Zullen we het eens over de colruyt hebben? Of bij uitbreiding elke supermarkt waar ik ooit een voet binnengezet heb? Zullen we het eens hebben over waarom u altijd de snelste rij weet te kiezen en ik eindeloos sta aan te schuiven? Ja?

Want echt. Verklap mij alstublieft uw geheim, want ik kan het blijkbaar niet: inschatten waar de rij wel vooruit gaat. Zoals vanmiddag. Ik had een rol vuilniszakken en een aftrekker nodig. Dat laatste is geen proper Nederlands, ik weet het, ik weet het. Maar ik ken het correcte woord niet, of ik ben het vergeten. Gebeurt wel vaker als het over huishoudtoestanden gaat. Alleszins: het is zo’n ding waar u uw poetshulp een dweil omheenslaat, zodat ze niet op haar handen en knieën uw vloer moet properdweilen, ocharme het schaap. Iemand? En terwijl u bezigbent: wat is eigenlijk het correcte woord voor een sjas? Om de wc door te sjassen?

Maar ik dwaal af. Bygones. We stonden in de supermarkt. Met een aftrekker en een rol vuilniszakken. Aan elke kassa zo’n drie wachtenden, en mijn strategie is dan: zoeken naar de karren met het minst boodschappen in. Want minder boodschappen, dat is minder lang scannen, en dus sneller bediend. Logica. Edoch: logica is niet van toepassing op supermarktrijen. Zoals deze middag.

Kar en klant 1: betaalt met maaltijdcheques. Altijd miserie.
Kar en klant 2: normaal. Maar kent kassierster en slaat uitgebreid geanimeerd babbeltje.
Kar en klant 3a en 3b: hoogbejaarde moeder en haar dochter. Boodschappen moeten op twee rekeningen geplaatst worden, en elk individueel apart klein item moet nog bediscussieerd worden “want van wie was dat nu weer”. En echt, ik zweer u dat ze elk een courgette uit het zakje met twee courgettes haalden om apart te laten wegen. Mijn ogen vielen bijna uit mijn hoofd van het rollen.

klant 4 was ik. Ware het niet dat er tegen dat 3a en 3b klaar waren er een mevrouw stond te wachten met twee kratten kattenvoer waarvan de kassadame blijkbaar een bonnetje van 20 cent korting vergeten in te brengen was. Vanmorgen gekocht. Weet ge’t niet meer. Neen, ik heb mijn rekening niet meer, maar ge weet toch nog dat ik hier geweest ben. (ook al is dit een supermarkt in een grote stad en ziet u waarschijnlijk honderden mensen per dag, dan weet u toch nog dat ik deze ochtend kattenvoer kocht). Ik was zelf al aan het zoeken naar 40 cent in mijn portefeuille, maar de kassadame was mij voor. Het zal ook voor haar een lange dag geweest zijn, denk ik.

Een aftrekker en een rol vuiniszakken. 32 minuten aan de kassa. Zucht. U mag mij altijd vertellen hoe u dat doet, de snelste kassa kiezen, want het is duidelijk dat ik jammerlijk faal.