Soms heb ik van die rare dingen voor. Omdat ik staar naar mensen, waarschijnlijk, en schaamteloos vragend kijk als ik curieus ben. Zoals deze zomer bij de leukste boekenboer van Gent. Er zat een jongen te tekenen op een iPad, ik zocht een boek van Dr. Seuss, omdat onze inhuizige hollander die in ons gezin binnenbracht en de dochter een nieuw exemplaar gevraagd had voor haar verjaardag. Maar dat is een ander verhaal.
De jongen legde — dankzij mijn vragende blik, waarschijnlijk — wat verward uit wat hij deed. En dat hij op maat verhaaltjes kan maken, bijvoorbeeld voor een verjaardag, van een drietal prentjes.

Ik snapte er niet zo veel van, en knikte wat. Maar het waren wel mooie prentjes, dus gaf ik mijn mailadres en zei: stuur keer iets door.

Vandaag kreeg ik, een maand na datum en de ontmoeting al vergeten, een mailtje, met voorbeelden van prentjes en een link naar een blog. En het filmpje dat hij aan het tekenen was, toen in de winkel. Ik snap er nog steeds niks van, maar het is wel schattig, vind ik.