Mijn kleine is zot van boten. Een meevaller, vinden wij, want de kleuter aan wie ze informeel is uitgehuwelijkt woont op een boot. Kan niet fout lopen.
Aniehoew. Als we met de auto rijden en we passeren een boot, dan roept ze “maaamaa! tuutuut doen boot!” en dan moet ik dus claxoneren naar de boot en roept zij al zwaaiend “dag boot!”. Ik ben dan vooral bezig met of ik geen verkeersongevallen veroorzaak met mijn getromp, en hoe genant dat eigenlijk niet is dat mensen denken dat ik naar hen zwaai. But hey: it makes the child happy, so i am happy.
Sinds een paar dagen begint ze echter te specifiëren wat voor boot het dan wel is, en it leaves me puzzled. Baby-boot, die snap ik nog, dat is een kleine boot. Maar oprecht: het verschil tussen een papa-boot en een mama-boot, ik weet het niet.

En het is dus niet willekeurig, want dezelfde boot is telkens weer een papa-boot, en een andere is altijd weer een mama-boot. Er zit duidelijk een systeem achter, maar ik kan dus niet uitmaken welk, en zij kan het niet uitleggen. En ho maar als ik verkeerd gok, dan krijg ik net geen ooggerol, maar wel een verontwaardigd “neeeeeeen, mama, is papa-boot”.

Ik weet niet wat het vreemdst is, trouwens. Dat zij wel het verschil ziet, of dat ik er zot van word dat ik het niet zie.