 1, maand 1Jaar 1, maand 2 Jaar 1, maand 3Jaar 1, maand 4Jaar 1, maand 5 Jaar 1, maand 6Jaar 1, maand 7Jaar 1, maand 8 Jaar 1, maand 9Jaar 1 – maand 10Jaar 1 -maand 112 jaar2 jaar en een kwart