Koud, koud. Ge weet niet wat koud is, gulder. In Berlijn, daar was het koud, het afgelopen weekend. Zo rond min 15 overdag, om precies te zijn. En zondag heeft het de hele dag gesneeuwd. Koud dus, maar leutig: manman.

Het was onze eerste meerdaagse vakantie zonder de dochter. Pukkelpop rekenen we niet mee, want voor het lief is dat eigenlijk werken, dus geheel stressvrij is dat niet. We hadden drie jaar geleden een citytrip-Bongo gekregen, maar toen was ik zwanger en dik en moe. En daarna moest het lief zonodig tv-programma’s maken, dus werd de Bongo ieder jaar verlengd. En nu, in het derde jaar en op de valreep: toch gelukt. Dikke duim voor ons zeg.

Het vertrek, dat was niet evident. Maar voor de rest: beestige citytrip. Ik verzamel hier even de highlights, voor mijn persoonlijk archief en omdat u daar misschien ooit iets aan heeft.

Hotel: wij zaten in het Innside Hotel, via een Bongo-bon. Uitstekend hotel, en goed gelegen: vlakbij het Ostbahnhoff, dus ook vlakbij de muur en in het voormalige Oost-Berlijn. De kamer was zowat de grootte van onze living, het ontbijt uitgebreid, de douche zeer goed en mijn rug was na twee nachten niet gebroken, op zich al een prestatie. Enige minpunt: geen free WIFI. Ik versta dat niet, dat hotels zich dat de dag van vandaag nog permitteren om 6 euro per uur te vragen voor internettoegang. Seriously, het is 2012, mensen.

Sightseeing: de eerste dag deden we de klassiekers, buiten. Van Alexanderplatz tot aan de Brandenburger Tor. Dat is allemaal heel schoon, en ik veronderstel dat ge het moet gezien hebben de eerste keer in Berlijn, maar het gaf mij zowat het gevoel van de Ramblas in Barcelona: toen ik daar de eerste keer kwam, was het onvermijdelijk, maar ondertussen hoeft het niet zonodig meer. Wel veel plezier gehad, en veel gesprongen.

Ik had mijn zinnen gezet op een bezoek aan de Dom Aquaree omwille van de omschrijving in de reisgids: “Aquarium waar u met de traagste lift ter wereld midden door kunt”. DE TRAAGSTE LIFT TER WERELD! EN VISSEN EN ANDERE ZEEVRUCHTEN! What’s not to like? 16 euro ingang en een rij van honderd man, zo blijkt, that’s not to like. Het werd dan maar een foto met een zeepaardje, het meest onderschatte onderwaterdier.

Op het einde van dag 1 verzeilden we in een vreselijk leutige wijk, maar daarover later meer.

Dag twee begon — ook onvermijdelijk — aan de muur, wat dus wel degelijk indrukwekkend is. East Side Gallery, zeker doen. Van daaruit wandelden we half Oost-Berlijn door en echt: dat heerst gewoon ongelooflijk. Awesomasity: sky-high.

Musea: twee, dankuwel. Het eerste is het DDR-museum. Superdruk maar ongelooflijk leutig. Denk: een museum voor kinders, maar dan voor grote mensen. Overal aankomen, alles optrekken. Funfunfun.
Het tweede is niet voor te lachen, maar bijzonder indrukwekkend. Het verzetsmuseum, ofte Die Gedenkstätte Deutscher Widerstand, voelt als hoognodig om niet te vergeten: dat niet iedereen gewoon meeliep met hitler en zijn trawanten. Maar dat er dus ook mensen waren die daar — openlijk of verborgen — tegenin gingen. Echt aangrijpend.

Volgende keer: dingen om te eten, te drinken en te kopen. Maar nu moet ik eens slapen, want mijn kleine ligt voor het eerst in een groot bed en ik ben bang dat ze deze nacht het kot gaat afbreken.

Met dank aan deze opgewekte aap voor haar vele uitstekende tips.