Mijn lief, dat is een grief om in huis te hebben, u heeft daar geen gedacht van. Niet alleen heeft hij een fantastische smaak (wat hij terdege bewezen heeft door MIJ TE KIEZEN), is hij vriendelijk voor kinderen en dieren, slim en gigantisch grappig, hij kan ook dingen. Zoals dit.

Want die kast, die heeft mijn lief zelf gemaakt, en ik ben daar zeer fier op.(Let u trouwens niet op de rommel? Het was vroeg, en ik had geen zin om op te ruimen voor ik foto’s nam.) Ze staat er al een hele tijd, ondertussen, maar vanmorgen realiseerde ik me dat ik er nog niet eens over geschreven had. Oh, the beautiful things we take for granted.

Eigenlijk zou u aan hem moeten vragen hoe het precies in elkaar zit, maar hij blogt niet meer, dus doe ik het maar.

Het begon met schetsen op papier, en meten en tekenen. En toen kwamen er bakjes en doosjes van ikea, en verder tekenen met die maten. Hij zaagde, bouwde, schuurde, timmerde in elkaar en verscheepte de hele handel naar zijn papa, die met een compresseur voor twee lagen afwerkingslak zorgde. En toen hadden we dus opeens een speelgoedkast. Op maat van de woonkamer en van de dochter gemaakt.

Hij heeft daar geen opleiding voor, neen. Gewoon een natuurlijk aanleg, denk ik. En eerst stelen met zijn ogen van de kast in mijn bureau die door lieve vrienden werd gemaakt, indertijd. En dan de hele zolder die we eigenhandig in elkaar hebben gevezen, met als hoogtepunt de trap met ingebouwde kast.

Het zal u niet verwonderen dat ik dit pinterest-board nauwlettend in de gaten hou, nietwaar.