“Ik versta dat niet goed, die Gentse Feesten. Allez, ik ben er een paar keer geweest en ik vind er niks aan.”
Ik knik begrijpend als iemand dat zegt. Ik zal het niet ontkennen, namelijk. Want die mensen die dat zeggen zijn niet van Gent, en als ik niet van Gent was, ik zou er ook geen kneit aan vinden, aan die Gentse Feesten.

“Waarschijnlijk is het zoiets dat ge moet weten waar ge moet zijn en al.”
Meestal volgt er een vragende blik en ik weet waar men op aast. Tips. Of beter nog: neem mij op sleeptouw en laat het mij zien wat er zo geweldig aan is.
Ik doe dan alsof ik de blik niet zie (Kijk! Daar! Een vogeltje!) want ik heb het door scha en schande geleerd: met niet-gentenaars naar de feesten gaan, daar is geen lol aan. En tips zijn er niet aan. Want de Feesten zijn geweldig om redenen die je enkel kunt hebben als je hier woont of woonde, studeert of studeerde.

De Gentse Feesten dat is tien dagen iedereen in verlof. Al was het maar in hun hoofd. Dat is rondhangen, en weten dat ge om de twee minuten iemand tegenkomt. Misschien iemand die ge gisteren nog hebt gezien, en waarmee ge toch weer de hele avond aan de toog blijft hangen. Misschien iemand waar ge 15 jaar geleden mee in de klas hebt gezeten, en waar ge vijf zinnen mee wisselt. Misschien iemand die ge kent van zien van in de uitgang, jaren geleden en waar ge opeens anderhalf uur over vegetarische hamburgers staat te tetteren.

De Gentse Feesten, dat zijn maten, kennissen, kameraden, vrienden en nieuwe mensen op elke hoek van de straat. Dat is veel te veel geld opdoen omdat ge altijd wel iemand moet mee trakteren. Dat is een avond op de zulle de slappe lach hebben met de nicht van een kameraad zijn lief die toevallig moet optreden in een café daar in de buurt, waar ge dan maar naartoe gaat.

En op de achtergrond zijn de Gentse Feesten overal entertainment. Optredens, DJs, cultuur, nog optredens, straattheater, puppetbuskers. Dansvloeren in de parken, concerten in de tenten, hamburgers en zotterij op elke straatsteen. Heerlijk. Nu nog ophouden met regenen, en we zijn er helegans.

Een Goeie Fieste, y’all!

De Efteling, dat is vreselijk ver rijden, zei ik tegen mijn lief. Ik weet dat nog van toen ik klein was. We zochten het op, en wat blijkt: de tijden zijn veranderd. Vandaag ligt de Efteling op amper anderhalf uur rijden van Gent. Moh.
Anderhalf uur, dat is voor de bijnadrie net lang genoeg voor het eten van een pannenkoek, het drinken van een sapje, het zeuren om een sprookjescd en een half uur gejengel over zijnwealindeeftelingennualzijnweernualindeefteling (heenweg). Of: anderhalf uur is net lang genoeg voor de bijnadrie om een uitgebreide middagdut te doen (terugweg).

De Efteling. Als kind was ik daar zot van, net als van de meeste pretparken trouwens. Maar de Efteling was mijn absolute favoriet, wegens het sprookjesgehalte en de enorme hoeveelheid attracties.
Toen ik een bepaalde leeftijd bereikt had (ik weet niet meer precies welke leeftijd dat was, maar ik vermoed dat het rond die tijd was dat ik met mijn ogen begon te rollen, te grote zwarte truien droeg en mijn parfum kocht in een winkeltje van een Indische meneer die Ricky heette en die naar het schijnt eens veroordeeld is wegens een aanranding. Tegen mij was hij nochtans altijd vriendelijk, Ricky.) deed ik dat plots niet graag meer. En ik ga daar eerlijk in zijn: in de volwassen jaren voor mijn schoot zo’n charmant kindeken had voortgebracht, zou ik nooit overwogen hebben om naar een pretpark te gaan. Daar zijn mensen, weetwel. En gillende kinders. En het is er altijd te warm, ge moet lang aanschuiven en het eten kan ook beter. Niks voor mij, maar dat dacht ik ook van op zondag om half acht opstaan en om 9h naar de boerenmarkt gaan, en kijk: ook dat doe ik al drie jaar met wisselend plezier en ik ben er nog niet eens van doodgegaan.

Wij naar de Efteling dus. En man, wat een heerlijke dag was me dat. Ok, er was veel volk. En er werd al eens geduwd en ik kan daar niet goed tegen. En de dochter at frieten en heeft die vanavond allemaal weer teruggeschonken aan de wereld op de minst smakelijke manier.
Maar: het was het keihard waard. Want haar gezicht, gasten, bij de dansende elfjes in de waterlelies. De stralende glimlach waarmee ze op haar vaders’ schouders haar ogen uitkeek in het sprookjesbos. Het enthousiasme waarmee ze vriendjes maakte met de eenden in de vijver waarop we boot vaarden. Haar ogen, groot als schoteltjes toen ze de tientallen draaimolens zag. Haar gegiechel op de draaimolen. Haar gekwetter op de slakkenrit in het Lavenland. Haar verbeten heldhaftigheid op de toch wel een beetje enge pirana (wat een geluk dat ik een regenjasje aanheb é, mama). En de gelukzalige glimlach waarmee ze vanavond zuchtte “dat was een leuke dag, papamama.”

Puur goud waard. En diamanten, smaragden en ander duur spul ook. En stiekem heb ik ook een hele fijne dag gehad. Dat gedoe met die wildwaterboten is altijd leuk, zelfs als ge een 35-jarige zijt met een aversie voor grote mensengroepen.

De Efteling dus, het is een klassieker (60 jaar al) maar het blijft een echte aanrader.

Update: als u uw tickets bestelt via deze link, dan krijgt u 7 euro korting, namelijk een ticket voor 28 euro ipv 35 euro. De tickets zijn geldig tot en met 26 augustus en voor iedereen ouder dan 3 jaar (onder de 3 jaar mag je sowieso gratis binnen).