Die van talesfromthecrib, dat is één van die mensen waarvoor ik content ben dat ik ooit beginnen bloggen ben. Topwijf, die Lilith, neemt u het van mij aan. En ik had haar nooit gekend als kerygma er niet was geweest. Ze is niet de enige, verre van, en als mensen opmerkingen maken als “al dat gedoe online, ik versta dat niet hoe ge daar uw tijd kunt insteken”, dan kan ik alleen maar hoofdschuddend grijnzen en denken “ge weet niet wat ge mist jom”. Het internet is verrijkend, opent blikken, smeedt en versterkt schone vriendschappen én overtreft met de regelmaat van de klok uw stoutste verwachtingen. Zoals nu weer.

Want die van talesfromthecrib en ik, wij hebben al eens een zot idee van tijd tot tijd. In het gezegende jaar 2008 maakten we ons druk over een schampere opmerking van een radiopresentator en hop: wijvenweek was geboren. Met meer dan honderd deelnemers en een week vol roze glitter.

Wijvenweek ging voorbij, en in de jaren die volgden zeiden we af en toe eens dat we het nog eens zouden moeten doen, zo’n week. De andere mensen ook, die daar vroegen er van tijd tot tijd naar. Maar zoals dat gaat bij drukdrukdrukwijven: veel werk, weinig tijd om er terdege over na te denken en gewoon niet meteen goesting. En als we het weer deden, dat moest het nog cooler zijn dan vorige keer.

En toen was er de wunch. Opeens viel alles op zijn plaats en hadden we een thema. Zomaar. Een paar mails over en weer, Lilith keek eens lief naar haar wettige meneer en we hadden een website. Ik probeer ondertussen, met de hulp van nog een andere man de wijvenblogs.be weer in gang te trekken.

Vanavond heb ik nog eens op de lijst gekeken, en er zijn nu al 200 inschrijvingen. Tweehonderd. Dat is zo overweldigend zot dat ik niet anders kan dan heel breed, heel oprecht glimlachen. Omdat dat aan de vooravond van vrouwendag zo’n sterke girlpower-statement is. En omdat ik u allemaal zo cool vind.

Nog vier dagen, en we beginnen eraan. Ge kunt nog altijd meedoen, natuurlijk. Of gewoon tijdens de week zelf invallen als ge wilt. We zijn niet zo’n moeilijke mensen, wij.