Month: December 2012

Ja!

Alvast.

Ik ga dan de komende week eens schrijven over wat 2012 was voor mij. Of niet, dat kan ook, want 2012 was vooral het jaar waarin ik steeds minder moest van mezelf. Het was een beetje zoeken, en evenwicht vinden, en ik ben er allemaal nog niet helemaal uit, maar er is veel veranderd in mijn hoofd. Maar daarover later misschien meer.

Nu ga ik eens schoon lachen naar iemand uit het gezelschap en vragen om het haardvuur aan te steken, ga ik de venkelsoep opzetten en dan mijn verkleedkledij aantrekken. One of those nights, ja.

Een warm oudejaar gewenst, lieve lezers. Wees voorzichtig met de fonduevuurtjes, en zoen uw dichtsbijzijnde dierbaren om middernacht.

En daarna alvast een mooi en warm begin van 2013. Time for something new!

projecten

Kleuters bezighouden (bis).

Ha. Modern Family was grappig, danku. On with the project, now. Deel 2 van Deel 2.

3. Blijf niet de hele tijd thuis. Vakantie is meer dan samen het huishouden doen, dus plan van tevoren een paar uitstapjes. Eens bij iemand gaan spelen, of iemand uitnodigen: dat is altijd leuk. Een zwemnamiddag, misschien een keertje naar de film. Dat moet niet veel zijn, maar het is voor kleuters ook leuk als er eens iets gedaan wordt echt voor hen. U hoeft dat niet allemaal zelf te doen, als dat niet lukt, er zijn namelijk ook grootouders, tantes en nonkels, meters en peters. Dierbaren inschakelen, dat is het schoonste wat er is en leuk voor iedereen. In dat opzicht ook perfect: stuur de kleuter eens een paar dagen naar de grootouders op verlof als dat kan. De grootouders vinden het fantastisch, de kleuter vindt het fantastisch en gij kunt eens uitslapen. Het is voor iedereen vakantie, nietwaar.

4. Alles is een uitstap, als ge het goed inkleedt. Sluit een beetje aan bij punt 2.
Naar de Colruyt of de groentenwinkel gaan, dat is een uitstap, bijvoorbeeld. Kinders zijn daarbij meestal niet eens vervelend, op voorwaarde dat ze mogen helpen. Wat die van ons betreft: als ze de hele tijd in de kar moet zitten, dan duurt het 15 minuten voor ze kwaad wordt. Als ik haar opdrachten geef (“nu moet jij spaghetti zoeken in het rek”) dan is ze het braafste kindje van de wereld. Ik heb graag het braafste kindje van de wereld.

5. Wat betreft thuisactiviteiten (knutselen, tekenen, koken) een verwittiging: hoe jonger, hoe korter de activiteit. Kinderen van drie zijn zelden langer dan een half uur met hetzelfde bezig. Dat is zo en dat is helemaal niet erg. Het is wel zonde en vreselijk frustrerend, dat u al die knutselspullen heeft bovengehaald en ze na een half uur gewoon met de blokken gaan spelen. Wees dus niet te overweldigend en niet te enthousiast. Kies óf verf, óf stiften, óf plakglitters, maar niet alles tegelijk. Ze zijn het toch rap beu, en dan zit gij met meer opkuis.

6. Hou het in uw mouw. Ik heb een mapke vol activiteiten met kinderen, en in mijn hoofd heb ik een lijstje van dingen die we samen kunnen doen, in de vakantie. Als ik een onafwendbaar verveelmoment zie aankomen, dan stel ik iets voor om samen te doen. Voorwaarde daarvoor is natuurlijk dat u alle nodige materiaal ruim op voorhand in huis hebt, en een paar dingen achter de hand houdt. Een voorbeeld? Voor de herfstvakantie hebben we alles in huis om de kerstkaarten te maken. Idem voor de kerstversiering in de boom. Ik hou ook de speelgoedcatalogus van de dreamland bij. Dat zijn drie knutselmomenten die op tafel kunnen getoverd worden op het moment dat het nodig is: kerstkaarten, boomversiering en een verlanglijstje (kiezen. uitknippen. kleven. glitters bijkleven en versieren. It’s toddler heaven, darlings.)

7. Buitenshuis: hou het in uw sjakosh. Wij nemen de dochter zowat overal mee, en ik kan mij soms zelfs wat storen aan mensen die zeggen “met kinderen op restaurant dat gaat niet”. Dat gaat namelijk wel, ge moet alleen voorbereid zijn. Of investeren in een iPad. Lang leve de iPad, sinds we die hebben kunnen we nu ook lunchen met een aperitief en een koffie achteraf. Voor de iPad was het alleen een hoofdgerecht, maar dat was ook goed te doen. De sleutel zit daar (en bij alle buitenshuisuitstappen) namelijk in de inhoud van de handtas. Ik som op: wasco’s, papier, een paar kleine beestjes, koeken, een gsm met spellekes op. Indien langer stilzitten voorzien: een puzzel, een kleurboek, iets met stickers.

8. De meest geniale tip die ik ooit kreeg voor kleuters met een lastig momentje tijdens koken of als u echt iets gedaan moet krijgen. Stel voor om de lavabo in de keuken te vullen met water, doe de kleren van de kleuter uit en zet de kleuter in de lavabo. Gegarandeerd minstens drie kwartier absolute rust. Het werkt, probeer het.

Uw aanvulling, als steeds: in de commentaren ermee!

projecten

Kleuters bezighouden.

En OHMYGAWDHETREGENTNOGALTIJD.

Sommigen onder u hebben dat al gedacht, de laatste week, ik weet dat. Ik weet dat omdat ik het ook heb gedacht, vlak voor ik de Mini toch maar haar kap opzette en de fiets buitenzeulde. Dat was trouwens vlak nadat ze voor de 104e keer die dag zei: “Kommamawegaanmetdefietsrijdenkommamawegaanmetdefietsrijden”.
Dat rotweer heeft ook voordelen, natuurlijk. Het is een uitstekend moment om eens verder te doen met de kleuterhandleiding-op-verzoek hier op kerygma: Deel 2! Hoe houdt u kinderen bezig? (zie ook deel 1 voor de meer wetenschappelijk onderbouwde literatuur).

Een opsomming, dat wordt het, een lijstje van hoe wij het hier doen. Kan zijn dat dit voor u of uw kind totaal niet werkt, natuurlijk, want u bent mij niet en uw kind is mijn kind niet. En euhm ja. Ik ben soms angstaanjagend georganiseerd, ik ben mij daarvan bewust. Mensen die mij voor de rest heel graag zien, lachen mij daar keihard mee uit. (Ja, ik kijk naar u, moeder en vader. En naar u, lief.) Ik laat ze, want mijn kind is over het algemeen best handelbaar, en ik ben zelden wanhopig tijdens regenachtige vakantiedagen. Dus het moet zijn dat het werkt, nietwaar.

1. Laat de verveling toe, maar wees op uw hoede. De eerste, en meteen de moeilijkste. Tricky one, deze. Want kinderen kunnen zich goed vervelen, en verveling is goed voor de creativiteit, dat is bewezen door mensen met veel verstand. Dus u kunt gerust verderlezen in uw boek, of tijd zoek maken op het internet, en de situatie een beetje zijn beloop laten gaan. U bent dan pedagogisch zeer sterk bezig, zelfs.
Maar hou het allemaal goed in de gaten, en wees op uw hoede. Niet alleen als het plots heel stil wordt (ze doen iets wat niet mag, gevaarlijk is of ervoor zorgt dat u uw living moet herschilderen. Indien pech: een combinatie van de drie) maar ook algemeen. Want op een bepaald moment is de verveling onomkeerbaar en worden ze baldadig, en dan breken ze de boel af. Een kind met een slecht humeur: dat kunnen we allemaal missen tijdens onze altijd te korte vakentie, dus net voor dat moment er is moet u ingrijpen. Wanneer dat moment er is: niemand weet het precies, trial en error. Een beetje zoals het ouderschap, dus. Ik doe meestal, als ik zie dat ze zich te erg verveelt, een suggestie, en laat haar dan verderspelen. Wil jij misschien met de blokken spelen? Heb je misschien zin om te knippen? Wil je graag een beetje in het bureau spelen? Vaak doet ze dat dan, en doet daar haar eigen ding mee. Het grootste deel van onze dagen thuis wordt op deze manier gevuld. De rest volgens de punten hieronder.

2. Het nuttigheidsprincipe. Kinders helpen graag, of doen graag wat zij onder helpen verstaan. Er is een theorie dat een kind zich een volwaardig lid van een stam moet voelen en dat zulks alleen kan als ze het gevoel hebben dat ze ook een bijdrage leveren aan het algemeen welzijn van de stam. Ik weet niet of het klopt, maar het klinkt wel mooi, en mijn persoonlijke Mini doet niks liever dan helpen.
Ze kunnen veel meer dan u denkt, eigenlijk. De vaatwas leeghalen en de tafel dekken: perfect voor de driejarige. Stof afdoen, tafel afkuisen, vegen: idem. Groenten wassen: kan al vanaf ze kunnen staan op een stoeltje. Koken: idem. Niet dat ik haar met hete ovenschotels en oestermessen laat jongleren, natuurlijk, maar kleuters zijn uitstekende souschefs, als ge ze een beetje stuurt. De dingen die de kleuter hier doet bij het koken: de schil van de ajuinen en look halen, de papierkes van bouillonblokjes afhalen, alles wat met een schaar kan gesneden worden knippen, alles met water/spoelen/wassen. Dingen aangeven en zoeken in de frigo. Roeren.
Hou er bij het nuttigheidsprincipe rekening mee dat u de eerste keren achteraf nogal wat opkuiswerk heeft. Maar dat wordt beter, als ze het wat gewoon zijn. En denk aan hoeveel deugd u daarvan gaat hebben, later, als u hen nu leert koken. Langetermijndenken, peoples.

Over langetermijndenken gesproken. Ik moet een beetje naar Modern Family kijken nu, dus morgen het vervolg!

En al

En…..adem.

Ze ligt in de zetel, in slaap gevallen terwijl ze naar Cars keek.
Hij zit in de zetel, bladert in de weekendkrant.
Ik zit ernaast, en schrijf.
We drinken koffie.

Ik verpruts wat tijd op het internet, zoek wat dingen op over Luik en Maastricht voor een aankomend kort tripje. En ondertussen lijkt het overdreven drukke semester een herinnering uit een ver verleden. Ik heb deadlines gehaald, mails tijdig verstuurd en het vooruitzicht op twee weken niks.

Adem. Rust. Eindelijk. Vakantie maat.

Neen!

Ik zou ermee lachen, als het niet zo droevig was.

Het is bijna drie jaar geleden dat wij enigszins verslagen achterbleven na een reportage in Terzake over onze buurt. Er liep op dat moment een (overigens zeer pakkende tentoonstelling) rond Lijn 3, en het kwaliteitsduidingsprogramma vond het nodig dat aan te kondigen met een reportage waarin termen als “verloederd”, “achtergesteld” en “no-go-zone waar mensen niet buiten durven komen” met spreekwoordelijk gemak, gehanteerd werden. Schrijnende beelden, een eenzijdige schets, die ik toen echt kwetsend vond.

Ondertussen zijn we drie jaar verder, en dus was het tijd dat Terzake nog eens iets deed over De Brugse Poort. Het plan bleek eenvoudig. Kijk, een gemakkelijke open deur, we trappen ze in, en doen alsof het onderzoeksjournalistiek is. Het stond in de sterren geschreven dat ik me zou ergeren, en sommigen verheugden zich socialemedia-gewijs al over mijn aankomende tirade.

Ik heb een dag gewacht. Omdat ik gisteren heen en weer geslingerd werd tussen ooggerol, schamper lachen en pure onversneden ergernis. Ik ben opnieuw gekrenkt door zulk een sensationeel beeld van de buurt die zo fel onder mijn vel zit, ja. Maar ik weet nu ook dat ge hier moet wonen of soms zijn om dit te verstaan.
Hoe mijn wijk in elkaar zit, dat maakt mij tot de mens die ik ben. In slaap gewiegd worden op het veilige monotone ritme van de suburbs waar elk huis een voortuin en elk gezin twee inkomens heeft, dat gaat ge hier niet tegenkomen. Mijn buurt houdt mij scherp, en voedt mijn engagement. Ik heb dat graag op die manier, en voor de harde kanten zoek ik een oplossing of een manier om er mee om te gaan. Ik ben veranderd, sinds die reportage in 2010. Probeer nooit meer blind te zijn, niks te ontkennen, maar wel te genieten van al het levendig schoons dat ook inherent is aan deze buurt. Het is goed zo, en soms is het slecht. Maar als het slecht is, is het op een bepaalde manier ook nog goed.

Ik weet dat veel mensen wel verstaan wat ik bedoel, en ik dat eigenlijk niet moet uitleggen. Ik weet ook dat sommigen het nooit zullen kunnen verstaan, wat eigenlijk ok is. Ik was dus niet echt van plan om over de reportage te schrijven. Iets met een sop en een kool. Maar kijk, ik doe het toch. Omdat ge u eigenlijk zoudt moeten schamen, Terzake.

De reportage op zich, die was oppervlakkig en sensationeel. In die mate dat ik bij de aftiteling erop gelet heb of Jambers niet geniepig teruggekeerd was naar de VRT. Er werd groot nieuws aangekondigd, terwijl er eigenlijk niks nieuws verteld werd. Gemakkelijk en snel in elkaar geknutseld. Leuk voor de mensen, ongetwijfeld, maar ik zat de hele tijd te denken: moet dat nu?
Want ja, er wordt drugs verkocht en gebruikt op de Brugse Poort. No shit, sherlock. De dealer op het luizengevecht, die is wat mediageil, we weten dat ondertussen. Laat hem nog eens getuigen, anders. Er kan ook een rondleiding bij, waarschijnlijk. Aan uw linkerkant ziet u de drugspuiten. Rechts ziet u de flikken die ons met rust laten.
Tot daaraan toe, Terzake. Tot dan was het gewoon meer van hetzelfde. Uncalled for, maar ik durf wedden dat de mensen van buiten ‘t stad dat graag eens zien, hoe slecht het hier gaat. Als het op een ander slecht gaat, dan is dat goed voor uw eigen veiligheidsgevoel.

Maar werkelijk. Die spuit. En dan Arafat, de afgekickte knuffelallochtoonpoliticus van Gent, laten uitleggen dat ge u daar pijn aan kunt doen. Om dan vervolgens een close te maken van de naald en daar de nu al legendarische vraag “En als ik hier op duw, dat dat eruitkomt, dat is een druppel bloed met heroine?” bij te plakken. Wij hebben daar een uitdrukking voor, in de Brugse Poort. Het is: Sejieus, Gast?

Ik moest daar allemaal nog schamper mee lachen. Maar er zijn ook grenzen. Zoals beweren dat deze buurt bekend staat als “de drugse poort”? Dat is gewoon te zot voor woorden. Enkel op tv en door pubers wordt de wijk zo genoemd. De gewone mensen, die zeggen Brugsepuurte.

Maar dan vooral de maker, die in de uren voor de uitzendingen dingen op de twitters van deze wereld zet als
Ze meteen de verkoop van dit bij Gentse schooltjes. #DrugsePoort (en dan een foto van een zakje poeder)
of
Viezigheid, te koop in speeltuintje met joelende schoolkinderen: #coke #250€ #DrugsePoort #Gent #TerzakeTV (zelfde foto)
of
Hoe verdien je mooi inkomen met drugs in #gent? Een dealer legt het haarfijn uit in #TerzakeTV #DrugsePoort

Zeg het eens? Wat was daar het de bedoeling van, eigenlijk? Behalve mij zo hard met mijn ogen laten rollen dat ik hoofdpijn had daarna?

En zeg nu niet aankaarten van de problematiek. Als de problematiek van de Brugse Poort moet aangekaart worden, dan kunt u bijvoorbeeld eens ten rade gaan bij de mensen van de precaire puzzel. Ik denk niet dat die met u spuiten zullen gaan zoeken op een parking, natuurlijk. Maar misschien levert het wel een reportage op die wat dieper gaat dat de droevige vluchtigheid van dat zakje coke dat u hier voor 250 euro kocht, gisteren.

We verdienen dat namelijk, wat oprechte aandacht. Misschien is het zelfs goed voor de kijkcijfers.