Dit was een vreemde week. Een week van ongeloof en van verdriet dat precies achter een glazen muur zat. Ge ziet het, ge voelt het, ge kunt er niet aan. Verdriet in mijn hart ook, en veel herinneringen aan lang geleden. Ondertussen was er werk, en de mini, en sinterklaas, en de wereld die doordraaide alsof er niets was gebeurd.

Het is vreemd. Vroeger is zo ver weg. En zo dichtbij als tientallen kaarsjes op facebookwalls van de mensen die ooit mijn dagelijks leven waren.