Zo. Wel. Euhm.

*zwijgt*

U bent opeens wel met heel veel zeg. En allemaal hier gekomen met die linkjes overal. Dat is mooi en ik ben zeer geflatteerd. Maar het is tegelijkertijd lang geleden dat ik nog zo schrik had van mijn eigen virtueel erf, feitelijk.

Want normaal gezien kennen wij elkaar, mijn lezers en ik. Vaak al jaren, en dat scheelt een eind. Ze weten bijvoorbeeld dat ik al eens durf te razen, en ik stel me voor dat ze dan even met hun ogen rollen achter hun pc en dat het dan weer over is.
De volgende dag schrijf ik dan over mijn dochter die pipi in de broek doet. Zo gaat dat hier.

Allez, niet dat u niet welgekomen bent, natuurlijk. Zet u, drinkt iets, neem een koekske.
Maar stel er u nu ook niet te veel van voor, wat betreft die meningen. Want ik heb ze wel, maar ze zijn in het echt meestal een pak voorzichtiger.
En behalve meningen heb ik ook een kind, een verbouwing, een job en de drang om de dingen die ik kook, zie, doe, denk en voel online te zetten. Dat u het weet: het is hier eigenlijk een wijvenblog, zo wordt gezegd, en u werd gelokt met een naar het schijnt Relevante Opinie. Hadden we u efkes goed liggen, zeg.

Enfin. Ik ben trouwens blij dat u commentaren geeft op dat stuk hieronder. Eens met elkaar discussiëren op een volwassen manier, dat is altijd een goed idee. Ik zal dan dit weekend ook eens meedoen, maar eerst moet ik examens afnemen en verbeteren. Ondertussen: blijf een beetje vriendelijk voor elkaar. Het is de website van de gazet niet.

Maar welkom. En mijn kleine is deze ochtend flink op haar potje geweest. Number one and number two.