Ja. Hoe gaat dat allemaal, die dingen. Er was eens een matroos, nu al een hele tijd geleden. En de bijhorende plannen om dat vanaf nu op zeer regelmatige basis te doen, zo verkleden. Er was de reis deze zomer en het vaste voornemen om een afro en een trouwkleed mee te nemen. Aangezien vriendin klijn zelfs haar bikini was vergeten, bleek dat een beetje hoog gegrepen.

Diezelfde klijn heeft echter, in een vlaag van jenesaisquoi, recentelijk een duur roze kleed aangekocht. Met een onderrok. We weten ook niet precies waarom ze dat soort ongein doet, maar feit is dat ze het nog maar één keer heeft aangehad, en het kleed moet renderen, dus moest er een excuus gevonden worden. Een rozekleedexcuus.

Enter: het themafeest. Jaren tachtig. Enter: het derde team genodigden, waarvan de vrouwelijke helft vreselijk enthousiast werd bij het idee alleen al. Ondertussen is er een Cindy Lauper, er is een David Bowie, er is een Madonna. Vriend J. en het lief houden hun plan nog geheim. En ik heb al beenwarmers. PAARSE NATUURLIJK!

We weten dat, sommige mensen denken dat dat hier louter over kinders en koken, doorspekt met een occassionele verdwaalde mening gaat, maar als u hier al zeven jaar leest (ik ben mijn eigen blogverjaardag vergeten, zo blijkt. Komt dat tegen.) dan weet u dat ik natuurlijk ook, behalve een vreselijk aantrekkelijke en intelligente vrouw, ook een technologisch wonder ben. Het is waarschijnlijk daarmee dat de mensen van duracell mij recentelijk een gadget-pakket opstuurden, en dat ik ook nog een exemplaar mag weggeven van een uiterst handig toestel: de Portable USB Charger.

Klinkt cool? Is het ook, lieve lezers, zeker als u zoals mij rondloopt met een smartphone en daar ook nog eens andere dingen mee doet dan bellen, zo onder de baan. Zoals belangrijke mails lezen voor uw werk, of op verloren momenten bijlezen in de vakliteratuur, u kent dat wel. (Zij die beweren dat ik de batterij van mijn walkitalki leegzuig door wordfeud te spelen, filmkes te maken van mijn kleine en op facebook te zitten zijn overigens vuile leugenaars). Enfin. Dan zit u dus opeens zonder batterij terwijl u net aan het zoeken bent naar een woord met zowel een X als een Y (onyx, trouwens) een belangrijk dossier aan het doornemen bent en er is nergens een plaats om op te laden. The agony.

Enter de Portable USB Charger. Het ding voorziet u instant van 5 uur extra batterij, via een USB-poort of/en meegeleverde mini/micro-USB-kabeltjes. U laadt het thuis op, gooit het in uw boekentas en gebruikt het overdag als uw GSM/kodak/Kindle begint te toeteren dat hij het gaat opgeven. Ik gebruik het ondertussen al een paar weken en ik ben er vreselijk content van.

Misschien wilt u er ook eentje, en dat treft, want ik mag zo’n lader verloten onder de lieve mensen hier in de commentaren. Iemand merkte op dat ze nooit iets won, omdat ge bij mij altijd vanalles moet vertellen als ik iets weggeef, dus ben ik deze keer superbraaf. Het volstaat dat u even een gil geeft in de commentaren. Mijn zelfgemaakte mini met onschuldige hand zal dan begin volgende week beslissen.