Ik word daar wat week van, van die groeiende kinders. Die van mij, dat valt nog mee, alhoewel ik daar ook af en toe misselijk naar adem moet slikken, omdat ze al zo groot wordt. Maar ik weet ook dat ze nog jaren een kleintje blijft: niet meer mijn baby, maar wel mijn peuterke, en mijn kleuterke.

Maar als ik lees van die kindjes die ik als kleuterke heb gekend, en die nu naar de Latijnse gaan met een grote boekentas: pffffiew. Henri heeft schoenmaat 40. Zelie heeft een eigen gsm. En Anna, kleine Anna, die ik heb helpen flesjes drinken toen haar moeder en haar borsten weer moesten beginnen werken, die zit in het eerste leerjaar.

Week. Ik moet het u niet zeggen, zekers.