Regel 1 van de doe-het-zelver: alles duurt altijd langer dan verwacht.
Regel 2 van de doe-het-zelver: negeer steeds regel 1, want anders hebt ge nooit de moed om aan iets te beginnen.

Wacht. Ik leg het uit.
Vorige week donderdag besliste ik dat we van de laatste vrije middagen en de laatste droge nazomerdagen misschien gebruik konden maken om efkes het raam van mijn bureau te herschilderen. Want ik had toch lak over van de ramen boven, en het was behoorlijk dringend aan het worden. Afbladderen is niet het gedrag dat ik van mijn kozijnen verwacht, want de volgende fase is raam kapot en nieuwe ramen, dat zit er niet in, zo verbouwingsbudgetgewijs. Geen nood: ik zou dat wel eens regelen op een halve dag. Maximum twee halve dagen.

Ha.
Ha HA.
OVERMOED.

Deel 1. Vrijdagochtend bracht ik de dochter naar school, en reed vervolgens door naar de gamma, voor primer en bijhorende borstels. Aangezien ik daar nu toch was, zocht ik ook efkes naar producten om de kelder waterdicht te maken, en passant de klussende mansmensen met verstomming slaand met mijn technisch jargon. Newsflash: het is niet omdat ge hakken van 11 cm draagt dat ge niet weet hoe sneldrogend cement werkt, heren. En trek uw broek op, het is niet omdat ge in een doe-het-zelf-zaak loopt dat ik wil weten waar de lijn van uw zwembroek zich bevond, deze zomer op het strand in Spanje.

De gamma hier in Gent heeft legendarisch trage kassadames, dus was ik om half elf terug thuis. Een korte inspectie van het raam leerde dat we beter de oude verf eraf konden halen. Om elf uur had ik al mijn materiaal (verfbrander, schuurmachine, ladder, schuurpapier, verlengkabel) en vuile kleren aan. Al een geluk dat wij hier thuis uitgerust zijn met Makita’s en co van allerhande variëteiten, en dat we ondertussen al enige ervaring hebben op het verbouwfront. Al bij al ging het materiaal verzamelen dus verbazend vlot. Lees: ik weet dat we het ergens hebben, dus ofwel ligt het in de kelder-chaos, ofwel in de zolder-chaos. Go!
Gedurende anderhalf uur deden wij vervolgens van afbranden en afschuren, en merkten dat het hele gedoe iets langer zou duren dan voorzien. No shit, Sherlock.

Enfin. We moesten na de middag naar de school van de dochter, en daarna naar brussel: douche, boterham schrokken en staking van de werken toen we eigenlijk nog maar goed in gang waren.

Deel twee. Zaterdag. De Mini weigerde een middagdut te doen, dus veel doorwerken zat er niet in. Rond vier uur haar dan toch meegenomen en met krijt laten kliederen op het trottoir. Ikzelf één oog op de verfbrander en het steekmes, één oog op de dochter en het verkeer. Na een half uur de vaderlijke auto voor de deur geparkeerd, als buffer, en de mini voorzien van emmer en dweil. Als u mijn lief ziet rijden, en u vraagt zich af waarom de ene kant van de Fiat vuil is, en de andere proper met strepen: ze moest op het voetpad blijven. Na anderhalf uur: staking van de werken wegens dochter verveeld.

Deel drie. Zondag. Tijdens de middagdut, om twee uur ‘s middags op de zuidkant, wat met de verfbrander staan klooien. Vervolgens staking van de werken om naar plage tatoeage te trekken wegens oververhit.

Deel vier. Maandag. Dochter naar school, vuile kleren aan en dan vloekend de rest van de schuurwerken gedaan. Vloekend, omdat ik op maandag eigenlijk de kelder waterdicht zou maken, maar dus nog altijd in fase 1 van de raamwerken zit. Na het branden kwam het schuren, het ontstoffen, ontvetten en afgeplakken. Om half drie lag de eerste laag primer erop. Eindelijk.

Nu nog twee lagen lak, telkens met 8 uur drogen ertussen. En hopen dat het niet te veel regent, de komende weken. Dat is niet goed voor de kelder, namelijk, want die is niet waterdicht.