Bon. Ik heb het gehad. Ik weet niet hoe dat bij u zit, maar hoe langer ik thuis ben, hoe veeleisender ik word over mijn huishouden. Tegenwoordig kamp ik al met schuldgevoelens als er een halve mand strijk ligt, of als ik zelfs maar overweeg om iets ranzigs af te halen, in plaats van zelf Verse Groenten te koken. Ik heb mezelf zelfs op de woorden: Mira, kuist uw voeten eens af, zeg, mama heeft net gepoetst. betrapt. Gruwel.

Het is dus duidelijk: twee maand thuis, en twee maand het huishouden runnen zorgt (a) voor verkeerde prioriteiten in mijn hoofd en (b) voor een man die het evident vindt dat alles maar voor hem geregeld wordt.

Het zal niet alleen voor mij een aanpassingske zijn, als ik volgende week begin te werken, me dunkt.