Year: 2012

projecten

Wij ook! Wij ook!

We gaan daar eerlijk in zijn: ik had die vuijlstekes nooit hun aannemer aan de hand mogen doen. Stijn is een chiromaat van vroeger van mij, dus ik had slimmer moeten zijn en eerst onze eigen verbouwing doen. Maar neen, ge zijt vriendelijk, en ge raadt de mensen iemand aan, en dan blijkt dat het allemaal veel meer werk is dan voorzien. En ondertussen zit gij uw nagels af te bijten omdat ge de volgende op de planning zijt en vreest dat ze nog dertig jaar werk gaan hebben bij hen. Minstens.
Maar kijk, alles kwam goed, en vandaag is de artenova-posse bij ons gestart. Dus kunnen wij ook eens van verbouwingsblog doen!

Zo hebben we onze derde verdieping gekocht, in 2007. Samen met de rest van het huis, natuurlijk, maar we hebben de boel daarboven altijd een beetje genegeerd.
Er waren twee kamertjes: een donker en een bleek. En een overloop. Deurtje, deurtje, muurke, muurke. Kotterij, quoi.

Darkroom, 2007

kleine kamer 1, in 2007
(more…)

kinderspam

Die avond op weg naar huis in de auto.

Ze zit achteraan, we reden gedrieën naar huis na een barbecue.

– Jullie mogen mij niet weggooien é.
– Wij zouden jou toch nooit weggooien, schat?
– Ja maar, jullie mogen mij niet in de vuilbak gooien. Want dan hang ik vol met kaka en dat is vies. Bweekes.
– Wel. Wij gaan jou echt nooit in de vuilbak gooien, liefke. Beloofd.
*stilte. ze denkt na.*
– Ik ga voor altijd bij jullie blijven.
– Moh, dat is lief meiske. Dat mag, jij mag voor altijd bij ons blijven.
*stilte*
– En ik ga jullie ook nooit weggooien. Jullie mogen ook altijd bij mij blijven.

En al

Time spent with cats is never wasted.

Xander en Elien zijn hun katje kwijt sinds gisterenavond. Mijn hart breekt als ik erover lees.

Ik vloek op onze kat, dagelijks. Santa Boogie plast in huis, nog steeds. We hebben alles geprobeerd, tot een kattenfluisteraar toe, en we hebben overwogen om hem weg te doen. Nu zuchten we eens, vloeken, kuisen gelaten de zoveelste pipivlek op en zetten hem efkes buiten. Als straf. Hij verstaat dat niet, en krabt aan het raam, wat op zich al zo schattig is dat we hem weer binnenlaten.

We hebben ons neergelegd bij de situatie. Want hij is een deel van ons. Al sinds hij als klein bolletje pluis binnenkwam, toen we pas samenwoonden. Het is zo’n cool en vervelend beest tegelijk, dat we dat niet kunnen, hem wegdoen.

Santa Boogie

Weg waarheen? Of weg voor altijd? Ik word al misselijk als ik eraan denk. En wie gaat er dan ‘s nachts over mijn gezicht lopen als ik lig te slapen? Wie gaat er dan ‘s avonds op mijn schoot kruipen als het lief uit optreden is en de dochter slaapt? Wie gaat zich dan gewillig door het kind laten verkleden? Wie gaat de kleine dan popelend zoeken als ze thuiskomt van school? Wie gaat er vechten met de andere katers om ze van ons terras te houden? Wie gaat ons laten lachen door slapend van de zetel te vallen?

Ze gaf hem vriendschappelijk haar ketting voor het slapengaan. Hij vindt dat supertof, ge ziet dat.

Gisterenavond op de badkamer had ik hem horen miauwen. Buiten, dacht ik. Ik heb nog gesist: sjt, verdorie, straks maakt ge de kleine wakker. Later op de avond, toen we gingen slapen vroeg het lief opeens: hoort gij de kat ook? Waar zit die feitelijk? Het badkamerraam werd opengetrokken en we tuurden in de donkere Brugse Poort. Niks. En weer miauw, wat klagend. En toen begon het te dagen, met een grijnzend “dwaze kat” gingen we hem boven bevrijden: blijkbaar lag meneer te dutten die ochtend op het bureau van het lief. Het bureau dat we zorgvuldig hadden dichtgeplakt met tape tegen het stof van alweer een af te breken muur. Huhuh.

Er was sprake van dankbare kopjes voor de bevrijding, rap een beetje eten (plassen zal hij wel in het bureau gedaan hebben zekers?) en dan snorrend op het voeteind van het bed gaan liggen en in slaap vallen. Waar hij thuishoort.

Boogie is cool. Boogie blijft bij ons. Nah.

En al

Langs de Vlaamsche wegen.

Na anderhalve week stagebezoeken, in Oost- en West Vlaanderen, kunnen wij u enkele weetjes over het onze vlakke land aan de hand doen.

Bakkerij Van Hecke en bakkerij Aernoudt hebben werkelijk in heel Gent winkels. Meestal dicht bij elkaar, ook. Ziet u de één, binnen de tien minuten ziet u de ander.
– De N37 tussen Aalter en Tielt is veruit de vervelendste weg ooit. Vol landbouwvoertuigen en trage vrachtwagens en nét te druk om voorbij te steken. Dat resulteert in minutenlang telkens even uitwijken om te kijken of u voorbijkunt, en dan toch weer inschuiven in de rij. Als u er voorbijraakt is er een korte euforie. Tot u na een halve minuut achter de volgende tractor zit, natuurlijk.
– Uit witte camionetten wordt vanalles gekegeld. Papieren zakdoeken, sigaretten, bananenschillen of vanmiddag: een volledige zak MacDonalds-afval. What’s that all about, peoples?
– The Loop, aan de ikea, is voor mensen van mijn kant van de stad de beste uitvinding ooit. Leve de R4!
– Als er een bord staat dat u de baan niet mag kruisen, maar dat is de gemakkelijkste manier om naar de oprit van de autostrade te geraken, dan kruist de Vlamink de baan. Voila.
– Als u tegels, gordijnen, een auto, een velo, laminaat, bouwgrief, een koud buffet of tuinplanten nodig hebt: provinciale wegen zijn uw way to go. Ook voor meiskes achter de ruit, trouwens.
– Als u de dampoort moet passeren voor 9h ‘s ochtends of na 15h ‘s namiddags: reken een half uur extra tijd. Er is iets met beurtelings verkeer. En veel mensen die niet met de auto kunnen rijden.
– Ik ben zo blij dat ik geen vertegenwoordiger ben. Zo blij.

Ja!

Topdag.

8.00h Beneden kwettert de dochter een eind weg over haar cadeautje en haar versje en het feest van de moederkes vandaag. Ik lig in bed en luister. En wacht.
8.30h Ik heb zin in koffie en stuur een sms naar het lief of ik mag opstaan. Ik mag niet.
8.45h De dochter brengt cadeautjes en enthousiaste zoenen aan bed. Ik doe alsof ik pas wakkerben.
9.00h Het lief maakt poffertjes (die verstopt zaten in de andere frigo en die Mira me gisteren al toonde) en ik krijg DVDs (die ze gisteren kochten. Dat vertelde ze toen ze thuiskwamen, maar ze zei er _wel_ bij dat het een geheim was en dat ze het niet mocht verklappen.)
9.30h Lief en kind vertrekken om de bloemen voor de mama’s en meme’s, en om het middageten. Ik mag in bad. Zonder rubbereendjes, en met koffie en de krant. Bliss.
10.30h Ik krijg ook nog bloemen. Spoiled woman i am.
11.00h De grootouderparen arriveren. Ik krijg en geef bloemen en zoenen. We eten afhaaleten en zitten in de zon.
13.30h Ottenstadion in de zon. Hoera!
16.30h We hebben gewonnen, zowaar. En onze trainer is er ook nog.
17.00h Ik laad het kind in de auto, en we brengen blitzbezoekjes aan de meme’s. Bloemen en zoenen. We plukke muguet in de tuin. In de auto op weg naar huis ruikt alles naar de Internationale.
19.00h De dochter neemt een bad, ik zit ernaast en eet pastarestjes. Ze vertelt over dat moederkesdag wel een hele leuke dag is é.

It sure is, babe.