Het is bijna drie jaar geleden dat wij enigszins verslagen achterbleven na een reportage in Terzake over onze buurt. Er liep op dat moment een (overigens zeer pakkende tentoonstelling) rond Lijn 3, en het kwaliteitsduidingsprogramma vond het nodig dat aan te kondigen met een reportage waarin termen als “verloederd”, “achtergesteld” en “no-go-zone waar mensen niet buiten durven komen” met spreekwoordelijk gemak, gehanteerd werden. Schrijnende beelden, een eenzijdige schets, die ik toen echt kwetsend vond.

Ondertussen zijn we drie jaar verder, en dus was het tijd dat Terzake nog eens iets deed over De Brugse Poort. Het plan bleek eenvoudig. Kijk, een gemakkelijke open deur, we trappen ze in, en doen alsof het onderzoeksjournalistiek is. Het stond in de sterren geschreven dat ik me zou ergeren, en sommigen verheugden zich socialemedia-gewijs al over mijn aankomende tirade.

Ik heb een dag gewacht. Omdat ik gisteren heen en weer geslingerd werd tussen ooggerol, schamper lachen en pure onversneden ergernis. Ik ben opnieuw gekrenkt door zulk een sensationeel beeld van de buurt die zo fel onder mijn vel zit, ja. Maar ik weet nu ook dat ge hier moet wonen of soms zijn om dit te verstaan.
Hoe mijn wijk in elkaar zit, dat maakt mij tot de mens die ik ben. In slaap gewiegd worden op het veilige monotone ritme van de suburbs waar elk huis een voortuin en elk gezin twee inkomens heeft, dat gaat ge hier niet tegenkomen. Mijn buurt houdt mij scherp, en voedt mijn engagement. Ik heb dat graag op die manier, en voor de harde kanten zoek ik een oplossing of een manier om er mee om te gaan. Ik ben veranderd, sinds die reportage in 2010. Probeer nooit meer blind te zijn, niks te ontkennen, maar wel te genieten van al het levendig schoons dat ook inherent is aan deze buurt. Het is goed zo, en soms is het slecht. Maar als het slecht is, is het op een bepaalde manier ook nog goed.

Ik weet dat veel mensen wel verstaan wat ik bedoel, en ik dat eigenlijk niet moet uitleggen. Ik weet ook dat sommigen het nooit zullen kunnen verstaan, wat eigenlijk ok is. Ik was dus niet echt van plan om over de reportage te schrijven. Iets met een sop en een kool. Maar kijk, ik doe het toch. Omdat ge u eigenlijk zoudt moeten schamen, Terzake.

De reportage op zich, die was oppervlakkig en sensationeel. In die mate dat ik bij de aftiteling erop gelet heb of Jambers niet geniepig teruggekeerd was naar de VRT. Er werd groot nieuws aangekondigd, terwijl er eigenlijk niks nieuws verteld werd. Gemakkelijk en snel in elkaar geknutseld. Leuk voor de mensen, ongetwijfeld, maar ik zat de hele tijd te denken: moet dat nu?
Want ja, er wordt drugs verkocht en gebruikt op de Brugse Poort. No shit, sherlock. De dealer op het luizengevecht, die is wat mediageil, we weten dat ondertussen. Laat hem nog eens getuigen, anders. Er kan ook een rondleiding bij, waarschijnlijk. Aan uw linkerkant ziet u de drugspuiten. Rechts ziet u de flikken die ons met rust laten.
Tot daaraan toe, Terzake. Tot dan was het gewoon meer van hetzelfde. Uncalled for, maar ik durf wedden dat de mensen van buiten ‘t stad dat graag eens zien, hoe slecht het hier gaat. Als het op een ander slecht gaat, dan is dat goed voor uw eigen veiligheidsgevoel.

Maar werkelijk. Die spuit. En dan Arafat, de afgekickte knuffelallochtoonpoliticus van Gent, laten uitleggen dat ge u daar pijn aan kunt doen. Om dan vervolgens een close te maken van de naald en daar de nu al legendarische vraag “En als ik hier op duw, dat dat eruitkomt, dat is een druppel bloed met heroine?” bij te plakken. Wij hebben daar een uitdrukking voor, in de Brugse Poort. Het is: Sejieus, Gast?

Ik moest daar allemaal nog schamper mee lachen. Maar er zijn ook grenzen. Zoals beweren dat deze buurt bekend staat als “de drugse poort”? Dat is gewoon te zot voor woorden. Enkel op tv en door pubers wordt de wijk zo genoemd. De gewone mensen, die zeggen Brugsepuurte.

Maar dan vooral de maker, die in de uren voor de uitzendingen dingen op de twitters van deze wereld zet als
Ze meteen de verkoop van dit bij Gentse schooltjes. #DrugsePoort (en dan een foto van een zakje poeder)
of
Viezigheid, te koop in speeltuintje met joelende schoolkinderen: #coke #250€ #DrugsePoort #Gent #TerzakeTV (zelfde foto)
of
Hoe verdien je mooi inkomen met drugs in #gent? Een dealer legt het haarfijn uit in #TerzakeTV #DrugsePoort

Zeg het eens? Wat was daar het de bedoeling van, eigenlijk? Behalve mij zo hard met mijn ogen laten rollen dat ik hoofdpijn had daarna?

En zeg nu niet aankaarten van de problematiek. Als de problematiek van de Brugse Poort moet aangekaart worden, dan kunt u bijvoorbeeld eens ten rade gaan bij de mensen van de precaire puzzel. Ik denk niet dat die met u spuiten zullen gaan zoeken op een parking, natuurlijk. Maar misschien levert het wel een reportage op die wat dieper gaat dat de droevige vluchtigheid van dat zakje coke dat u hier voor 250 euro kocht, gisteren.

We verdienen dat namelijk, wat oprechte aandacht. Misschien is het zelfs goed voor de kijkcijfers.