Boem. Het kwam keihard binnen, deze ochtend, die melding in mijn agenda. Begin keer te werk, jonk, stond er, en ik herinnerde me nog de zonnige dag begin juli, vlak voor mijn verlof, toen ik het alarm in kwestie inschreef. Het leek alsof de zomer zich toen eindeloos voor me uitstrekte, en het is nu alsof ik één –maximum twee– keer met mijn ogen heb geknipperd en het is voorbij.

Het is daarmee dat ik meteen instant subiet nog een uitstap heb gepland met de dochter (morgen! dierentuin!), een dag aan zee met klijn en haar klein meiske, een paar bezoekjes en een paar klussen. Want volgende week vrijdag, dan gaat ze echt terug naar de creche en dan is het voorbij.

Ik ben er zo niet klaar voor, u heeft daar geen gedacht van.