Year: 2012

Ja!

Wij gingen eens naar Kaatsheuvel.

De Efteling, dat is vreselijk ver rijden, zei ik tegen mijn lief. Ik weet dat nog van toen ik klein was. We zochten het op, en wat blijkt: de tijden zijn veranderd. Vandaag ligt de Efteling op amper anderhalf uur rijden van Gent. Moh.
Anderhalf uur, dat is voor de bijnadrie net lang genoeg voor het eten van een pannenkoek, het drinken van een sapje, het zeuren om een sprookjescd en een half uur gejengel over zijnwealindeeftelingennualzijnweernualindeefteling (heenweg). Of: anderhalf uur is net lang genoeg voor de bijnadrie om een uitgebreide middagdut te doen (terugweg).

De Efteling. Als kind was ik daar zot van, net als van de meeste pretparken trouwens. Maar de Efteling was mijn absolute favoriet, wegens het sprookjesgehalte en de enorme hoeveelheid attracties.
Toen ik een bepaalde leeftijd bereikt had (ik weet niet meer precies welke leeftijd dat was, maar ik vermoed dat het rond die tijd was dat ik met mijn ogen begon te rollen, te grote zwarte truien droeg en mijn parfum kocht in een winkeltje van een Indische meneer die Ricky heette en die naar het schijnt eens veroordeeld is wegens een aanranding. Tegen mij was hij nochtans altijd vriendelijk, Ricky.) deed ik dat plots niet graag meer. En ik ga daar eerlijk in zijn: in de volwassen jaren voor mijn schoot zo’n charmant kindeken had voortgebracht, zou ik nooit overwogen hebben om naar een pretpark te gaan. Daar zijn mensen, weetwel. En gillende kinders. En het is er altijd te warm, ge moet lang aanschuiven en het eten kan ook beter. Niks voor mij, maar dat dacht ik ook van op zondag om half acht opstaan en om 9h naar de boerenmarkt gaan, en kijk: ook dat doe ik al drie jaar met wisselend plezier en ik ben er nog niet eens van doodgegaan.

Wij naar de Efteling dus. En man, wat een heerlijke dag was me dat. Ok, er was veel volk. En er werd al eens geduwd en ik kan daar niet goed tegen. En de dochter at frieten en heeft die vanavond allemaal weer teruggeschonken aan de wereld op de minst smakelijke manier.
Maar: het was het keihard waard. Want haar gezicht, gasten, bij de dansende elfjes in de waterlelies. De stralende glimlach waarmee ze op haar vaders’ schouders haar ogen uitkeek in het sprookjesbos. Het enthousiasme waarmee ze vriendjes maakte met de eenden in de vijver waarop we boot vaarden. Haar ogen, groot als schoteltjes toen ze de tientallen draaimolens zag. Haar gegiechel op de draaimolen. Haar gekwetter op de slakkenrit in het Lavenland. Haar verbeten heldhaftigheid op de toch wel een beetje enge pirana (wat een geluk dat ik een regenjasje aanheb é, mama). En de gelukzalige glimlach waarmee ze vanavond zuchtte “dat was een leuke dag, papamama.”

Engelkes in een bootje.

Puur goud waard. En diamanten, smaragden en ander duur spul ook. En stiekem heb ik ook een hele fijne dag gehad. Dat gedoe met die wildwaterboten is altijd leuk, zelfs als ge een 35-jarige zijt met een aversie voor grote mensengroepen.

De Efteling dus, het is een klassieker (60 jaar al) maar het blijft een echte aanrader.

Update: als u uw tickets bestelt via deze link, dan krijgt u 7 euro korting, namelijk een ticket voor 28 euro ipv 35 euro. De tickets zijn geldig tot en met 26 augustus en voor iedereen ouder dan 3 jaar (onder de 3 jaar mag je sowieso gratis binnen).

projecten

Voorlopig eindpunt deel 1.

Het bovenste verdiep, dames en heren, is in een toestand van voorlopige leefbaarheid gebracht. De komst volgende week van de inhuizige hollander is daar niet vreemd aan, maar we hebben ook gewoon keihard doorgewerkt om er te geraken, de laatste dagen en weken.

Kijk.
Deel 1.
Afbreken, slopen, puin ruimen, vloeken, sleuren. Door ons. En vervolgens: nieuwe plafonds en plakwerk door de gasten van Artenova.
Deel 2.

En toen was het weer aan ons. Vloeren schuren, logen, olieën. Elektriciteit leggen en aansluiten. Een kot zetten als berging. Opruimen, poetsen, inrichten, verhuizen. En we give you:

fokke kan slapen

hebt ge meubels over? zet ze in uw nieuwe logeerkamer.

mijn lief heeft een kot gezet.
Voor het bouwverlof (volgende vrijdag) komt er nog een deur in, en worden er gordijnen en een radiator gehangen. Na het bouwverlof komen er plinten, een entreport, een ballustrade en een lichtsluis. En dan deze winter wordt er normaal gezien vliesbehang geplakt en wordt alles geschilderd. Maar voorlopig is dit dus de na.

De andere verdiepingen durf ik u voorlopig nog niet tonen, maar man: fier op dit zeg. We did it again.

Volledige set:

En al

anticrisis.

De gedachte van de ochtend: ik mis rommellandje, maar al een geluk dat ik de anticrisis nog heb.

Als ik iets nodig heb dat ze in elke doorsnee supermarkt in principe verkopen, maar ik weet dat ze het daar ook hebben, dan ga ik naar de anti-crisis. Gewoon omdat die winkel dus anti-crisis heet en ik dat vreselijk grappig vind. Emmers, dweilen, plastiek dozen, tassen, haarrekkers, brikets: die haalt u daar.

Ik heb een voorliefde voor dat soort doeningen. Een verzameling plastiek rommel. Appelblauwzeegroene thermoskannen met knalrode bloemen. Haarspelden met van die glazen edelsteentjes. In veel verschillende kleuren. Ik zweer u dat ik er recent zelfs scrunchies vond.

Dat is één van de voordelen van mijn schone wijk: fluo-roze scrunchies op wandelafstand.

kinderspam

Het paniekske.

Ik wikkelde haar in een handdoek, suste dat ik haar vasthad, en droeg haar de dijk op. Na 50 meter vielen haar ogen dicht, en stond mijn hart stil. Want mijn kind slaapt nooit gemakkelijk, en is sinds haar zes weken ofzo nooit meer op mijn arm in slaap gevallen.

In mijn hoofd was ik al naar spoed onderweg. Gelukkig zijn mijn lief en mijn ouders rustiger en werd het kindje naar het appartement gedragen. Ik hield me min of meer kalm, we overtuigden haar water te drinken en zagen haar langzaam opknappen. Ik nam haar mee onder de douche en ze zong liedjes met de sproeier als microfoon. Op weg naar huis in de auto deed ze een dut, thuis was ze humeurig zoals altijd als ze moet opstaan en ze geen zin heeft, maar daarna at ze. En dronk ze. En speelde ze. En ik bleitte een oog uit van de opluchting.

Geen idee wat er gebeurd is. Een uur eerder maakte ze nog modderkakataart in het zand. Tien minuten eerder liep ze nog brullend met een namaakspin grote jongens achterna. Vijf minuten eerder zat ze nog in mijn nek te zingen op weg naar de zee. En toen opeens gilde ze iets over buikpijn, geraakte in paniek en begon te huilen. De tien volgende minuten in een beklemmend strandtoilet zal er misschien iets mee te maken hebben. Vermoeidheid door de derde dag op rij zonder middagdut (een experiment, morgen gaat ze slapen, echt) en een heerlijk maar druk weekend aan zee en op humorologie. Misschien dit gecombineerd met het laatste restje energie eruitpersen door die gigantische huilbui. En misschien had ze wat last van de warmte, en wat te weinig gedronken. Kinders, ge kunt daar soms niet aan uit.

Alleszins. Ze viel in slaap en mijn hart stond stil. En dat terwijl ik zeker al tien miljard keer vurig om in slaap vallen heb gebeden.

internet

Solden!

Pepatino.be: sinds ik van meiske naar meiskesmama ging is dat mijn favoriete webwinkel. En wat blijkt? They love us like we love them, en dus kreeg Mira een cadeautje toegestuurd vandaag.

IMAG0439

Om middernacht beginnen de solden bij hen. Ik ga morgenvroeg klikken en inslaan in grotere maten dan een 98 (vroeg of laat groeien ze er toch in), en ik ken massa’s mama’s die hetzelfde doen. Nieuwbakken moederkes: gouden tip, die pepatino.