Hallo, ik ben i.
Samen met mijn lief hou ik de platenindustrie draaiend, al jaren. Wij kopen CDs, namelijk. Veel. En u mag er onze computers op naslaan: wij hebben geen seconde illegaal verworven geluid staan. Evenmin illegale films, en tv-series, trouwens: wij wachten netjes tot we de DVD kunnen kopen. En dan kopen we de DVD.
Zotjes voorbeeldig, toch?

Er zijn veel redenen voor ons gedrag. Luiheid is er één van, en dan vooral de energie die het zou kosten om het allemaal te leren, waar ge dat moet vinden, die illegale downloads. Principes ook, dat het eigenlijk toch wel een beetje diefstal is. Met iemand die leeft van auteursrechten en co in huis, is dat een beetje evident dat ge dat niet doet. Bovendien geef ik daar les over, en ik probeer consequent te zijn in die dingen. Be as you preach.
Een andere reden is het gevoel van een nieuw CDtje, met alles erop en eraan, en hoe blij dat me kan maken: artwork, het doosje, het tastbare, het luisteren naar een plaat zoals ze bedoeld is, met de nummers in de volgorde zoals de maker ze heeft geplaatst. Ja, dat is belangrijk, vind ik. En ja, ik ben ouderwets.

De belangrijkste reden is echter het geluid. Wij hebben een kleine, sobere, mooie en goede muziekinstallatie, en ik hoor echt het verschil tussen een CD en een mp3. Misschien omdat mijn computer niet is uitgerust zoals het moet, maar toch.
Enfin, u kunt dus begrijpen dat ik nu niet meteen hypersnel op het hele spotify-gedoe gesprongen ben. Maar ik heb het geprobeerd en ik moet zeggen: ik zie de voordelen, ik zie de voordelen.

Ten eerste is er het illegale aspect dat wegvalt, en dat is toch wel belangrijk. Ik heb zo’n premium-gedoe, dus ik kan luisteren wat ik wil en hoeveel ik wil. En er is niemand die daar geen schelle salami tussen zijn boterham minder door verdient, zo heb ik begrepen.
De luiheid, dan. Ik heb een paar zeer fijne vrienden met goede muzieksmaak die coole playlists maken waar ik nu naar kan luisteren. Hiep hoera daarvoor, zeg. Ik heb de laatste weken al vreselijk veel goeie muziek ontdekt, en een paar dingen genoteerd waar ik de CD van wil kopen. Want zo ben ik dan ook wel weer: op een papier opschrijven welke blinkende schijfjes ik in de winkel moet gaan halen. Ouderwets, ik kwam het al te zeggen.

Bovendien is het algemene concept van die playlists wel leutig: u kan die zelf aanmaken en dan alles gemakkelijk terugvinden. Straks word ik nog georganiseerd. Ik kan ook eens naar crappy muziek luisteren, als ik dat wil, zonder dat ik daar geld moet aan uitgeven. Idem met flavour of the month-toestanden: ik zou geen volledige slechte CD van The Streets hebben als ik toen al Spotify had gehad, bedacht ik eerder deze week. Tot slot is het hele systeem ook behoorlijk dummy-proof. Klik, luister, hop klaar. Zelfs klijn is er al mee weg, lees ik op de facebooks.

Het enige nadeel is nog steeds dat ik op mijn computer moet luisteren. De klank is niet top, en ik heb bovendien niet graag dat mijn muziek zo dominant aanwezig is als ik aan het werken ben. Dat komt van te dichtbij, vind ik. Ik heb liever een behang op de achtergrond. Misschien moet ik toch eens een oplossing zoeken daarvoor.

Maar voor de rest, niks dan lof: Spotify is de ideale aanvulling voor mijn muziekluistergedrag.