Year: 2011

mediagedoe Neen!

Duizend doden.

De duizend doden die ge sterft als ge kritiek krijgt op iets wat ge hebt gemaakt. Ik vraag mij af of mensen daar bij stil staan. De mensen op webfora die het hebben over het dik gat van een BV, dat kunt ge nog weglachen. Maar zoiets waar ge heel uw hart en ziel in gelegd hebt, keihard aan gewerkt hebt en uw nek voor uitgestoken hebt, en dat dan zonder pardon wordt neergesabeld, ik vraag mij af of iemand daar ooit bij stilstaat wat dat doet.
Van dichtbij meegemaakt, met een totaal ongehoord boertige recensie van een voorstelling waar de man in mijn leven anderhalf jaar keihard aan gewerkt heeft. De hartverscheurende pijn die ge dan ziet in iemand die ge graag ziet zijn ogen: dat zijn de duizend doden.

Ik ken, door het lief en door toeval, redelijk wat mensen die met hun kop op tv komen of artistieke dingen doen, en soms is dat om fantastisch fier op te zijn en euforisch. Toen iedereen de vrienden Neveneffecten recent de hemel inprees met hun geniale Basta, bijvoorbeeld, dat is een leutig gevoel. En toch moest ik onwillekeurig denken aan die andere episode. Willy’s en Marjetten, u weet wel van de moord en brand en schande-van-ons-belastingsgeld-die-zever. Als ge die dingen hoort en leest, en ge weet tegelijk dat die gasten al maanden hun hele persoonlijke leven op hold hebben gezet om dat programma te maken: dat zijn duizend doden. Omdat dat zo diep kwetst, die kritiek.
Het is ook relatief natuurlijk: het eerste seizoen van zvdz werd neergesabeld, en werd daarna een hype op het internet. Willy’s en Marjetten: idem. Buiten De Zone, dat werd destijds omschreven als “cursus scenario schrijven voor beginners”. De Mol: veredelde scoutsspellekes. Soms bewijst de tijd ongelijk. Vroeger was het alleen de gazetten, nu heeft iedereen zijn eigen gazet op het internet, met facebook en twitter en de commentaren op blogs en krantensites.

Ik heb het deze week weer heel sterk, dat van die duizend doden. Bart De Pauw bijvoorbeeld. Ik ken die mens niet persoonlijk, maar ik heb die al heel mijn leven graag. Ik ben zeker dat we goeie maten zouden zijn, als het zou passen. Dus vind ik het verschrikkelijk, wat er nu gebeurt.
En ik weet dat aan de kazakkendraaiers hard gewerkt wordt, en dat er veel tijd in gekropen is. Het lief doet een stukje, in één van de volgende afleveringen, en heeft wat mee try-outs gedaan. Als ge dat weet, van dat harde werk, en ge leest dan de kranten en de vreselijk inhakkende kritieken op het internet, dan wordt ge daar enorm triestig van. Voor De Pauw, voor een programma dat wordt neergesabeld zonder dat het kan groeien, en vooral voor David Galle: simpelweg voor de leeuwen van de publieke opinie gegooid op zondagavond op de grootste zender van het land, en dan moeten lezen dat ge “niet zo heel scherp waart”. En veel lelijker dingen. Ik word daar gewoon misselijk van, en ongelooflijk verdrietig.

Ik ga kijken ja, morgen. Want ik denk dat een impro-programma misschien wat tijd nodig heeft om te roderen, en ik heb met de eerste aflevering alleszins al een paar keer goed gelachen. En misschien kijkt ge niet, gij, en dat is uw goed recht. Maar als ge kijkt, en ge voelt de neiging om weer te beginnen schelden op twitter of facebook, denk dan misschien eens aan de mensen die zo’n programma maken. En hoe gij u zoudt voelen als ge zo’n dingen over uzelf zoudt lezen.

Ja!

De cadeautjesregen van bol.com

Om de zoveel tijd doen wij hier een bestelling bij Bol.com. Ondanks het bestaan van azur en proxis blijft dat namelijk toch mijn favoriete webboekenwinkel: ze hebben een pak meer grief, en ze zijn altijd snel, goedkoop en correct. Ik moet ook toegeven dat ik nog nooit op amazon en dergelijk heb besteld: de enige keer dat het lief dat eens deed (met wat comedy-boeken geloof ik) moesten we geld voor douane betalen. Het is ondertussen 5 jaar geleden, en het zou nu anders kunnen zijn, maar ik vertrouw het zaakje niet. Dat hoeft u niet tegen te houden, natuurlijk: ik weiger ook boeken op e-readers te lezen en naar 3D-films te kijken, dus het zou kunnen dat ik gewoon een beetje ouderwets ben.

Maar bol.com dus. Meestal is zo’n bestelling een samenraapsel van een paar maanden wishlist bijhouden, zowel van mij als het lief. En dan bestel ik alles in één keer. Het grappige is dat de meeste van die zaken een verschillende leveringstermijn hebben (3 dagen, een week, 12 dagen, 3 weken, …) en dat Bol dus niet wacht met verzenden tot alles binnen is. Zo komt het dat in de weken na de bestelling er bijna dagelijks een pakje op me ligt te wachten, telkens met één boek of CD erin. En dat het dus wel tien keer feest is, in plaats van één keer groot feest.

Want pakjes met de post, dat zijn toch nog steeds cadeautjes, ook al hebt ge ze zelf betaald, vindt ge niet?

internet

All must be heard.

(bij michel gevonden, copy paste omdat ge het *moet* lezen.)

We stand at a unique time in our history, the rise of the internet and computer technology have contributed to an unparalleled rate of prosperity for the First World.

We have created for ourselves and empire unlike any other, a global network of constant trade and communication, a new age of technological advancement. We have come a long way from our humble roots in the Industrial Revolution and the days of Manifest Destiny. We are now pioneers on new digital frontiers expanding our domain from the quantum world to the far reaches of space.

And yet, the empire faces a crisis, a global recession, growing poverty, rampant violence, corruption in politics, and threats to personal freedom. As it was before in other times of crisis, the old stories have begun to repeat themselves. The half truths, this time repeated nightly on cable news and echoed through a series of tubes onto the internet: the empire is strong, change is unwise, business as usual is the answer. In times of uncertainty there are those who seek to add to the confusion, to prey on our insecurities and fears. Those who would seek to keep us divided for their own gain. The pervasive strategy takes many very convincing forms: Liberals and Conservatives, Christians and Muslims, Black and White, Saved and sinner.

But something unexpected is happening. We have begun telling each other our own stories. Sharing our lives, our hopes, our dreams, our demons. Every second, day in day out, into all hours of the night the gritty details of life on this earth are streaming around the world. As we see the lives of others played out in our living rooms we are beginning to understand the consequences of our actions and the error of the old ways. We are questioning the old assumptions that we are made to consume not to create, that the world was made for our taking, that wars are inevitable, that poverty is unavoidable. As we learn more about our global community a fundamental truth has been rediscovered: We are not so different as we may seem. Every human has strengths, weaknesses, and deep emotions. We crave love, love laughter, fear being alone and dream for a better life.

You must create a better life.

You cannot sit on the couch watching television or playing video games, waiting for a revolution. You are the revolution. Every time you decide not to exercise your rights, every time you refuse to hear another view point, every time you ignore the world around you, every time you spend a dollar at a business that doesn\’t pay a fair wage you are contributing to the oppression of the human body and the repression of the human mind. You have a choice, a choice to take the easy path, the familiar path, to walk willingly into your own submission. Or a choice get up, to go outside and talk to your neighbor, to come together in new forums to create lasting, meaningful change for the human race.

This is our challenge:

A peaceful revolution, a revolution of ideas, a revolution of creation. The twenty-first century enlightenment. A global movement to create a new age of tolerance and understanding, empathy and respect. An age of unfettered technological development. An age of sharing ideas and cooperation. An age of artistic and personal expression. We can choose to use new technology for radical positive change or let it be used against us. We can choose to keep the internet free, keep channels of communication open and dig new tunnels into those places where information is still guarded. Or we can let it all close in around us. As we move in to new digital worlds, we must acknowledge the need for honest information and free expression. We must fight to keep the internet open as a marketplace of ideas where all are seated as equals. We must defend our freedoms from those who would seek to control us. We must fight for those who do not yet have a voice. Keep telling your story. All must be heard. (via)

mediagedoe

Aftermath.

– als ge op een BV-feest rondhangt met echt bekende mensen moet ge meer op de foto dan anders.
– fotografen die opeens voor uw neus staan terwijl ge probeert enigszins elegant een stuk iberico-varken naar binnen te werken: het went niet.
– de schaamtafel is de leukste tafel van het huis.
– er zijn verschillende manieren om aan de schaamtafel te zitten, bijvoorbeeld (a) een televisie-item maken waar een concurrerende zender niet zo blij mee is zodat ge niet in beeld moogt komen of (b) een plaats toegewezen krijgen in de tribune, maar assertieve maten hebben aan een schaamtafel vol champagne.
– over schamen gesproken: als ik een zekere tv-kok zou zijn, ik zou het doen momenteel, dat schamen. Laxeermiddelen en koeienkaka, gawd. Was dat filmke even tenenkrullend vanuit uw comfortabele zetel, eigenlijk?
– Mijn vriendin Klijn is multigetalendeerd, zo blijkt. Assisenzaken pleiten, zingen en kleedskes naaien! Doe het haar maar eens na.
– Jan van Woestijnvis is een coole gast. *zwaait*
– niemand heeft het gemerkt, van de schoenen, Lilith. Volgend jaar: exact dezelfde outfit als dit jaar!