Ze zijn begonnen, onze Gentse Feesten. Deze namiddag, na het checken van buienradar, dan toch besloten even naar het strand af te zakken. Fuk you, buienradar, met uw het blijft droog tot 17h, maar laat ons daar niet over zagen. De dochter vond het bijzonder leuk vond, ondanks het feit dat we na vijf minuten doornat waren. Ze kreeg een ijscreme, wij een koffie aan de toog bij Jezus en de goochelaar. Al bij al: niet slecht, gezien de omstandigheden.

Persoonlijk ben ik content dat ik mijn babysit voor vanavond heb afgezegd en thuis onder mijn dekentje zit. Maar ik stel voor dat de heren en dames van Cirq rap een paar lichten gaan huren en een dj of twee, zodat we deze week gewoon in de hangar kunnen feesten. De toeristen gaan dat daar jamais vinden, en wij staan droog. AHA!

Voor alle Gentenaars, tot slot: Goeie Feesten, kinders.

* Het zand dat ‘s avonds overal in de living ligt, omdat we er elk een halve kilo meebrengen. Een knisperende herinnering aan een schone dag.
* Het beeld van mijn kleine die op een uitgestrekte zandvlakte de minibenen van onder haar lijf loopt om zo rap mogelijk aan het water te zijn.
* Hoe dat voelt, zout op uw vel. Vooral als het opdroogt, zonder handdoek.
* Hoe het eigenlijk een gigantische zandbak is, maar dan proper.
* Het gezoem van mensen en kinderen op de achtergrond.
* Dat het altijd een beetje waait, en het dus nooit te warm is.
* Hoe ons vel iedere dag wat donkerder wordt, en ons haar wat bleker.
* Dat we altijd minstens met drie zijn om de dochter in de gaten te houden, en dat mijn hoofd dus op het eind van de dag niet pijn doet van de concentratie.
* ijsjes.
* Dat ge op het strand waar wij rondhangen koffie kunt drinken terwijl uw kind zand in emmers schept aan uw voeten.
* De beste bakker van Vlaanderen.
* De borstels om uw voeten af te borstelen als ge van het strand komt.
* De aanblik van een uitgeputte, vuile, plakkerige peuter die in slaap valt, in de achteruitkijkspiegel op weg naar huis.

Beste beslissing ooit van mijn mama en papa, dat appartement aan zee.