Dat het week van de friet is, kwamen ze bij de reclameregie te zeggen. En of wij daar misschien iets over wilden plegen. Het zal wel zijn, dat, maar dan alleen als we dat als excuus mochten gebruiken om frietjes te eten. Want zo zijn we wel.
Wij dus gisteren naar onze favoriete frituur, die overigens tot vrijdagavond — voor diezelfde week van de friet — de zogenaamde kleintjes aan 1 euro op uw plateau schept. Ik zeg zogenaamde, want u ziet op de foto een kleintje waar al een flinke schep in de puntzak van de Mini was verdwenen.

Geheel in het weekthema hadden wij een gesprek over de voorwaarden van een goeie frituur.
We kwamen tot:
* goeie frieten, goeie bicky’s, goeie tartaar en stoofvleessaus,
* proper en snel
* vriendelijke mensen
* Een plaats om ter plekke te eten.

Want, over dat laatste, wees nu eens eerlijk: frietjes zijn het lekkerste als ze net opgeschept zijn, en niet eerst tien minuten in van dat vettig papier hebben gezeten op weg naar huis. En ik zeg u, gewoon daar in de frituur, met man en kind, op een donkere herfstavond. Een kleintje met stoofvleessaus en tartaar, een frikandel special en een excuusslaatje: er zijn weinig dingen die daar aan kunnen tippen, van tijd tot tijd.