Het wonder is geschied: dagen zonder vlees 2012 is begonnen, en na 12h zijn we nog altijd niet flauwgevallen van de voedingstekorten. Dat was wat mij het meest verbaasde, trouwens, dat het lief op facebook zei dat we zouden deelnemen, en dat er meteen in de commentaren werd geroepen over “Succes met uw ijzertekort!” en “Zo onverantwoord”. Ongeveer de helft van de mensen die wij kennen eten nochtans vegetarisch, en die zien er allemaal redelijk gezond uit, op een doorsnee dag.
Geen vooroordelen alhier dus, alleen eten wij van tijd tot tijd al graag eens een stukske vlees. En de dochter, die zou zich zieketen in all things gekapt. Normaal eten we zo’n vijf keer per week dier, waarvan minstens twee keer waterdier. Ouders aan zee will do that to you. Maar de komende 40 dagen gaan we die frequentie dus naar beneden halen: geen vlees is het idee, maar ik permitteer mijn gezin wel zowat één keer per week een viske, heb ik beslist.

Dat wij omringd zijn door geenbeesteneters zorgt ervoor dat we wel het één en ander kennen van dat geenbeesteneten. Zoals haloumi. Kent u haloumi? Man, dat is lekker. Een vaste, zoute kaas die u kunt bakken in de pan. Verkrijgbaar bij uw lokale wereldse winkel of gewoon in de Delhaize. Heerlijk, en op zijn best met iets fris erbij geserveerd. Zoals hieronder: een lauwe couscoussalade met courgette, venkel, aubergine, hazelnoten en een dressing van limoen, bladpeterselie en koriander. Ik heb gescoord zonder vlees op dag één. En we zijn nog maar begonnen.