Day: February 23, 2012

eten

Die met de bloemkooltaart en de venkelsalade. #dzv2012

Dag twee was een succes, maar had nog beter gekunnen. Allez, het was lekker, maar te kindjesproof. En toen bleek het kindje liever pannekoeken te eten dan groententaart. En had ik er toch beter wat meer mosterd in gedraaid.

De groententaart was deze, van op ons pinterest-board. Ik deed min of meer het recept. Behalve dat ik natuurlijk het deeg niet zelf maakte maar gewoon uit het versvak haalde in Delhaize. De mosterd op de bodem: geniale zet, maar ik was dus niet kwistig genoeg vond ik zelf. Maar ik had schrik, want de tierenteyn die wij hier kopen is geen zachte mosterd, en de kleine durft eten te weigeren dat te veel piekt. Maar als u geen peuters heeft rondlopen: laat u maar eens goed gaan.
Qua kazigheid roerde ik Comté onder het eiermengsel, en strooide de rest van het zakje over de taart. Comté is de max.

Met bloemkool en comté #dzv2012

Daarbij kwam een salade. Want een quiche vraagt dat, vind ik, anders wordt het wat te zwaar en te eentonig.
Ik sneed een knol venkel in fijne reepjes, gooide er een roze pompelmoes in stukjes bij, een halve rode ui en een dressing van witte wijn-azijn en olijfolie. Daarop: geroosterde sesamzaadjes (in een droge pan, op hoog vuur. Blijf kijken, of ze zijn verbrand en ge moogt opnieuw beginnen). Topslaatje, al zeg ik het zelf.

Met venkel en pompelmoes #dzv2012

En zo dag twee ook weer een succes. Ik ben al benieuwd wat ik morgen ga koken, zeg. Het is beslist, maar ik ben het al vergeten en ik ben te lui om recht te staan en mijn weekmenu te nemen. Maar als het lekker was, hoort u het morgen ongetwijfeld.

Neen!

Ik maakte mij eens kwaad.

Gisteren las ik in de gazet verschillende artikels over man-vrouw-ongelijkheid. Over de loonkloof. Over die topjobmevrouw die heel fel verkondigt dat het allemaal ons eigen schuld is. Over de draagkracht van vrouwen ook, en de investering in je gezin. Over armoede ook, over armoede bij vrouwen. Schrijnend, zowel het gekibbel als de cijfers.

Het zijn cijfers, maar er zitten zo veel verhalen achter. Als ik aan die verhalen denk, dan word ik ongelooflijk kwaad. En droevig. En dan weer kwaad.

Na de vorige keer, en de impact daarvan, heb ik even geen zin om mij nog eens online boos te worden. Mijn mailbox is nog maar net stil, en ik hou voorlopig wel van die stilte. Maar lees de highlights van het rapport, als u vijf minuten tijd hebt. Vloek misschien eens, maar alleen als u het meent. We zijn dan al met twee.

En 8 maart is het vrouwendag, dat ook. Ik kan u nu al adviseren die dag niet met dezelfde boutades af te komen als vorig jaar. Het is niet omdat ik mij niet online boos maak, dat ik uw neus niet kan afbijten in het echt.